Kagib Weteninhethart

Sterven, overgaan. Daar gaat t toch om, dat allerlaatste moment. Wat is dan in ons verwezenlijkt, werkelijk tot inzicht en begrip geworden, tot innerlijke realiteit? Niet alle gedachtespinsels maar echt wat we dan zijn, onze pure innerlijke waarheid van dat moment. Die afstemming nemen we mee naar de andere kant. Eerst is er nog n voorfase van verwerking, en uiteindelijk ook wel confrontatie met alles wat we hier gedaan hebben. En wat is dan werkelijk belangrijk, van wat we hier gedaan hebben? Wat blijft er over? Is niet vooral belangrijk dat we oprecht waren in ons pad. Ook in onze pijn en verwarring. De durf om te zien te proeven wat is, durven kwetsbaar te zijn, en te veranderen waar nodig. Open zijn voor de inwerking van dat Andere. Durven loslaten, overgeven. Wat als, je ineens uit dit leven wordt weggerukt, door n ongeluk? Wat heb je dan in jezelf verwezenlijkt. Wat is jouw innerlijke levende werkelijkheid in dit nu? Ben je klaar om te gaan, om over te gaan? Ben je klaar vo

Het zonder gedachten zijn, is r dan nog iets over? Jazeker. Eigenlijk staat er dan niks meer tussen jou en de realiteit. Je vult niks in, zet r geen beeld voor. Je maakt er niet iets van vanuit jouw idee en achtergrond. Je kunt dan puur indrinken dat wat is. Meestromen met de beweging van het Leven. Je kunt dan de ander puur indrinken, maakt r geen voor-stelling van maar laat de ander zijn in wat hij/zij is. Geen interpretatie, geen speculatie. Juist dan kun je alles doorzien. Ook jezelf. Je eigen spelletjes. De energie die in de lucht hangt, de betekenis van die energie. Je hebt eigenlijk geen gedachten hierin nodig, je Weet het gewoon. Gedachten zijn t verleden, daar spreekt het verleden door. Alles wat we opgebouwd hebben aan beelden, aan kennis, in dat verleden. Een muur van kennis die je om je heen gebouwd hebt. Een gevangenis die je gebouwd hebt, waar je jezelf helemaal veilig in voelt, maar uiteindelijk ben je toch gevangen. Gevangen in een cocon. In een bepaald zijn door