Kagib Weteninhethart

Eigenlijk is er sprake van twee centrale krachtbronnen. De bron van het hogere zelf en de Bron van de Eeuwigheid. De bron van het hogere zelf is alles wat binnen de tijd tot uitdrukking is gekomen. Dat is eigenlijk ook de verwarring die in jezelf hierover kan bestaan. Dat hogere zelf drijft je ook tot van alles. Het lijkt ook een soort innerlijk richtsnoer te zijn, een bepaald plan met je te hebben wat ten uitvoer gebracht wil worden. Het kan er allemaal heel mooi uitzien, en toch zal dit nooit bevrijdend werken. Toch zal dit nooit de uiteindelijke Vrijheid brengen. Het is vaak gericht om de hemel op aarde te brengen. Het aardse bestaan zozeer te veranderen dat t hemels wordt. Maar de waarlijke Bevrijding ligt binnenin. Dan maakt buiten eigenlijk niet zoveel meer uit. Dat is de prikkel van de Eeuwigheid. Een heel stille prikkel, maar naarmate er ontvankelijkheid hiervoor is ook heel doordringend en confronterend. Het roept niet op tot zoveel doen, tot actie, maar tot bezinning. ...

Niet jezelf laten zien, niet eerlijk delen hoe t voor jou voelt, je alleen maar voegen naar de ander, hoe de ander dingen ziet of doet. Ook al gaat dit tegen jezelf in, zie je t anders, vindt je t niet prettig. Maar ja, je wil geen conflict dus je laat t zo. Dat werkt natuurlijk niet. Dan krijg je verkramping, kan t niet anders dan dat er meer en meer wrevel ontstaat, spanningen, verwijten over andere dingen. Dit kan zich meer en meer opbouwen tot n echte uitbarsting, die dan vaak helemaal niet redelijk is en waarbij allerlei andere dingen erbij gehaald worden. Het is zo belangrijk om uit te spreken hoe het voor jou voelt, dat iets niet prettig is en waarom etc. Dan kun je misschien tot n compromis komen, wederzijds begrip. Toch kun je wel zonder spanning rekening houden met elkaar, zonder verkramping, zonder dat er wrevel is. Als er echt Liefde is voor die ander, hoeft heel veel helemaal niet ten koste van jou te gaan. Maar communicatie blijft daarin zo ontzettend belangrijk. D...