over de Liefde
Hoemeer ik mezelf ken, hoemeer ik tot de conclusie kom dat ik niets ben. En hoemeer ik tot niets gekomen ben, tot niets kom, hoemeer ik iets ervaar dat zo leeg is en tegelijkertijd zo vol. Het is niet in woorden te beschrijven. Het is, het blijft over. Het omvat, het is een, verbonden met het Al, met Alles. Er zit geen verlangen in, geen verwachting. Het is Liefde. En alles, alles is daarin helemaal goed en vervuld. Het kan uitstromen voor wie maar wil, voor wie er zich maar voor opent, maar het hoeft niet. Het mag, het kan, er is een mogelijkheid tot. Geen afhankelijkheid van. Het stroomt over, en toch kan t ook stil binnenin blijven. Het is niet van t denken, niet van emoties. Het is vrijgekomen door inzicht en begrip voor alles dat emoties opwekte, dat beklemde, dat vast zette, dat zich hechtte, dat invulde, dat verwachtingen koesterde, dat kleurde. En zo mocht dit alles verdwijnen, en de Liefde bleef over. Ja de Essentie, de Liefde is wat overblijft, wat uiteindelijk bij iedereen z