geven en ontvangen



We denken dat we een meer zijn.
Maar we zijn een oceaan diep binnenin, al houden we vast dat we n meer zijn. En dat meer droogt uit als t geen nieuwe voeding krijgt. Dus we hebben meer en meer nodig om ons meer in stand te houden. En dat meer moeten we ook nog verdedigen want anderen willen ook meer van jouw meer, want hun meer willen ze ook in stand houden. En de ene heeft een groter meer, en vind zich dan geweldig. Maar ja dan komt weer angst om de hoek kijken, moet hij dat meer dus weer verdedigen. Voor anderen is t ook heel verleidelijk dat meer aan te vallen, zo opgeblazen. En andere meertjes zijn heel klein, voelen zich ook heel klein en drogen meer en meer uit. Ze verpieteren helemaal, hebben moeite zich in stand te houden.
En zo kan ik nog wel even doorgaan.
Ondertussen zijn we dus die grote oceaan. Maar ja als we vasthouden aan dat meer zullen we nooit die oceaan kunnen ervaren. Nooit gevuld, vervuld zijn, altijd afhankelijk.

Binnenin is die Eeuwige Levende vervullende Bron. Al-tijd. Want het staat buiten de tijd, het is het Al, het is Alles.
Als we daar Verbinding mee kunnen maken zullen we waarlijk geven om onszelf en van daaruit waarlijk kunnen geven om de ander. Zonder iets terug te verlangen, ook niet diep onbewust. Als we die Kracht vinden zullen we minder en minder bekrachtiging buiten onszelf hoeven vinden, al is n schouderklopje af en toe natuurlijk heel fijn. Kunnen ontvangen is ook zo ontzettend belangrijk in t proces. Het Leven wil zich ook daar doorheen uitdrukken tot uitdrukking komen. Dat is het Spel. Dan kunnen we elkaar waarlijk aanvullen, waarlijk iets geven. Nieuwe prikkels, aanreikingen, nieuwe inzichten, als er ontvankelijkheid is, ruimte voor die ander.
Als er waarlijk die openheid tussen twee mensen is, echt elkaar binnen laten, niks ertussenin. Och dat is zo kostbaar. Dan hebben we elkaar zoveel te geven.



Kagib

De uitgesproken woorden:


Reacties

Populaire posts van deze blog

de golf en de oceaan

NIETS ZIJN

KARMA NEMESIS