Kagib Weteninhethart

Hoe we over het algemeen geprogrammeerd zijn door cultuur, opvoeding, alles wat ons met de paplepel is ingegoten gaat juist voorbij aan dat wat er altijd is. De grootste rijkdom die je jezelf voor kan stellen. Alles is gebouwd op doen, van alles doen om bevredigd te worden, om er te mogen zijn. Van alles verzamelen, alles gericht op buiten onszelf zijn. Terwijl de vervulling van onze diepste dromen binnenin is. We gaan er steeds aan voorbij, zoeken het in zoveel andere dingen. Zo blijven we afhankelijk van bevestiging, van blijft het wel goed gaan, ik moet me wel groot houden, en ojee als hij/zij me in de steek laat, ik moet ze wel tevreden houden anders laten ze me vallen als een baksteen, ik moet presteren want anders mag ik er niet zijn, mag niet mezelf zijn, niet gevoelig zijn, niet huilen en kwetsbaar zijn want dan vinden ze me maar gek, val ik er buiten, kom ik alleen te staan. Eindeloos kan ik zo doorgaan terwijl de vervulling van alles, de grootste rijkdom, het antwoord op...

Uiteindelijk is er nog maar een verlangen. Het verlangen weer waarlijk Thuis te komen. Dat Thuis ligt binnenin en van daaruit zul je overal thuis zijn. Meestal gaat hier heel veel aan vooraf voordat dit verlangen werkelijk wakker wordt, dat dit nog maar het enige verlangen is. Het is niet het verlangen van het ego. Het is de roep van het Eeuwige dat je hoort. Je enige verlangen wordt dan om hier weer mee te versmelten en alles te laten verdwijnen wat ertussenin staat. Dit proces heeft gevolgen, maakt heel veel wakker, maakt zichtbaar alles wat eerst verborgen was. Dit is het reinmaken van het hart. Het hart zuiveren van zoveel waardoor uiteindelijk God zich mag openbaren door het hart heen, in diepste Wezen. Dat God, het Goddelijke zich vrij mag/kan uitdrukken. En eigenlijk is dit niks, en daardoor alles. Het is helemaal leeg en daardoor vervuld. Vanuit het niets, vanuit die leegte, als alles stil geworden is, verstild is, gaat de Stroom verder, de verandering, de transformatie....