Kagib Weteninhethart

  Ja, waarom heb je dat jasje gekozen, een man een vrouw? Het heeft zo'n fundamentele gevolgen welke keuze je maakt. Nog meer in andere landen en bij meer starre geloven. Je hele leven bepaald door je geslacht. Van daaruit vormt zich alles om je heen. Al is het maar het fundamentele verschil dat een vrouw een kind kan baren en een man niet. En een vrouw heeft een maandelijkse cyclus en de man niet. En dan nog alle culturele verschillen in hoe naar een man een vrouw gekeken wordt. Dus ja je levensloop is totaal verschillend afhankelijk van of je voor het mannelijke of het vrouwelijke geslacht gekozen hebt. Dan heb ik het nog niet eens over als je liefde voelt voor je eigen geslacht. Of nog moeilijker als je voelt dat je niet in het juiste jasje zit. Allemaal ervaringen. Bepalende ervaringen. Heel interessant om er naar te kijken. Want ik weet zeker dat in ieder geval jij die dit leest, al vaker in andere jasjes rond gelopen hebt. Ligt dan niet een uitdaging erin om begrip te kweken ...

  Ja, hier en nu kan er ook de hel zijn, en dan wil je liever weg uit dat nu. En toch zit dan onder die hel de Hemel. Die is er altijd, onder alles, door alles heen. Die verdwijnt nooit is nooit verdwenen. Alleen wij staan er tussenin. Ik wil hier geen pleidooi houden om wat er tussenin staat te ontkennen. Nee, die hel kan een intense, intense werkelijkheid voor je zijn. Die kun je niet zomaar weghalen door een gedachte van, het is illusie, het is een illusie die ik zelf gekweekt heb. Als je letterlijk in brand staat is dat ook echt geen illusie om het duidelijk te maken wat ik wil zeggen. Dat doet pijn. En ook een innerlijke hel kan intens pijn doen. Maar in dit alles blijft onder dit alles, zelfs als je fysiek in brand staat, de Hemel. Die blijft onaangetast, die blijft wat die is. Dat mag je voelen, in alles dat is. Niet door de hel te ontkennen. Niet door de pijn te ontkennen, de psychische pijn en verwarring. Maar om daarin open te blijven, open te blijven voor elk nieuw momen...