Kagib Weteninhethart

Een meisje van zo'n vier of vijf jaar oud zat aan de kant van de vuile straat met naast zich een ander meisje, twee jaar oud of jonger, waarschijnlijk haar zusje. Ze waren allebei klein, ze droegen vuile kleren en hadden ongekamde haren, maar ze waren één en al glimlach en tederheid. Het oudste meisje probeerde de kleine op haar schoot te laten zitten, maar die zat liever met gekruiste beentjes op de harde vuile weg, waar auto's, bussen en vrachtwagens voorbij suisden. De mensen vonden het iets gewoons, iets dat dagelijks gebeurde. Het waren aardig uitziende kinderen, nog niet te veel verbrand door de zon. Ze waren niet al te mager, hun haar was niet gekamd, maar ze waren gelukkig en ze glimlachten, vooral de oudste. Ze hadden heldere ogen en straalden een onbedorven, prille schoonheid uit. Het oudste meisje hield het andere bij de hand en vertelde haar iets. Ze waren zich totaal niet bewust van het verkeer, van de mensen en van de ellende van het leven. Het ou...

De dood is slechts een ervaring die de bedoeling heeft je een belangrijke les te leren; je kunt niet sterven. Yogananda Jeetje, je kunt niet sterven. Het hele leven draait om leven.... en dood. Jaha we gaan allemaal dood... hier. Maar daar, waar dat ook is, gaat het weer door. Anders, zeker. Maar het gaat door. Waarom die angst voor de dood bij zovelen... Ik zeg vaker, we gaan toch elke dag slapen, gaan we toch ook naar een andere wereld? Geven we ons toch aan over. Enige verschil is, je komt hier weer terug. Maar waar ben je daar dan? Nou, ik kan uit de praktijk zeggen, dat 'daar' veel meer is, dan je je ooit kan voorstellen. Eigenlijk zijn we hier voor daar. Waarom ons zo fixeren op hier. Er is hier niet zoveel belangrijk. Wat we hier doen nemen we weer mee daar. Wat we werkelijk zijn, geen schijn. Daar eens over bezinnen. Diep bezinnen. In alles wat je doet. In alles wat je van belang acht in deze wereld in wat je doet. Wat neem je als je nu gaat mee naa...

Of ik de leer nu uitvoerig verklaar of hem in een korte uitspraak samenvat, het moeilijkste is het vinden van een goede verstaander. Boeddha Dit is zeker waar, echte openheid is zeldzaam. Een echt binnenlaten van de woorden, zonder er iets tussenin. Geen bevooroordeeldheid, geen het al denken te weten. Geen alles inpassen in het kader van dat wat je al denkt te weten, dat alles afketst wat hier niet in past. Geen inkleuring vanuit eigen achtergrond en beleven. Nee, echte openheid is zeldzaam. Beste voorwaarde voor het tot je laten spreken van woorden is aandacht. Echt tijd ervoor nemen, aandachtig met een open hart de woorden tot je laten 'spreken' alsof je nog niets weet. Elk woord als nieuw ont-moeten. Ervan proeven, doorvoelen. Je durven laten raken door woorden. Dan kunnen woorden zo kostbaar zijn, ook in communicatie, kun je dan elkaar zoveel geven. Als er een intentie is tot begrip, echt begrijpen van de woorden, van elkaar. Dan zal er ook niet snel ee...

Oorspronkelijk was/is het de bedoeling dat het denken, het voelen en het doen, de wil onafhankelijk van elkaar kunnen werken. Waar is dit nog zo? Neemt bv het denken niet meteen het voelen mee, of de wil, zonder dat we er iets aan kunnen doen? Dat we hier meteen door meegevoerd worden? Of kunnen we niet pas iets willen als we eraan denken, of het voelen? En heeft het voelen/emoties toch niet bijna altijd verbinding met het denken? Is t niet heel herkenbaar mensen die vooral helemaal geleefd worden door hun wil. Dat alles daardoor bepaald wordt. Dat hun leven helemaal ingevuld wordt door dat willen, gevoed door t denken? Of mensen die het totale leven benaderen vanuit het denken, alles beredeneren en van daaruit hun wil zich ontplooid, ze tot daden komen? Of mensen die vol zitten met hun gevoel, maar dit zonder werkelijk begrip, begrijpen. Dus ja is t dan niet n geweldig perspectief dat dit ooit weer mogelijk zal zijn, vrij kunnen denken, voelen en willen. Meester zij...

Geluk vindt je op dezelfde plek waar je ongelukkig zijn vindt. In jezelf. Edwin op t Land We zitten zo verstrikt in het dualisme. We willen dit, maar niet dat. We willen gelukkig zijn en proberen uit de weg te gaan alles wat ons ongelukkig maakt. Maar het ongeluk zal je zo blijven achtervolgen, wat ongeluk-kig kan maken, waardoor je je ongelukkig voelt. Waar je maar voeling mee hebt, je kunt zo hard rennen als je wil het ongeluk rent mee. Als het verstopt zit, naar onderen gedrukt is blijft het toch schrijnen, drukken, kun je nooit algeheel echt gelukkig zijn. Ongeluk, het ongelukkig zijn wil gezien worden wil gevoeld worden. Wil ontmaskert worden voor wat het is. Het wil bevrijd worden, uiteindelijk jou bevrijden. Het wil aan de oppervlakte komen zodat het niet onderhuids werkt uitwerkt. Vaker als het langer onderhuids werkt slaat het ongeluk echt toe. Je maakt een ongeluk of je wordt ziek. Dus kom dicht bij jezelf, bij dat wat is, wat maakt je ongelukkig. Misschie...