Kagib Weteninhethart

Kijk alles is nieuw. Open je ogen maar. Alles is nieuw geworden. Ogen die Zien. Waarlijk open en zacht. Voelend. Alles als nieuw aanraken. Iedereen als nieuw ont-moeten. Jezelf als nieuw ont-moeten. Ont-dekken. Kijk je hand. Kijk maar naar je hand. Hij is nieuw. En elk volgend moment weer nieuw Voel maar de huid. Zo zacht, helemaal nieuw. Je wang nog zachter. Raak je wang maar teder aan. Nieuwe blozende wangen. Kijk maar in de spiegel. Je bent nieuw. Alsof je jezelf nog nooit gezien hebt. Kijk die lach die glimlach, alsof je nog nooit geglimlacht hebt. Je hebt een nieuwe kans gekregen. Het leven als nieuw ont-moeten. Nieuwe stappen om te zetten. Het nieuwe jaar in. Lichte onbevangen tred. Er is geen zwaarte, gedragen door Licht. Ware Lichtvoetigheid. Innerlijke blijheid. Alles is leeg wat zo vol was. En je voelt je gevuld met wat je liefheeft. Altijd lief heeft. Dit moment en elk volgend moment. Gevuld met wat elk moment weer nieuw is. Zich e...

Afscheid nemen. Niet altijd makkelijk. Zoveel dat was. zoveel dat zo mooi was zo lief was zo fijn was. Zo intens en vreugdevol. Zoveel dat pijn was dat verdriet was dat verwarring was dat boosheid was. Ook dat is vaak niet makkelijk los te laten. Afscheid nemen van de tijd. Afscheid nemen van wat binnen de tijd plaats heeft gevonden. Is dat mogelijk? Afscheid nemen van n jaar. Een vol jaar van leven en beleven van emoties en verlangens. Een vol jaar van ontmoetingen en moetingen. Vol van werk en leven. Vol van kinderen en relaties. Vol van bezig zijn met zoveel. Zo vol hiervan zijn. Zoveel dat zich opgebouwd heeft binnen situaties waar verwarringen ontstaan zijn in intermenselijke relaties, spraakverwarring. Niet meer tot elkaar kunnen komen. Een jaar vol met zoveel. En nu mag je afscheid nemen. Een kans. Alsof er niets was. Afscheid nemen met n hart van liefde. Dat t toch goed was. Dat t was wat t was. Er werd iets zichtbaar, er werd iets getoond, In dat wa...

Diep in ons is de herinnering begraven van thuis te behoren in een andere wereld, een wereld van licht en heerlijkheid, van harmonie en warmte. In deze herinnering leeft een beginsel voort dat steeds weer aan ons een inzicht tracht te verschaffen hoe die oorspronkelijke staat hersteld kan worden en een weg 'terug' kan worden aanvaard teneinde uit de doolhof der wereld te geraken. Want daarin is de ziel een prooi geworden van lichtzinnigheid en ongeduld en verdwaald geraakt in de eigen schepping, waardoor ze de duisternis heeft leren kennen, die oorspronkelijk niet haar deel was. 'Eindeloos zoekend, klagend en berouw hebbend, terwijl ze haar passie omzet in materie en haar verlangen in God.' Welk een vreemdheid overvalt de mens als hij zich afvraagt waarom en hoe hij hier gekomen is, welke toch zijn drijfveren zijn geweest en vooral hoe hij zich bewust heeft te worden van een verloren weten en een nieuw 'zijn' dat als een licht hem de weg zal wijzen uit het la...

Zijn we niet een klein beetje gek? Of n beetje veel? Och ja, heb r geen probleem (meer) mee dat we beetje gek zijn. Maar toch, als je er goed naar gaat kijken proberen we met z'n allen iets te bereiken wat op deze manier nooit te bereiken valt. Het valt niet buiten onszelf te vinden, in van alles doen of niet doen, in een boel activiteiten daar ligt de kern. Maar ja, de hele wereld is zo geprogrammeerd dus t valt niet zo op dat we met z'n allen beetje gek bezig zijn. We hebben eindeloze theorieën dat t allemaal heel zinvol is wat we doen. We bevestigen elkaar hierin, bekrachtigen dat dit zo is, dat het heel zinvol is. Ieder heeft dan weer een ander programma, een ander geloof, een andere ideologie. Zo blijven we gescheiden in hokjes, eindeloze hokjes. Symptomen als dingen uit de hand lopen in onszelf of in de maatschappij worden bestreden. Maar er wordt niet echt gekeken daar waar de oplossing is. Die ligt in onszelf. Niet als een mooie nieuwe theorie, een nieuw d...

En de mensenzoon zal staan op de drempel van het nieuwe beginnen, altijd en altijd. Dat is de open deur en wij begrijpen de vreugde die een mensenkind ten deel zal vallen en die zelfs die der engelen zal te boven gaan. We hebben een waarachtig geweten dat nooit begeleid wordt door angst en bedreiging der opvoeders. Nooit door: je moet. Het geweten zegt niet: Je moet. Het kent geen bevel. Het heeft een fluisterende stem en werkt als een herinnering. Als de zang van een verre vogel. Het geweten als een herinnering is eerst vaag als een belofte die bijna niet te geloven is, een herinnering aan het land van generzijde waar geen mens is afgesloten, al heeft hij zijn ziel nog zo afgegrendeld. Het helpt niet. Het aldoordringend-noodwendige, de stem van de roepende, de zachte stem, de stil naderbijkomende, de hand die zich uitstrekt om het stervend vogeltje weer op te nemen en de kracht die het vogeltje maakt tot een zich verheffende phoenix verrijzend uit de brand. Het bespeuren van het nie...

De verdwaalde jonge vruchten zijn als de verloren jonge dieren, het lam Gods, waarvoor de goede herder zijn leven laat.De goede herder laat het om het zelf weer te ontvangen, vernieuwd, in de glans van het beginnen en wordt weer tot vrucht in een eeuwig rijpen. De goede herder is het eeuwig rijpend beginsel in de mens, onuitroeibaar als het mysterie van het leven zelf. De goede herder, de mensenzoon geeft van ogenblik tot ogenblik zijn leven als een ononderbroken geboren worden, een ononderbroken vernieuwing. Er is geen plaats voor vasthouden, voor zelfhandhaving of perfectionering. Zij die zichzelf zoeken in zelfzuchtig drijven zijn geen ware herders. Zij zijn de bedervers, de machthebbers, de slavenhouders en de dwingelanden. Zij roepen zich uit als herders der verlaten kudde, bemoeien zich met de menigte als massa waarover zij zich ontfermen. Zij nemen ingrijpende maatregelen, keren de dingen binnenstebuiten, leven met hen in een voortdurende omwenteling, verbeteren en breken af, ...