Kagib Weteninhethart

Het Licht is de Verbinding. Onder leiding van het Licht kan de Weg gegaan worden. Zonder Verbinding is er geen mogelijkheid het Pad te gaan. De kern is dat jij het niet kan doen, slechts een openstellen toelaten van het Licht. Dan zul je het Weten, zul je het Zien, doorZien. Zo kan waar nodig geneutraliseerd worden wat je belemmerd wat tussen het Licht in staat. Echt het leven door je heen laten gaan, alles dat is, je open stellen voor de Werking daar gaat het om. Alles is energie. En alles en iedereen wat om je heen is toont daarin iets, maakt daarin iets zichtbaar. Je hebt iets opgeroepen roept iets in de ander op wat verbinding heeft met jouw energieveld jouw beleven jouw afstemming. Daarin valt zoveel te lezen. Zo binnen zo buiten, wat resonantie met jou heeft komt op je af. Uiteindelijk alles heel relatief. De wereld toont een spiegel over jezelf wat in jou is. Ook wat die ander in jou opwekt, wat is de betekenis hiervan, welke tekens worden hierin gegeven? In alles steeds de

Ik heb alles gedaan. Ik heb gerookt, gedronken, geblowd. Heb vervloekt het bestaan, God, en mijn vader erachteraan. Ik ben over grenzen gegaan. Ook seks was iets waar ik zeer van genoot. Ik ben door het lint gegaan. Woede barstte naar buiten. Verdriet als een overstroming. Maar gelukkig kon ik dit alles in tekst en zang uiten. En wie ik nu ben is de beloning. Door diepe eenzaamheid ben ik gegaan. Zeeen van pijn heb ik doorleden. Maar gelukkig heb ik meer en meer begrepen het bestaan. En zijn al deze heftige emoties van het verleden. Eindeloze verliefdheden hebben op zijn kop gezet mijn leven. Als een ware romanticus was ik totaal door dit gevoel bezeten. Vele vrouwen heb ik mijn hart gegeven. Al deze pijnlijke, maar ook intens mooie momenten zal ik nooit vergeten. Maar al vroeg merkte ik dat ik anders was. Ik begon al snel te vragen waarom? Een diepe wond werd geslagen, die niet snel genas. Het genezen van die wond was als een berg die ik beklom.

Zoeken naar woorden. Het is ook eigenlijk niet te verwoorden. Dat wat wakker is geworden. Het is bijna niet te begrijpen. Te grijpen. En toch is het geworden. Het is. Het leeft. Het gaat. Het bestaat. En ik. Ik ga mee. Ik volg. Ik heb me overgegeven. Wil slechts ruimte scheppen aan dit Leven. Wat binnenin kan rijpen. he ten diepste inzien. Doorzien. Begrijpen. Een niets weten. Mezelf vergeten. Het gaan. Zonder houding, zonder reden. Het meer en meer doorgronden van het bestaan. Het vinden van de Grond! Kagib

Als de Verbinding gemaakt is, dat je die echt voelt, dat ware Licht ervaart in jezelf, dan geef je jezelf hieraan over. En dan ben je uiteindelijk alleen hier nog maar trouw aan, hoe dit spreekt, wat je hierin ervaart. Dan ligt daar het ankerpunt, het fundament en de rest komt op de tweede plaats. Dan Weet je ook wat wil. Dan Weet je wat is. Dat volg je, het zijn op de juiste plek op het juiste moment. Van daaruit doe je dan bepaalde dingen wel en andere dingen weer niet. Dit kan steeds zuiverder ervaren worden als alle eigenwilligheid verdwenen is, jouw wil, wat jij wil. In de weg daarnaar toe kan het Licht hier dan inzicht in geven waar jouw wil uit bestaat, waarom je iets wil of niet wil. Luister naar je binnenste. En als je dan niet volledig voor iets kunt gaan, als er weerstanden zijn, dan is t altijd goed om binnenin te kijken wat de betekenis hiervan is. Zijn er aspecten binnen die situatie die willen veranderen? Is er iets in jou waardoor je misschien dingen anders kunt gaa

Hoever moet ik gaan, in doorgronding van het bestaan. In het meer en meer leren verstaan. Wie kan, wie wil hierin nog meegaan. Als ik zeg dat alles illusie is. Dat alles wat ons drijft ontstaat uit een gemis. Dat ieder maakt zijn eigen gevangenis. Als zelfs het hogere zelf het niet is. Als we niets kunnen doen maar slechts laten. Slechts moeten achterlaten, verlaten. Slechts moeten loslaten. Als we geen koninkrijk in deze wereld mogen bouwen. Maar slechts meer en meer ons binnenste moeten vertrouwen. Maar ook daarin vele stemmen moeten wantrouwen. Als het niet gaat om yoga, meditatie of tantra. Dat ook elke stem in een medium ons wil verleiden, misleiden, afleiden. Dat we minder moeten worden. Leger moeten worden. Oplossen. Verstillen. Uiteindelijk verdwijnen. Zodat eindelijk de Christus kan verschijnen. Hoe ver moet ik gaan? Wie wil er nog met me mee gaan? Kagib

Het was heet die dag, vochtig warm. In het park lagen veel mensen languit op het gras of ze zaten op een bank in de schaduw van een dikke boom; ze dronken koele dranken en snakten naar een beetje zuivere, frisse lucht. De hemel was grauw, er stond geen aasje wind en de lucht was doordrongen van de giftige dampen van de immense grote, gemechaniseerde stad. Buiten, in het open ve;d, moet het heerlijk geweest zijn, want het voorjaar ging juist over in de zomer. Sommige bomen zouden er net beginnen uit te lopen en langs de weg die naast de brede rivier liep, zouden alle mogelijke bloemen bloeien. Diep in het bos zou die eigenaardige stilte hangen waarin je haast kunt horen hoe er van alles geboren wordt; de bergen, met hun diepe dalen, zouden blauw zijn en het zou er heerlijk geuren. Maar hier in de stad...! De fantasie vertekent onze waarneming van de feiten, van dat wat is, maar wat zijn we ondanks dat trots op ons voorstellingsvermogen en onze bespiegelingen. De bespiegelende gee