Kagib Weteninhethart

Wat is er nog te zoeken als men God gevonden heeft? Wat is er nog te bidden? Welke zonde is begaan en waarin is Hij overwonnen? Natuurlijk geldt dit niet voor Jezus alleen. Deze loopt toch niet zichzelf te propageren. Dat maken de mensen er maar van. Er is toch geen sprake van dat hij van zichzelf verklaart een uitverkoren vat te zijn. Hij wijst de weg toch aan ieder die hem zoekt? Waarom blijven ze daar altijd bij steken? Maar intussen gaan ze niet. Ze houden de wijsvinger voor het doel en proberen hem in hun zak te steken. Maar ze gáán niet. Eigenlijk is bidden niet anders dan in aandacht willen. In deze aandacht ligt het vermogen tot het wekken van een hogere werking in zichzelve. Dan wordt bidden een hogere magie waardoor op directe wijze het willen als een positieve kracht vorm aanneemt in het gebed. Willen zonder verlangen is de wil in zijn oorsprong. Hij is het die de diepste krachten, ook in de aarde, gebieden kan. Het merkwaardige is te ontdekken, dat het zuivere wensloze w

Zei zeiden tot hem: Kom en laat ons heden bidden en vasten. Jezus zeide: Wat is dan de zonde die ik heb gedaan, of waarin ben ik overwonnen? Maar wanneer de bruidegom gaat uit het bruidsvertrek, laat hen dan vasten en bidden. In het bruidsvertrek bidt men niet. Als men God gevonden heeft, zoekt men niet meer naar Hem en behoeft men Hem niet meer te willen. Men gevoelt zich met Hem verenigd en het leven, waaraan men deel heeft, is vervuld en volkomen. Er is niets meer te wensen in die volkomenheid. Een ieder die het beleeft, is in zijn element gekomen, en alle willen en pogen en dringen en bidden en méér willen is hier opgehouden. In het bruidsvertrek heerst absolute vervulling en volkomen vrede, onzegbaar in zijn vermogen, niet mededeelbaar in zijn heerlijkheid. Er heerst de vrede en vreugde van de geliefden, die elkander hebben gevonden. De drang naar vereniging is hier voleindigd en het nieuwe leven is als een openbaring uit de eeuwigheid in het bewustzijn doorgebroken. Er is niet

Het kan goed zijn om eens te kijken naar alles wat je meeneemt, meesjouwt vanuit het verleden. Alle beelden die ontstaan zijn door alles wat op je pad gekomen is. Wat andere gezegd hebben wat de realiteit is, hoe alles in elkaar zit, waar het om gaat. Waarin ben jij hierin nog werkelijk aanwezig en wat is er allemaal bovenop je gelegd, van waaruit je bent gaan leven? Misschien is alles ook nog verwrongen geraakt door weerstand, door wonden die geslagen zijn, tegenreactie. Van alles in het onbewuste gestopt maar toch door jou heen zich uitwerkt. De centrale vraag blijft, wie ben jij? Wie ben jij werkelijk? Het gaat erom dat je doorziet, ontmaskert, alles wat je niet bent. Alles wat je denkt te zijn, denkt te moeten zijn. Alle automatische reacties, eventueel ook emoties die wakker worden. Wat is de reden hiervan? Vaak zijn we gestopt met innerlijk te groeien, lang geleden, jaren geleden. Alles wat daarna gebeurd voegt zich naar dat wat jaren geleden gevormd is, vaak misvormd is. A

Jezus zeide: Zalig is de man, die weet in welk deel van de nacht de rovers zullen binnenkomen, zodat hij zal opstaan en zijn (...) verzamelen en zijn lendenen gorden, voor zij binnen komen. De geest is altijd wakker. Hij, die het Zelf heeft gevonden is te allen tijde bereid. Hij zal door te zijn die hij is, zich niet behoeven te verdedigen. Die mens heeft deel gekregen aan het al-doordringende, dat zelf niet de doordringen is. Aan het alomvattende dat niet te omvatten is. Aan het almachtige dat niet te overmachtigen is. Want de mens die zijn oorsprong gevonden heeft, is de zalige mens. Er zijn in de animale wereld grote rovende krachten vol opzettelijkheden en afgunst, vol boosaardigheid en angst, vol haat en nijd. Dat is het bestaan der dieren in de mens. We weten hoe het animale leven vol bedrog en onbetrouwbaarheid is. Het is de rover van de ziel, die tracht haar te overheersen en daardoor alles van het mensenkind weg te nemen. Maar de zalige mens, die zijn oorsprong gevonden hee

Ik zie en ervaar een realiteit die niet in me zit. Eigenlijk omvat die zin heel veel. Er is de Werkelijkheid. Ook de subjectieve werkelijkheid van waaruit mensen leven, en het beleven en bekijken. Uiteindelijk is dat ook werkelijkheid, hoe subjectief die bij de ander ook is. Maar we kunnen die werkelijkheid heel objectief zien voor wat het is, zonder invulling. Als de Werkelijkheid door ons heen kan kijken, Ziet wat is. Die Werkelijkheid beziet alles zonder emotie, zonder kleuring, zonder invulling, zonder beladen of geladenheid, en zal van daaruit ook handelen. De enig juiste handeling die in dat moment past. Dat kan ook zijn, niet reageren, niets zeggen. Dat bepaal jij dan niet, maar de Werkelijkheid, die Weet precies wat nodig is. Dus de uitdaging ligt er dan in, in wat op je pad komt, in de interactie met het leven, met mensen, dat die Werkelijkheid door jou heen zich kan uitdrukken, kan reageren. Dat niet jij reageert vanuit een bepaalde achtergrond, beleven, het verleden,

Jezus zeide: Wie niet zal haten zijn vader en zijn moeder als ik, zal mij niet discipel kunnen zijn. En wie niet zal lief hebben zijn vader en zijn moeder als ik, zal mij niet discipel kunnen zijn. Want mijn moeder..., maar mijn ware Moeder gaf mij het Leven. Dit is geen hartelijke gelijkenis. Er wordt ons daarin aangeraden vader en moeder te haten, omdat we in de bloedverwantschap niet leerling kunnen zijn. Ieder weet echter hoe sterk de neigingen van het bloed zijn, ook wat de matriarchale en patriarchale instellingen betreft, zoals ouders die trachten waar te maken in de wijze waarop zij tegenover hun kinderen staan. Het innerlijk leven evenwel, opgeklommen uit de oer-zelfstandigheid, kent slechts één gezag en dat is de verlossende noodwendigheid, die zich in de drang van dat individuele kern-leven voordoet. Dit geschiedt dikwijls op een niets ontziende wijze, zowel voor de betrokkene als voor de bindende relaties waarin hij of zij leeft. Slechts een bindend en beperkend gezag w