Kagib Weteninhethart

Is t dat, het totaal ten volle uitleven van alles wat is, dat zo de angst voor de dood verdwijnt? Ik geloof zeker dat t belangrijk is om te zien, te voelen en waar nodig te doorleven dat wat is, wat in je leeft. Maar kan me ook voorstellen dat t ego steeds weer iets nieuws verzint om te voelen en te proeven en te beleven. Daarnaast lijkt t me dan ook heel belangrijk om ontvankelijk te worden voor wat ik dan noem dat Andere, voor je Essentie. Ten diepste door je heen te laten gaan wat dit is, wat de betekenis hiervan is. Hoezeer dit alles omvat met Liefde en begrip. In een dit ervaren gewoon meer en meer voelen en Weten het leven is Eeuwig. Niet als n geloof, niet als n verlangen maar gewoon n echt Weten. Rotsvast en geworteld waardoor alle angst voor de dood verdwijnt. Het gaat erom dat t een levende ervaring wordt. Een belangrijk stuk is natuurlijk ook, het moet volbracht zijn. Dat aan t eind van dit leven er niets meer is wat uitgesproken wil worden wat niet uitgewerkt is, wat niet t

We raken allemaal iets bij elkaar, of we raken situaties, zetten situaties in beweging die weer gevolgen hebben voor anderen. Maar dan is t wat raak jij bij de ander, wat zet jij in beweging? Elk moment kan zo kostbaar zijn, voor iedereen, voor alles wat je ont-moet. In alles wat je zegt, in alles wat je doet. In dat wat je bent. Doe je er werkelijk iets mee, ben je aanwezig, durf je te zien, te voelen, wat dat moment werkelijk wil zeggen, en neem je hier verantwoordelijkheid voor? Of leef je op de automatische piloot, wordt je geleefd door t leven, door de ander. Maar wat voeg je dan werkelijk toe? Is er dan werkelijk iets nieuws onder de zon? In alle oprechtheid heel, heel veel mensen zijn slapende, slapen. Ze willen het liefste ook niet wakker gemaakt worden. Hoeft ook niet, slapen is een fase. Maar wil jij wakker worden, of wil jij in jouw aanrakingen in wat jij bent mensen wakker maken, voor hen die hiervoor nog enigszins ontvankelijk zijn? Niet dat je een verzetsreactie opwekt, d

Eigenlijk is er sprake van twee centrale krachtbronnen. De bron van het hogere zelf en de Bron van de Eeuwigheid. De bron van het hogere zelf is alles wat binnen de tijd tot uitdrukking is gekomen. Dat is eigenlijk ook de verwarring die in jezelf hierover kan bestaan. Dat hogere zelf drijft je ook tot van alles. Het lijkt ook een soort innerlijk richtsnoer te zijn, een bepaald plan met je te hebben wat ten uitvoer gebracht wil worden. Het kan er allemaal heel mooi uitzien, en toch zal dit nooit bevrijdend werken. Toch zal dit nooit de uiteindelijke Vrijheid brengen. Het is vaak gericht om de hemel op aarde te brengen. Het aardse bestaan zozeer te veranderen dat t hemels wordt. Maar de waarlijke Bevrijding ligt binnenin. Dan maakt buiten eigenlijk niet zoveel meer uit. Dat is de prikkel van de Eeuwigheid. Een heel stille prikkel, maar naarmate er ontvankelijkheid hiervoor is ook heel doordringend en confronterend. Het roept niet op tot zoveel doen, tot actie, maar tot bezinning. Het wil

Niet jezelf laten zien, niet eerlijk delen hoe t voor jou voelt, je alleen maar voegen naar de ander, hoe de ander dingen ziet of doet. Ook al gaat dit tegen jezelf in, zie je t anders, vindt je t niet prettig. Maar ja, je wil geen conflict dus je laat t zo. Dat werkt natuurlijk niet. Dan krijg je verkramping, kan t niet anders dan dat er meer en meer wrevel ontstaat, spanningen, verwijten over andere dingen. Dit kan zich meer en meer opbouwen tot n echte uitbarsting, die dan vaak helemaal niet redelijk is en waarbij allerlei andere dingen erbij gehaald worden. Het is zo belangrijk om uit te spreken hoe het voor jou voelt, dat iets niet prettig is en waarom etc. Dan kun je misschien tot n compromis komen, wederzijds begrip. Toch kun je wel zonder spanning rekening houden met elkaar, zonder verkramping, zonder dat er wrevel is. Als er echt Liefde is voor die ander, hoeft heel veel helemaal niet ten koste van jou te gaan. Maar communicatie blijft daarin zo ontzettend belangrijk. Delen, w

Wat is dat heilbegeren? Het komt eropneer als dit heilbegeren er niet is dan zal ook nooit werkelijk het Bevrijdingspad gegaan kunnen worden. Dan zul je nooit Vrij worden. Dat verlangen is een vuur. Hoe krachtiger dit Vuur, dit innerlijke Vuur is, hoemeer het alles weg kan branden wat illusie is. Dat je enige verlangen is om de illusie te laten verdwijnen, zodat de Eeuwigheid zich kan openbaren kan verschijnen. Dat je werkelijk alles in je leven in dit kader plaatst. Alles hieraan onder geschikt maakt. Niet dat dit ook wel gezellig is, het spirituele pad, uiteindelijk heel vrijblijvend, tussendoor workshopje, gezellig met elkaar erover praten. Nee dat t nog de enige, enige levensbehoefte is, die de rest in de schaduw stelt. Dat het schrijnt van binnen. Een zo'n intens verlangen tot Weten, tot die Bevrijding. Hoe krachtiger dit innerlijke Vuur, hoe groter de mogelijkheid. Er is uiteindelijk maar één Weg. Die Weg kun je niet doen, maar t betekent heel aandachtig aanwezig zijn in het

Is t niet zo dat we meteen de dualiteit instappen als we van dat wat we zien gewoon dat wat om ons heen is alleen maar dat zien wat we geleerd hebben? Dat is geen blad, dat is een eikenblad. Het verschil tussen zien en dat wat we denken te zien. Het wordt ons afgeleerd om gewoon te zien. We moeten t op n bepaalde manier zien. Alles heeft etiketjes, bepalingen, naampjes, alles duidelijk ingedeeld en geordend. Een geordende wereld. Zo is de stroom verloren, de stroom van leven. Alles gefragmenteerd geraakt en gekristalliseerd. Vandaag ook, op de terugweg, in de stilte op een bankje. En dan kom ik in n diepere laag en dan krijgt alles, maar dan ook alles zo'n diepe betekenis en beleven. Geen onderscheid tussen al die vormpjes, alles zinderend van leven. De bewegingen of dat wat niet beweegt, alles schoonheid. De wind die door de bladeren ritselt, die je niet ziet maar slecht weet dat ie er is door dat geritsel of omdat ie jou aanraakt met zijn zachte adem. Geluiden, vormpjes, alles, a

Is het wijs om niet in te grijpen als je vantevoren weet wat iemand voor misdaden gaat plegen? Als je weet dat iemand een massamoordenaar is? Is dit wijs, is dit compassie hebben? Is niet alles leven? Ik hou t gewoon open, gewoon kijken wat er bij jou wakker wordt. Je zou bv Hitler tegen gekomen zijn voordat hij alles zou gaan doen wat hij daarna gedaan heeft. Dat hij in een huis zat wat in brand stond, en je wist wat hij allemaal zou gaan doen. Zou je hem dan redden als de verantwoordelijkheid over zijn leven in jouw handen lag? Ik vind t niet niks. Ja, binnen wat ik gelezen heb, en hoe ik t ook wel voel kun je uiteindelijk als mens weer een worden met God, maar dan ook in alles. Dus het ook alles Weten en kunnen. Dit betekent natuurlijk een ongelooflijk grote verantwoordelijkheid waardoor het ook zo belangrijk is in deze ontvouwing in het vrijmaken van die Kracht dat Weten, dat Kunnen, dat alle persoonlijke belangen, alle ikverlangen, alle beladenheid, alle persoonlijke voor en afkeu

  Daar gaat t om, wakker blijven. Echt in leven blijven, levend, alert. Steeds opnieuw als nieuw het leven indrinken, toelaten, binnenlaten, op je in laten werken, tot je laten spreken. Jezelf eigenlijk elk moment weer opnieuw vernieuwen. En och het lichaam wordt dan misschien ouder, krijgt misschien wat gebreken, maar dit maakt je niet meer uit. Je hebt verbinding gemaakt met een tijdloze dimensie in jezelf. Met de Eeuwigheid die je steeds weer van binnen verjongt en jong houdt. Het grappige is dat dit ook in t lichamelijke doorwerkt. Dat heeft veel minder spanningen te dragen, geen verkramping, geen verzet, geen kristallisatie waardoor t alle energie behoudt in zichzelf. Niet steeds aan t werk moet om belagers af te weren, of dat de energie versnippert raakt, er een innerlijk gevecht plaatsvindt dat vaak ook ten koste van het lichaam gaat. Als er binnenin harmonie is zal dit ook zeker ervaarbaar worden in hoe je, je voelt fysiek. Het voelt licht, het stroomt allemaal lekker door. Ook

De Liefde is aanwezig in alles wat we doen, in alles wat is, en toch is niet alles de Liefde. De Liefde geeft ons ruimte om alles te doen wat we willen doen, de keuzes die we daarin maken. Alles wat zich binnen het spel hier op aarde zich afspeelt. Maar dit wil niet zeggen dat dit alles de Liefde is. De Liefde laat ons doen, maar wij doen het. En wij verwijderen ons van de Liefde en ook dat laat de Liefde gebeuren. Het laat die beweging plaatsvinden, om zo tot ervaring te kunnen komen dat dit het niet is. Dat we bv als we keer op keer onze kop stoten, tot bezinning komen en ons realiseren dat dit een teken is. Dat we ons dan open gaan stellen voor die Liefde, die steeds keek en prikkelde. Dat er dan eindelijk voeling mag komen met deze aanraking. Dat er mogelijkheid mag komen tot begrip, tot inzicht, tot bevrijding. Maar uiteindelijk omvat de Liefde alles met Liefde. Als jij een met deze Liefde geworden bent zul jij ook alles omvatten met deze Liefde, met begrip, geheel onpersoonlijk,

Je kunt het niet doen, het groeit van binnenuit, als een vrucht van een innerlijke ont-wikkeling. Je kunt niet goed zijn. Helemaal niet in de meest diepe betekenis van dat woord, Go(e)d zijn. Je bent goed of je bent het niet. Als jij verdwijnt, als alles wat van jouw ego is, waar jij vol van bent, wat jouw ego wil of denkt te kunnen verdwijnt. Als alles waarmee jij geprogrammeerd bent verdwijnt dan kan de ware goedheid in jou zichtbaar worden, geheel natuurlijk, als een vanzelfsprekendheid. Hetzelfde met liefde. Liefde kun je niet doen. Liefde wordt wakker van binnenuit, groeit op van binnenuit naarmate wij verdwijnen. Onze liefde verdwijnt, waar wij met ons ikje van houden, vol van zijn, en dit omvat heel veel. Je hoeft er niks meer voor te doen als die Liefde vrijgekomen is. Die is er dan en die kan niet meer verdwijnen. Die Liefde is er voor alles en iedereen, daar hoeft niemand iets voor te doen, voor te bewijzen. Je hebt lief, er is Liefde. Daarin ligt de sleutel van de ware spiri

Uit beheersen spreekt eigenlijk verkramping, onderdrukking. Maar toch heeft t ook nog n andere betekenis. Ze zeggen ook wel eens dat je bepaalde stof beheerst. Je kent t, je hebt t onder de knie, je hebt t begrepen, je kunt het. Dat is eigenlijk de betekenis van werkelijk iets beheersen in het leven. Als je die Verbinding hebt, die Ster in je binnenste is gaan stralen dan zal het Licht kunnen gaan schijnen. Dan zul je waarlijk ingelicht worden over dat wat is, en zo waarlijk tot begrip komen. Dan is er geen strijd meer, geen vechten, geen verkramping of verzet. Je Weet, en dit Weten maakt je vrij van wat je zolang in de macht had. Dat is de ware bevrijding. Als dit Licht in je gaat werken heeft dit natuurlijk grote gevolgen. Het breekt als het ware in, in een groot machtig systeem wat jou in eerste instantie totaal onder controle had. Waardoor je eigenlijk geleefd werd, al dacht je dat jij leefde. Maar je zat aan de touwtjes vast van een marionettenspeler. Dit Licht is heel gevaarlijk

Er zijn allerlei stadia van ont-wikkeling, het ene volgt op t ander. Begint dus met t geloof. Maar dit geloof is iets levends, heeft eigenlijk verbinding met Weten. Al omvat je met dit Weten nog niet alles, lang niet alles, sta je nog helemaal aan t begin. Je Weet dat t goed is, dat het God is, dat God je draagt. Je voelt Het binnenin, en niets liever wil je dan jezelf hieraan overgeven. Zo kan de stroom verder gaan. Als je deze Verbinding gemaakt hebt, echt dat levende geloof er is, dan wil je niets liever dan deugen. Dan ligt daar het ankerpunt van je leven. Je luistert naar het tijdloze Geweten dat wakker geworden is. Daar geef je jezelf aan over, dat laat je tot je spreken. Zo kan het Licht schijnen op/in jouw duisternis, en alles in het Licht brengen. Tuurlijk, dit proces gaat met vallen en opstaan, je deugt niet zomaar. Het is een vaak sterven aan zoveel. Maar je diepste intentie blijft dat je deugt, dat doet je deugd. ;) Dat maakt je blij als het deugt. Je Weet t als t klopt, da

Je kunt niks versnellen. Als je afgestemd bent op je Ziel zal alles zich precies op het juiste moment ontvouwen. Maar t ikje wil meestal zoveel, veel te veel, en verliest daardoor die afstemming. Stapt uit de Stroom, volgt zijn eigen weg. Zoveel spannends te ontdekken, juist ook in de spiri wereld. Eindeloze mogelijkheden, dingen te doen, fantastische beloften die gedaan worden. Maar niks kan hierin geforceerd worden. Het gaat niet om allerlei jasjes aan te trekken, het gaat erom dat alle jasjes uitgaan, doorzien worden. Dat je tot de naakte Kern komt. Niets is hierin slecht. Als je iets als slecht bestempelt ben je meteen gevangen in deze wereld van de dualiteit. Dan raak je hierin verstrikt, zet het je gevangen, raak je erdoor bevangen. En ook eigenlijk als je iets als goed beschouwd, als het eeuwigdurende goed. Alleen God is Go(ed). Maar alles wat in het leven gebeurd is wel kans, mogelijkheid, prikkel. Iets wil gezien worden, ervaren worden. Het zijn tekens, het heeft betekenis. Al

Er zijn in dit nu twee werelden tegelijkertijd aanwezig.  De wereld van de voortdurende dualiteit, strijd, verandering, en de wereld van de Eeuwigheid, het koninkrijk van God. Elk moment kunnen we afstemming vinden, verbinding maken, met het Koninkrijk van God. Het spreekt in de Stilte, het is was en zal altijd Zijn. Elk moment kunnen we dus uit de tijd uit de strijd stappen en in het eeuwige Licht stappen. Als we ons overgeven, het Licht toelaten en door ons heen laten stromen. Elk moment kunnen we de vrede en vervulling vinden, want de vrede en vervulling is altijd daar, is altijd aanwezig. Zo mag er waarlijk begrip komen over dat wat zich binnen de tijd afspeelde. Zo kan verdwijnen de strijd, de verwarring, de gespletenheid, in het door je heen laten stromen, het laten spreken van de Eeuwigheid. Gnosis is niet alleen abstracte energie. Er zijn ons mensen voorgegaan, die ons willen helpen op de weg. Zij zijn de brug over gegaan naar de Eeuwigheid. Maar voor ons stappen ze terug in de

Je durft jezelf niet zomaar totaal over te geven? Waarom niet? Dat onderzoeken. Het gaat om heel bewust aanwezig te zijn in dat wat je doet. Niet iets onderdrukken maar t er ook niet bij laten. Allerlei stemmetjes die in je spreken. Van wie zijn die stemmetjes, wat zeggen ze jou? Overal waar verkramping is, emoties zitten, waarom? Alles wat beladen, geladen is, niet zomaar kan zijn. Iemand die je niet zomaar kan laten zijn, waarom niet? Overal waar je jezelf klein voelt, angstig, onzeker, waarom? En waar je, je eventueel eerder de meerdere voelt, wat is de grond hiervan? Wat ik ermee wil uitdrukken is, er is een Stroom die Weet, die t overzicht heeft, die precies Weet wat t moment vraagt. Dat is niet je ego, dat is je Essentie. Als je verbinding voelt met die Stroom en m toch niet volgt, dan is dat jouw verantwoordelijkheid. Ook dit kan n groeiproces zijn om jezelf hieraan over te durven geven. Om echt te kunnen voelen hierin ben ik totaal vertrouwd, dit is de meest zekere weg die ik k

  Is het volgen van de Ziel moeilijk? Als ik naar mijn leven kijk ben ik toch altijd wel trouw geweest aan dat Zielepad. Dat wat ik van binnenuit ervaarde dat wilde gebeuren, zich wilde ontvouwen. Van daaruit heb ik vele radicale keuzes gemaakt, ben in het diepe gesprongen, heb bruggen achter me verbrand. Ongeacht wat mensen ervan zeiden, ervan vonden. Vaker hierin alleen gestaan, slechts nog mijn eigen innerlijke Verbinding die ik over had. Het Weten in mezelf, dat dit het enig juiste was om te doen, dat dit het antwoord was op mijn Ziel. Zo heeft mijn leven vele veranderingen gekend, en t blijft in verandering, in beweging. Heel belangrijk is dus wel, wat is die Zielestem? Wat volg je, welke energie zit erin? Ook dit is wel n groeiweg voor me geweest, en nu is t nog t enige waar ik trouw aan ben. Voelt het zuiver en vrij, in wat ik van binnenuit ervaar. Toch blijf ik daarbij open naar alle aanreikingen, prikkels van buitenaf. Elk moment is weer nieuw, kan weer n nieuw licht brengen,

Zolang we ons verliezen in dit leven, in alles wat gedurende dit leven plaats vindt zal de cirkelgang doorgaan, scheppende onze eigen hemelen en hellen, hier en daar. Uiteindelijk is daar niet zo'n groot verschil in. Maar als er een doorbraak kan komen, de doorbraak van de Eeuwigheid, dat je dit echt, echt beleeft, in je hele wezen, het door je heen zindert de betekenis hiervan........ ja dan zal daarna alles anders zijn. Dit is wat we Zijn, wat we in Essentie allemaal Zijn, Licht in Licht, Liefde Eeuwig. En t gaat erom dat we eens tot deze conclusie komen, tot dit doorleefde inzicht, en zo ons kunnen ontkoppelen van de dans van leven hier op aarde. Dan zijn we wakker geworden. De tijd hier, het hier zijn, is maar n fractie in de Eeuwigheid. De Eeuwigheid die eens vrij kan komen en er dan altijd zal zijn. Overal waar we zijn, wat we dan ook maar doen. Als we ons blindstaren op t belang van alles wat we hier doen, dan verliezen we de Eeuwigheid. Maar als we de Eeuwigheid gevonden he

Het is zeker een weg, tot gewoon Zijn komen. Eigenlijk je vrijmaken van de wereld om je heen, alle invullingen hierin, je onzeker hierin voelen. Het probleem is dat we allemaal ons Zelf verloren hebben of niet eens gevonden, en van daaruit elkaar weer benaderen, reageren. Vanuit al die programma's die bovenop ons gekomen zijn. Dat Zelf, jouw Geweten Weet t wel, maar is in eerste instantie heel kwetsbaar en onzeker, beter gezegd je persoonlijkheid is kwetsbaar en onzeker om dit toe te laten. Om dit te gronden en meer en meer van hieruit te leven. Van hieruit te leven ongeacht wat die buitenwereld ervan zegt of vindt. Dit betekent niet dat je dan n eilandje bent. Je bent uiteindelijk een helder Lichtje in dit niemand zijn, wat heel erg kan confronteren voor de ander. Maar we zijn allemaal niemand, we zijn allemaal Alles, in Essentie, dat in jezelf kunnen voelen. We weten vaak niet beter omdat we t Weten verloren hebben. Jij mag er zijn, en de ander mag er zijn. Tot dit beleven kunnen

Wat betekent vervuld zijn? Het komt eropneer je doet niks meer als opvulling, om de tijd door te komen. Dat je iets moet, je moet bewijzen, je moet presteren, uit verveling, vul t rijtje maar aan. Je doet gewoon dat wat t moment vraagt, wat het moment oproept van binnenuit. Eigenlijk hoef je niks meer, t is klaar. Je voelt je vervuld binnenin en dit neem je overal met je mee. De interactie met t leven, met mensen roept dan van alles op, maar t blijft heel essentieel. Echt alleen wat dat moment vraagt. Geen overbodige woorden, geen overbodige daden. Gewoon die innerlijke afstemming behouden en je stroomt mee. En tuurlijk dat kan heel licht zijn heel blij, heel gek, heel kinderlijk. Of heel invoelend, heel luisterend heel aandachtig voor de ander. Of heel praktisch, gewoon dingen doen, de afwas, boodschappen, noem maar op. Maar dat past dan in dat moment, wat dat moment vraagt. Je zit boordevol dynamische energie, en kunt toch totaal verstild zijn. Maar zo alert, zo wakker, zo helder. Di

Het is een thema wat vaker terugkomt de Stroom. En wat wil die Stroom dan? Die Stroom die Weet. Die Weet precies wat nodig is. Die Stroom, die Rivier heeft n eindeloos geduld met ons. Laat ons doen. Laat ons doen wat we doen. Laat ons ook uit de Stroom vallen, maar laat ons dan niet vallen. Elk moment krijgen we de mogelijkheid om terug te keren in de Stroom. De Stroom naar meer en meer ruimte voor iets wat eigenlijk niet van deze wereld is. Wat waarlijk Liefde is, wat Weet. Dat we het meer en meer zelf zullen Weten. Als we tot die overgave kunnen komen dan zal dit proces meer en meer voortgang kunnen vinden. En tuurlijk we mogen onze eigen wegen banen, als we t zelf beter denken te weten, zelf te moeten doen. Als we ons verplicht voelen tot, tot zoveel, allerlei stemmen die in ons spreken volgen. Het mag allemaal. We mogen alle kanalen graven die we maar willen. Helemaal uit de Stroom raken, verder en verder weg, in een doolhof van eigen stroompjes. Eigenlijk zolang wij t willen doen

Gedachten vinden ergens hun voeding in, hun grond, zijn dienaren van dat wat meestal verborgen is, of wat we niet willen zien. Van daaruit krijgen de gedachten hun voeding, en vinden steeds weer mogelijkheden om hun meester te dienen. Steeds meer gedachten kunnen vanuit n bepaald thema ontstaan, en je kunt er helemaal in verstrikt raken. Dat je geleefd wordt door deze gedachten. Het heeft geen zin ze te onderdrukken, dan worden ze alleen maar sterker. Of t in iets anders omzetten, het zogenaamde 'positieve denken' dan raak je slechts verdwaald in een illusie als je geen begrip hebt gekregen voor de betekenis van die gedachte. Nee, t gaat erom de wortel ervan te vinden, de wortel van waaruit bepaalde gedachten ontstaan, van waaruit ze hun voeding krijgen. Daar voeling mee krijgen, dat door je heen laten gaan. Wat wil dit je zeggen, wat spreekt hierin, wat is de grond hiervan? Durven voelen, dat wat onder alles zit. De naakte kern van een bepaald thema. Niet je vastbijten, of je

De wortel, de wortel, dat is de kern. Als je de wortel vindt van een probleem, van een stuk verwarring, van een stuk pijn, van dat wat zich afspeelt tussen jou en een ander, een situatie waar je in zit, dan kan de wortel eruit getrokken worden. De verwarring verandert in begrip en harmonie. De pijn wordt geheeld, je voelt je weer met de ander verbonden, je begrijpt de situatie. De wortel, de wortel daar gaat t om. Als je de wortel vindt, als je de wortel blootlegt dan komen er geweldige mogelijkheden. Als je het Ziet, als je het Weet, dan kan de Bevrijding komen. Nu een ander stuk. Waarin ben jij geworteld? Waarin ben jij gegrond? Wat is jouw bestaansbasis? Kan die makkelijk ontworteld worden, zijn de wortels niet diep en wijds? Geworteld in de angst of geworteld in Liefde? Als de wortels van de Liefde zich in jou mogen wortelen en groeien en groeien. Als ze meer en meer alles mogen omvatten zul je minder en minder ontworteld kunnen raken. Dan zul je groot, groot kunnen groeien. Een re

De Rozenkruisers noemen t eenheid van hart en hoofd. Voor mij is t eigenlijk het Bewustzijn. En dit Bewustzijn spreekt door het hart. Daarin bestaat de eenheid. Als t hart op zichzelf blijft zal er niks veranderen. Dan blijven we vol van zoveel emoties zoveel beelden over het leven. Als we niemand toelaten in dit hart. Dus hoe dan ook, het hart zal open moeten zijn voor informatie. Vanuit t denken, informatie die om ons heen op ons afkomt, wat we lezen, wat iemand zegt. Dan kan t hart geraakt worden door deze informatie en kan er verandering komen en begrip. Als t verstand op zichzelf blijft is t ook steriel, zal er ook niks veranderen, zijn het gewoon verstandelijke spelletjes. Dan kunnen we misschien een heleboel weten maar echt iets Weten doen we dan niet. Dan zitten we vol van kennis wat alles kleurt wat we zien. Het geïsoleerde verstand kan nooit bevrijding brengen. Dus er zal n bevruchting moeten plaatsvinden, wederzijds van hart en hoofd. Maar t begint in t hart. Wat voor inform

Twee handen. De ene kant als symbool van t 'slechte' en dit in de meest ruime zin van t woord. Wat goed lijkt kan toch slecht zijn voor jou of de ander. Je zou kunnen zeggen in de ene hand alles wat nog niet opgegaan is in t Licht, in de Liefde tot begrip is geworden en doorleefd inzicht. En de andere hand als symbool van dat Licht, van de Liefde, van het Eeuwige Zijn. Als er dan geen bevruchting plaatsvindt van beide handen dan zal er nooit werkelijke verandering, bevrijding plaatsvinden. Als we ons helemaal ingekapseld hebben, helemaal vol zitten van ons ikje, geen ruimte voor het Licht. Maar t Licht, de Liefde blijft eigenlijk ook een beetje steriel als t niet bevrucht mag/kan worden door de duisternis, door dat wat nog in het duister is. Dus uiteindelijk is het ongelooflijk vruchtbaar voor beide kanten voor beide handen als er een openheid is, een open stroom. Dan kan er een transformatieproces plaatsvinden, een verruiming, een verdieping. Wat schijnbaar slecht was kan bevr

Het Eeuwige Licht. Dat is uiteindelijk het pure Bewustzijn, dat van binnenuit meer en meer kan gaan stralen. Dat is het Licht dat in ieders binnenste is. Het Licht dat van alles de vervulling is. Het Licht dat alles licht maakt. Eigenlijk heeft dit Licht, de Intelligentie minimaal het denken nodig. Het denken mag uiteindelijk de dienaar zijn van het Licht. Het denken mag uiteindelijk de dienaar zijn van de Liefde. Dan is t denken heel functioneel. Dan kan t heel inspirerend werken als instrument van t Licht. Om iets zichtbaar te maken. Om dingen te bekijken. Gedachten die een uitdrukking zullen zijn van dit Licht. Dat zijn ware Lichtgedachten. Vervuld door Licht en Kracht. Het Bewustzijn kiest wanneer het, het denken gebruikt. Als het Bewustzijn hier niet voor kiest is het denken stil. Is het stil binnenin. Hoemeer het Licht aan Kracht mag winnen hoemeer de gedachten alles zullen mogen omvatten. Er zal waarlijk begrip zijn. Niks mis met gedachten, als ze onze dienaar zijn. Kagib De uit

Je kunt t niet doen. En uiteindelijk is dat de kern van het Taoïsme, het niet-doen. Dit betekent niet dat je niets doet maar dat je het niet met je ikje kunt doen. Wat dit ook is. Dat zorgt alleen maar voor verkramping, of onderdrukking, gespletenheid. Het enige wat je kunt doen is toelaten wat is. Wat dit ook is. Wat er maar leeft. Niet het wegdrukken maar tot je laten spreken. Tot je Bewustzijn laten spreken. Het eigenlijk in t Licht zetten, het voelen, het proeven. Wat spreekt eruit, wat wordt wakker in je, zonder oordeel. Gewoon dat wat is. Als iets uitgeleefd wil worden, leef t uit, tot t geen kracht meer heeft. Tot de zin om t uit te leven verdwenen is. Of leef t uit, beleef t, voel t, en laat je Bewustzijn erop schijnen, tot je spreken. Wat is de grond van dat wat gebeurd, wat er met je gebeurd, wat er in je geraakt wordt. Wat spreekt eruit? Zonder dat iets goed of slecht is. Het is wat het is. Zo mag er meer en meer verdwijnen waarmee we vol zitten. Zo mag meer en meer ruimte k

Tao en geldelijk gewin, of welke wereldse belangen dan ook, het bijt elkaar bijna he, sluit elkaar uit. Het ego kan niks met Tao, voelt er niks bij. Het vindt dit zweverig, of het is er bang voor. Het Tao-pad gaan heeft juist als gevolg dat t ego verdwijnt. Daardoor verdwijnt ook de drive naar geldelijk gewin, concurreren, strijden. Je kijkt meer en meer dwars door alle spelletjes heen. Je doorziet alles, en gaat meer en meer relativeren. En ja, daardoor is er ook veel wat je gewoon niet meer kan doen. Er zit geen energie meer, het is tot niets geworden. Het heeft geen enkele betekenis meer waar zovele mensen zich druk over maken. Zo goed mogelijk speel je nog t spel mee, maar met spelletjes doe je niet meer mee. Mensen die het pad van Tao volgen, echt het pad van Tao volgen, met alle gevolgen, Weten wel beter. De ware rijkdom ligt binnenin. Daar ligt de vervulling. Buiten kan daar niks meer aan toevoegen. Meer en meer een gewoon Zijn. Geen opgeblazenheid, geen poeha, geen egospelletje

Daar gaat t om, harmonie, balans vinden, in evenwicht zijn. Wat uiteindelijk betekent in harmonie zijn met Zijn. In je midden zijn. In het midden is stilte. In het midden is vrede. In het midden is onuitputtelijke Kracht. Draait het hele leven er niet om dit midden te vinden, en steeds weer te hervinden? Verliezen we dit niet steeds weer omdat we achter onze gedachten aanhollen, achter onze verlangens, achter dat we zoveel moeten doen, en we zijn er niet meer, we zijn uit ons midden. Of we versuffen, kristalliseren, raken vast in monotonie, routine, gaan een beetje slapend door t leven. En ook dan zijn we uit ons midden, niet in harmonie dus ook niet echt in vrede al kan dit aan de oppervlakte zo lijken. Schijnbare vrede kan dan zo onder onze voeten weggeslagen worden als de situatie verandert. Dus ja dan staan we niet echt stevig. Niet gegrond in Zijn, maar in wat we denken te zijn. Als we niet in harmonie zijn, op wat voor manier dan ook, dan zal het leven iets zoeken om die harmonie

Het gaat er niet om dat je zomaar alles goed moet vinden wat gebeurd is. Iets kan je echt pijn gedaan hebben, verwond etc. en dat wegredeneren helpt niet. Maar hoeveel zetten we niet vast in beelden? Dat we ze bevriezen tot een starre realiteit. Je gedachten houden je daar dan in vast waardoor er niets nieuws meer binnenkan, niets je meer kan raken, tot een ander beleven en zien kan brengen. Eigenlijk ben je dan dood. Je leeft niet meer. Het verleden leeft door je heen, en alles wordt ingepast in dat wat in het verleden was. Daarom ont-moet het leven elk moment weer als nieuw. Laat t steeds weer nieuw op je afkomen, alsof je nog niets weet. Misschien is er wel iets veranderd in dat wat was in t verleden. Misschien is de ander wel veranderd. Misschien komt er nieuwe informatie binnen waardoor je idee over dat wat was veranderd. Dat je daardoor misschien tot begrip komt, misschien wel tot een bevrijding van dat wat was. Zo kan t bewustzijn steeds weer tot je spreken, elk moment nieuw, op

De uitdaging van deze tijd. Niet dat we een of ander kanaal worden van een bepaalde entiteit, wat voor naam hij/zij zich ook geeft. Maar het vrijmaken van ons eigen Bewustzijn. Ons eigen Weten. Niets ertussenin. Geen enkele afhankelijkheid meer. Daarin jezelf gronden en vanuit gaan leven. Daar je Vrijheid in vinden. Waarlijke onafhankelijkheid. Dit betekent uiteindelijk een worden met Tao. In dit een Zijn, zullen we waarlijk verbonden/een zijn met iedereen waar dit ook gebeurd is. Ook dit zullen we Weten, waar dat gebeurd is. Op een bepaalde manier spreek je dan een zelfde taal, geen spraakverwarring meer. De taal van het Hart. Zo kan de mensheid meer en meer waarlijk één familie worden. Ik heb geen enkel oordeel over mediums/channeling etc. Waar t me slechts om gaat, en daar ben ik heel kritisch en duidelijk/helder in. Bevordert dit het vrijmakingsproces of raak je daardoor bevangen, gevangen in allerlei beelden van die entiteit. Zonder dat we het zelf in ons eigen bewustzijn kunnen t

Dankbaarheid komt meer en meer vrij naarmate je in je hart beleeft, ervaart, hoe groots en veelomvattend het leven is. Hoe onvoorstelbaar geweldig dat alles in elkaar zit. Dat alles klopt, in elkaar past. Dat het zo, zo rechtvaardig is, en zozeer dat er Liefde en begrip uit spreekt. Je voelt je hierin eigenlijk heel nietig, heel klein. Hoemeer dat Andere in je vrij mag komen, ervaren mag worden. Dit betekent niet dat je dan kruipend op je knieën door t leven gaat. Nee je gaat juist met een rechte rug, oprecht door t leven. Met een lichte tred. Omdat je jezelf gedragen weet door dat Andere, door de Liefde. Maar opblazen zul je jezelf niet meer. Niets meer waar je, je eventuele grootheid op baseert. Dit alles verdwijnt. Verdwijnt in het ervaren/beleven van de grootsheid, de Alomvattende Liefde van dat Andere. Wat niet van deze wereld is maar deze wereld draagt en vervuld met Liefde. Er is slechts dankbaarheid dat je leeft. Dankbaarheid hoe mooi het leven is. En uit dankbaarheid wil je al

Ja, het Nu omvat eigenlijk alles he. Het is de bedding waarin iets gebeurd. Dat is de toeschouwer die toekijkt maar niet verdrinkt in alles wat het ziet, het kijkt toe. En toch ben je volledig aanwezig, in pure aandacht bij alles wat je doet. Het is kracht, puur kracht en energie, dat Nu, dat Bewustzijn. Juist daardoor kan als je hier Verbinding mee hebt zoveel verdwijnen, wegbranden, oplossen, in die aandacht. Het is Licht. Het Licht dat zoveel sterker is dan de duisternis als t meer en meer mag schijnen. Dan is er geen vluchten meer, je Ziet, je Weet. Het is de stille Kracht, de verstillende Kracht. Het is heilig want heilig zijn is heel zijn. Het Nu is heel, het mist niks. In dit Nu in het Eeuwige nu is het vervuld. Juist daardoor kan het alles heel maken, helen. Het wordt niet aangetast door dat wat t ziet, het Ziet gewoon. Het heldere Zien. Dat is uiteindelijk ook wat heilig worden betekent, als alles meer en meer op mag lossen in dit Eeuwige Nu. Kagib De uitgesproken woorden: htt

Je kunt pas waarlijk een ander mens met een vol, blij, open, warm, zacht hart liefhebben als je die mens niet meer nodig hebt. Dan is er geen angst, dan is er geen onzekerheid, geen behoefte aan compensatie. Je hoeft niks te bewijzen, jezelf niet groter te maken. In alle eenvoud, dan heb je lief. Dan is er Liefde in verbondenheid. Geen belangen, geen speciaal verlangen, gewoon toelaten de ander in wat hij of zij is. Wat er dan wakker gemaakt kan worden in jou, opgewekt kan worden, zichtbaar kan worden, is geheel afhankelijk van die ander. Je bent dan een zuivere spiegel. Maar dit kun je niet doen, het is een vrucht van een ont-wikkeling. Een fase daarvan kan als de woestijn voelen, dat je jezelf eenzaam voelt, zo kwetsbaar en onzeker. Als dat Andere nog niet gegrond is. Maar je bent dan jezelf, in die kwetsbaarheid, geen houding, geen masker, geen muur. Van daaruit kan dan dat Andere in jezelf groeien, opbloeien, je meer en meer vervullen. Waarlijk de Liefde, die gewoon Liefde is, waar

De berg is best wel een goed beeld voor de Spirituele weg. In eerste instantie raak je verder en verder af van het normale dagelijkse leven. Door alle inzichten, door alles wat zichtbaar wordt. Een steeds meer dat ankerpunt in jezelf. Steeds meer doorzien van jezelf, en jezelf afvragen waar ben ik in hemelsnaam mee bezig geweest. Dit kan pijnlijk zijn, confronterend. Je kunt niet meer meedoen, zomaar meedoen, raakt geisoleerd. Er is zelfs misschien verzet, weerstand tegen dat normale leven. Het Andere is in eerste instantie nog niet echt sterk, het is nog niet gegrond. Dat wat binnenin steeds meer zichtbaar wordt, ervaarbaar wordt. Daar zijn veel ervaringen voor nodig. Een groeien van vertrouwen om dit te wortelen. Een totaal anders de wereld inkijken en mensen kijken jou bevreemdend aan. Misschien ben je zelfs erg confronterend in jouw blik, in jouw zien. Maar dat Andere is uiteindelijk de Liefde. En als die Liefde meer en meer binnenin groeit dan wordt die alomvattend, wordt dat het

Als we uit angst dingen verbergen zal de angst nooit verdwijnen. Als we uit angst onszelf niet durven laten zien zullen we altijd bang blijven. Als we altijd ons omhullen met een cocon kan niemand ons meer verwarmen. Als we uit angst ons hart niet open durven te gooien zal ons hart sterven. Dit is het thema van hechting he. Als we verkrampt willen vasthouden, iemand willen vasthouden, zal het leven wegvloeien uit de relatie uit het contact. Dan zal je nooit samen kunnen opbloeien. Je zult samen wegkwijnen geisoleerd op een eilandje waarin niets meer bevruchting en verrijking kan brengen. Als de ander dit toelaat zal die zich nooit kunnen ontplooien. Samen zul je sterven, al leef je nog. Bescherming, afscherming, een dam die gebouwd is. Het leven kan niet binnen komen, niet meer raken, niet meer bevruchten, niet meer helen en bevrijden. Het leven houdt op met stromen, alles kristalliseert. Alles draait om jou, staat in jouw kader. Er wordt niet meer gedeeld, echt uitgewisseld. Alles gaa

Het begin van werkelijke overgave is heel kwetsbaar. Want er is nog niks waar je echt op kunt vertrouwen. Dat moet nog groeien, moet nog gronden door ervaringen. Ervaringen waardoor je keer op keer mag ervaren goh ja het klopt, het is waar, hier mag en kan ik op vertrouwen. Ja, ik kan het niet doen, hoef slechts te luisteren, en te volgen. Jeetje elke keer valt alles op zijn plek, en ja mijn hart sprak echt de waarheid. Zo mag Tao, de Eeuwigheid krachtiger en krachtiger in je worden, wordt dit meer en meer het allerbelangrijkste in je leven. Je Weet wat zich wil ontvouwen, wat zichtbaar wil worden, en je wil niets liever dan hier ruim baan voor maken. Ja, de toekomst is onzeker. Je Weet niet wat zich gaat ontvouwen, maar daar hoef je niet onzeker over te zijn.  ​ De ware Zekerheid ligt binnenin. Dat kan niemand van je afpakken hoe onzeker de toekomst ook lijkt. Maar de toekomst wordt eigenlijk minder en minder belangrijk, er is niet zoveel belangrijk meer. Alles wordt en is meer en mee