ego en egoloosheid



Het is zo subtiel, wat wel of geen ego is. Het is eigenlijk jezelf in de gaten krijgen. In de gaten krijgen waar je ertussenin springt. Waar je associeert, reageert vanuit jouw bestaande denkwereld hoe mooi die denkwereld ook is. Hoe goed je t ook bedoeld, uiteindelijk is t dan jouw wereld. Dan wordt t heel moeilijk nog te proeven wat werkelijk is, en van daaruit wat werkelijk nodig is. Hoe hoogstaand je idealen ook zijn, als t een patroon is, een automatisme sla je misschien soms of vaker helemaal de plank mis.
Het ego springt er zo snel tussen. Jouw achtergrond, jouw idee, dat wat je geleerd is, dat wat je goed vindt of niet goed, dat wat behoort te gebeuren, dat wat je als een ideale wereld ervaart, dat wat hoogstaand is, dat wat je denkt dat iemand nodig heeft..
Het is jouw verleden, jouw achtergrond, jouw beleven, jouw wereld.
En juist daardoor kan de Essentie niet meer reageren. Jouw Kern, dat wat alles omvat. Dat wat precies Weet wat nodig is in dat moment. Dat en niets anders.

En toch, een helder zien is mogelijk. Zien wat is, als je eerst de ander helemaal toegelaten hebt, tot je hebt laten spreken, binnen gelaten hebt, totaal geproefd hebt. En dit kan heel snel gebeuren, duurt geen uren. Maar t is voorwaarde om de Essentie in jou als volgende stap te laten reageren.
Dan reageer jij niet meer, niet meer het verleden, niet meer jouw waarden en normen maar dat wat buiten de tijd staat.
Elk moment vraagt iets anders, daar komt t op neer.
Maar als jij reageert, kan de Essentie in jou niet meer reageren. Dan stap je tussen de Stroom, heb je de Stroom ingekaderd, ingekleurd, met jouw achtergrond en beleven.
Het komt eropneer dat het de bedoeling is dat we n lege spiegel worden die zuiver weerkaatst, reageert op dat wat is.
Dan zal moment na moment zich het enig juiste ontvouwen. Wat voor aangezicht dit ook krijgt.
Wat aan het die lege spiegel worden vooraf gaat is een intens zelfonderzoek. Aandacht, durven jezelf te zien, durven je patronen te zien, durven te zien waar je vooroordelen zitten. Jouw idee, jouw emoties, jouw kleuring. Overal waar jij nog aanwezig bent met jouw achtergrond en beleven.
Zien wat is, wat nu is. Geen schijn, geen verbloeming, maar helder durven zien dat wat is.
Wil dit proces plaats kunnen vinden dan is totale openheid voorwaarde. Durven het leven toe te laten, met alles erop en eraan. De ander toelaten, de ervaring toe laten, wat er maar is. Maskers af, of je masker doorzien, muren omlaag, of je muren doorzien.
Dat is zelfkennis, dat is Bevrijding. Zo kun je waarlijk gewoon in dat wat je bent bevrijding betekenen. Een waarlijk Lichtpuntje voor de ander, zonder dat je hier iets voor hoeft te doen of te zeggen.
Uiteindelijk zijn we altijd een spiegel voor de ander, maar lege spiegels zijn er nog maar heel weinig te vinden, en uiteindelijk het meest kostbaar op aarde.

In de Liefde doe jij niet meer. De Liefde doet niet, de Liefde is. Jij zult dan Zijn in Liefde en verbonden en een zijn met alles en iedereen.
Liefde is.
Liefde is wat het is, zonder beelden of invulling.
En als jij Liefde bent, dan heb je lief zonder verlangen of verwachting. Je Liefde stroomt uit en wie er iets mee wil mag t indrinken. De Bron is onuitputtelijk en onafhankelijk van de reactie.
Het is zo'n mooi woord, vol-ledig.
Als je in de Liefde bent, dan ben je leeg van jezelf geworden en vol van de Liefde die vervulling geeft aan alles.
Overal waar ego is, overal waar jij bent is uiteindelijk de Liefde niet.
Maar ook dit omvat de Liefde met Liefde en begrip.
Hoemeer jij verdwijnt, hoemeer de Liefde in alle eenvoud uit mag/kan stromen.
Dat is toch de zin van t leven, dat wij verdwijnen?
Zijn wij niet de val, of dat wat we denken te zijn, denken te moeten zijn, behoren te zijn, behoren te doen?


Kagib

De uitgesproken woorden:


Reacties

Populaire posts van deze blog

zachtmoedigheid

NIETS ZIJN

de golf en de oceaan