Kagib Weteninhethart

Over t algemeen hebben wij heel grote beelden over God, de Goden, Goddelijke wezens. Maar eigenlijk verander je steeds meer in God. Er komt steeds meer ruimte voor God, als jij er niet meer bent. Eigenlijk komt God steeds dichterbij, van zijn wolk af. Het kan zich dan meer en meer door jou heen openbaren. Juist in dat proces valt groot en klein weg. Je waarde hangt minder en minder af van buiten, in wat je doet, in je verschijning naar de buitenwereld. Die waarde komt dan meer en meer binnenin te liggen. Daar ligt dan de vervulling en dat geeft vervulling aan alles buiten. Je kunt dan zeggen, ik ben Dat. Alleen Dat heeft nog veel meer dimensies, en dat ben je nog niet. Het is een trilling die hoger en hoger en sneller en sneller mag worden. Hoe hoger die trilling hoemeer je van God kan omvatten, hoemeer je van God kan indrinken, hoemeer God door jou heen zich kan openbaren. Er wordt wel vaker gezegd we zijn maar mensen. Wat is dat, de mens? Heeft je antwoord hierop niet al...

Het leven draait om bewustzijn. Niet om het verstand. Dat is zo beperkt en sluit bijna altijd juist het bewustzijn af. Het kleurt alles in, zet alles vast in beeldjes, in denkbeelden, verstart, dood het leven. Het kan heel praktisch zijn in het hanteren van het wereldse leven maar heeft geen enkele betekenis voor t Eeuwige leven. Nee bewustzijn is uiteindelijk God. En t gaat erom dat we meer en meer van God kunnen bevatten, omvatten, indrinken, uitleven, uitstralen. Dat het bewustzijn groter en groter, ruimer en ruimer wordt. Meer en meer omvattend, totdat het alles omvat. Dan zijn we weer een in alles met God. Maar bijna altijd verliezen we onszelf in wat we buiten ons zelf zien. Leggen daar de prioriteit, geven dat ons vertrouwen. In wat we zien, in ons verstand, in wat we denken te weten, in wat we geleerd hebben. Gevangen in de tegenstellingen, het eindeloze spel van de dualiteit van zwart en wit van haat en liefde. Een groot gevecht. Tussendoor willen we dan verdrinken i...