Kagib Weteninhethart

We proberen het geluk te vinden in de wereld, buiten onszelf, terwijl t geluk en ware vervulling in onszelf ligt. Dat wat niet van de tijd is. We zijn gevangen door de tijd, door alles wat zich binnen die tijd afspeelt. De tijd die ons gegeven is, en zo ontnomen kan worden. Helemaal vol daarvan, vaak helemaal verblind, verdoofd, door alles wat zich in de wereld afspeelt. En de ironie is, het paradijs kan ook op aarde zijn. Maar de sleutel ligt niet buiten maar binnenin onszelf, dat wat dus niet van de tijd is. Dat wat onafhankelijk is van alles wat zich binnen de tijd afspeelt. De Sleutel van dit alles is de Liefde. Maar de Liefde die niet van deze wereld is. Wil die in ons opstaan, dan zullen wij moeten sterven, terwijl we hier nog leven. Als we het toelaten zal de Liefde alles doden met Liefde wat geen Liefde is, zonder belang of verlangen, heel onpersoonlijk. Misschien wordt je hart hierdoor gebroken, ligt je leven aan gruzelementen. Alles totaal illusie. Alles waarvoor je geleefd h

Openheid is voorwaarde voor alles, open zijn. Openstaan, het leven toelaten, met alles erop en eraan. Het tot je laten spreken, je laten raken. Niet jezelf beschermen achter mooie denkbeelden, overlevingsmechanismen. Van alles wat je moet verdedigen, of waardoor je, je zelf nooit zeker voelt, en je zo vaak aangevallen voelt. Groot, sterk zijn, zelfverzekerdheid, actief, wat al niet. Zoveel voorwaarden vaak waaraan we onbewust in ons innerlijk moeten voldoen voordat we er mogen zijn. Niet gewoon jezelf zijn, niet gewoon Zijn, puur en eerlijk zonder houding en facade of masker of muur. En tuurlijk ook dit mag er allemaal zijn, maar zo zal de verandering stoppen en alles kristalliseren. Dan ga je eigenlijk dood, leef je niet meer maar overleef je. Dus open zijn. Zo kan alles meer en meer verruimen, tot eenheid worden. Meer en meer omvat en bevat worden, alles wat is, zodat je uiteindelijk één met alles bent. All-een. En dan stroom je uit, zonder eigenbelang, zonder eigenwilligheid, zonder