Kagib Weteninhethart

De Kracht.. Ja, de Kracht kan pas meer en meer ervaren worden naarmate wij stil geworden zijn, alles verstild is. En in dat verstild zijn is er een helder Zien, een helder voelen, dat wat is. Hoe meer dit proces gevorderd is, hoemeer je sneller in de gaten hebt wanneer andere krachten hun spel willen spelen, je willen manipuleren. Je doorziet ze. Je Weet wat er speelt wat er aan de hand is, wat de achtergrond is. Zo kan zich meer en meer een innerlijk autoriteitsgevoel ontwikkelen. Je maakt je daarmee eigenlijk vrij van de buitenwereld want je Weet het zelf. Het Geweten spreekt. Dat wat we altijd Geweten hebben, het tijdloze Weten. Zo maak je jezelf vrij van alles, voel je jezelf vrij van alles. Geen beklemming meer, geen hechting geen fixatie, geen verstrikking. Gewoon Zijn, en lekker meestromen. Er hoeft eigenlijk niet zoveel meer. Er moet niks meer gebeuren dus dan kan alles gebeuren wat maar wil gebeuren. Uiteindelijk zal alles weer een zijn. Uiteindelijk zal de

Een mens moet zich nooit schamen om te bekennen dat hij ongelijk had. Daarmee zegt hij slechts in andere woorden dat hij vandaag wijzer is dan hij gisteren was. Alexander Pope Helemaal mee eens, we mogen fouten maken. Van fouten kun je leren. Het gaat hier op dit aardbolletje eigenlijk om fouten te maken, niet om alles proberen perfect te doen. De groei de verandering komt door tot inzicht te komen dat t anders is, en jeetje alweer anders. En sorry, dacht echt dat t zo was, maar wat ik nu gehoord heb, blijkt t toch anders te zijn. Dacht echt dat ik in mijn gelijk stond maar jij had gelijk, etc. etc. Dat schept ruimte, tussen elkaar, niets zet zich vast. Wat er eventueel tussenin gekomen was stroomt weer door, je ziet elkaar weer voelt elkaar weer.  Het probleem ontstaat pas als je dit niet toe wil geven, dat je al is t anders toch vol blijft houden dat je gelijk had, dat je koppig blijft of ineens net doet dat je het altijd al eens was met de ander het ook zo ziet, dat je al

Een echte vriend is iemand die vraagt hoe het met je gaat, en ook nog wacht op het antwoord. Ferry Maat Vriendschap, aandacht, betrokkenheid op elkaar. Het zou zo vanzelfsprekend mogen zijn. Maar is t vaak niet. Er is zoveel gewoonte-handeling tussen elkaar, routine, niet echt aandacht voor elkaar. Niet echt willen weten hoe de ander 'zit' zich voelt, wat er in de ander om gaat. Als je echt open bent, hoef je het niet eens meer te vragen, je voelt het, en dan wordt de vraag anders, gaat het met je? Echt begaan zijn met iemand. En tuurlijk niet alleen een vriend. Bij iedereen kan er die aandacht zijn, echt een moment voor elkaar, echt elkaar zien, in de ogen kijken, ook die wildvreemde om jou heen. Even een glimlach, als je het voelt, even een stuk warmte. Dat is een samen-leving, dat is samen onderweg zijn met elkaar. lieve warme groet Kagib

Als we het zo eens zouden kunnen ervaren, er is geen ander moment dan nu. Dat er geen enkel verlangen meer zou zijn naar wat dan ook in de toekomst of angst over de toekomst of spijt over t verleden, verlangen naar t verleden. Of je toekomst veilig stellen op alle mogelijke manieren, of plannen. Alles vastzetten, beelden over toen en straks. Als er alleen nu was, en het in dat nu vervuld zou zijn? Zou toch geweldig zijn. Dan zouden we toch vrij zijn? Totaal dat nu omarmen, je hiermee laten vullen wat nu is. Er is niet meer dan dit, er is alleen maar nu. We kunnen de tijd niet versnellen en ook niet terughalen wat geweest is. Er is alleen maar nu, en dat nu kan boordevol leven zijn. Gewoon voelen wat nu is. Jezelf in de gaten krijgen hoe eventueel je gedachten je in de greep hebben. Niet in dat nu willen zijn, voortdurend bezig zijn in toekomst en verleden. Je gedachten doorzien en zo ontmaskeren. De spelletjes die met je gespeeld worden? Want je bent veel me

Wat achter ons ligt en wat voor ons ligt, is niets vergeleken met wat in ons ligt. Ralph Waldo Emerson Weer zo'n fundamentele zin waar veruit iedereen aan voorbij gaat, aan wat binnenin ligt. Wat binnenin ons ligt te wachten met n eindeloos geduld. Met een glimlach, in verStilling stralend door alle tijden heen. Wachtend tot wij ons hiervoor gaan openen, en het leven werkelijk kan gaan beginnen. Want bijna altijd zijn we in de toekomst, daar vol van. Of mijmeren we over het verleden, toen was t goed, of juist niet. Je had t heel anders willen doen en nu is t te laat. Maar is het te laat? Helemaal niet, nu is nu. En in dit nu, in jou, is alle kans alle mogelijkheid tot heling, bevrijding. Tot opbloei wat je nu misschien nog niet kunt bevatten. Alle antwoorden op alle wezenlijke vragen over leven en de zin ervan. Je wordt dan een antwoord op die vragen in wat jij leeft, voorleeft. Uitstraalt. In wat bij jou van binnenuit is gaan groeien. Als je niet hebt laten li

Het was heel donker; de sterren stonden stralend aan een wolkeloze hemel en de berglucht was koel en zuiver. De koplampen vingen de hoge cactussen in hun licht; die waren blinkend zilver; er lag morgendauw over en ze glansden; de plantjes flonkerden van dauw en de koplampen deden het groen schitteren en flonkeren in een ander groen dan dat van overdag. Alle bomen zwegen, mysterieus, dromend en onbenaderbaar. Zelfs de uilen waren ver weg en zwegen. Op het geluid van de auto na was het land in slaap; gevangen door de koplampen zaten alleen de nachtzwaluwen met rode fonkelende ogen op de weg; ze staarden naar ons en vlogen fladderend weg. Zo vroeg in de morgen sliepen de dorpen en de weinige mensen op de weg hadden zich ingepakt, zodat alleen hun gezicht was te zien. Een hond zat zich midden op de weg te krabben; hij weigerde opzij te gaan en de auto moest om hem heen. Toen liet plotseling de morgenster zich zien; ze was zeker zo groot als een schotel, verbazend helder e