Kagib Weteninhethart

De discipelen zeiden tot Jezus: Wij weten dat gij van ons heen zult gaan. Wie is het die groot zal zijn over ons? Jezus zeide tot hen: Waar gij gekomen zijt, zult gij gaan tot Jacobus de rechtvaardige, om der wille van wie hemel en aarde zijn ontstaan. Jezus is zeer lankmoedig en geduldig. Alsof hij het voorzien heeft antwoordt hij: ga tot Jacobus. En hij noemt hem de rechtvaardige om de wille van wie aarde en hemel zijn ontstaan. Dit is een verbazingwekkende uitdrukking. Want welke mens zal ontdekken dat hemel en aarde voor hem zijn ontstaan? Hemel en aarde die voorbij zullen gaan. Hemel en aarde die hier tot beschikking van de mens gesteld worden. Ze zijn er voor de mens. Het heelal geschapen voor de mens. Wanneer is de wereld er voor u? Er zijn natuurlijk tal van mensen die een dergelijk woord baarlijke nonsens vinden. Om der wille van... Maar intussen gedragen de mensen zich wel degelijk alsof hemel en aarde er voor hen zijn en voor niemand anders. Ze leggen zelfs beslag op de maan...

Ja, is dit niet gewoon Waarheid. Is niet het grote manco van deze tijd, van de westerse mens. Van juist de mens in de rijke landen dat we veel te vol zitten? Juist ook vaak de spirituele mens? Met zoveel programma's, technieken, kennis, ideeën, regels, normen, cultuurjasjes.... dat de Werkelijkheid hierachter verdwijnt. Echtheid? Onbevangenheid, eerlijke open vriendelijkheid, spontaniteit? Onze ego's zo groot dat er gewoon geen ruimte meer is voor de Christus, voor de Liefde, voor Zijn. Echte deemoed, wat uiteindelijk ook een aspect van de Liefde is zonder dat je deemoedig hoeft te zijn. Als een vanzelfsprekendheid, echte warme hartelijkheid zonder ondergrond van iets terug verlangen. Een genieten, gewoon dat je leeft zonder dat er ook maar iets aan vast zit, een beeld, een idee, een achtergrond. Gewoon genieten van dat wat is zonder houding zonder idee van ja hier mag ik van genieten want dat past binnen de cultuur maar nee gewoon genieten van dat je Bent, gewoon Zijn. Steeds ...

Het ene en het andere zijn eeuwige voorwaarden. Maar in deze dualiteit te leven is gevangenschap tussen zon en maan, tussen hemel en aarde, het kwellende 'te zijn of niet te zijn'. Mag dan de boom der kennisse in het paradijs eeuwig zijn, de levensboom die midden in de hof staat is het ook. Dwz, de vruchten van de boom des levens schenken de verzoening der tegenstellingen waaruit zich het eeuwig zijn openbaart. Juist uit en door de strijd der tegenpolen wordt in het menselijk bewustzijn de vereffening, de uitwisseling, de harmonie, de goedheid en schoonheid merkbaar als gevolg van het vergeven van weerszijden, de vergeving der zonden, de vergeving van de dwalingen, de vergeving der slagen die de ene en de andere aan elkander toebrachten en waardoor het leven in de wereld een slagveld werd. Hebt u gestreden en gevochten? Hebt u slagen uitgedeeld en ook ontvangen? Bent u bij die slagen stil blijven staan of hebt u verder gestreden en hebt u eindelijk ontdekt dat er een grote stri...

Aanpassen aan realiteiten ruimer dan onszelf.. Dat betekent open zijn. Open voor het leven, de ander. Meestal gaat daar wel veel rijping aan vooraf, loutering. In eerste instantie willen we toch vooral vasthouden aan ons kleine wereldje, en wordt alles ingepast binnen dit wereldje? Het heeft dan ook nog niet zoveel schokken ondergaan, dus t blijft nog een beetje vrijblijvend. Zo kunnen we ons wereldje, onze belevingswereld, onze denkwereld, hoe we in het leven staan, overeind houden. Totdat het leven werkelijk toeslaat, zekerheden die zo vast leken onderuit haalt. Dan wordt er een bres geslagen in je wereld. Uit wanhoop reik je uit, open je jezelf voor iets wat misschien groter is, dieper, rijker. Snak je naar antwoorden. Dan ben je rijp om dit binnen te laten, jezelf hierdoor te laten raken, eventueel veranderen. Je hierdoor werkelijk te laten inspireren. Maar als je nog vast zit in je kleine wereldje, dan is vaak elke aanslag daarop een gevaar. Er komt teleurstelling als bv waar ...

Het is een merkwaardig woord in Lucas 15:7: Ik zeg u dat er alzo blijdschap zal zijn in de hemel over één zondaar, die zich bekeert, meer dan over negenennegentig rechtvaardigen die geen bekering nodig hebben. Laten we toch die levenseenheid liefhebben met geheel ons hart en geheel ons verstand. Dat is eenvoudig een zaak van ons zelf. Een allerintiemste aangelegenheid die niemand wat aangaat en niemand hoeft van onze heimelijke keus te weten. Want de mensen doen zo mal wat dat betreft. Als je je met deze dingen bezig houdt, zeggen ze dat het je ergens mankeert, terwijl dat in werkelijkheid verbloemt hoe innig zij naar de vreugde en de heerlijkheid verlangen die het gevolg van die keuze is. Wat zult ge doen nu ge twee geworden bent. Hoe zult u weer een worden. Hoe? Het antwoord is gegeven. Leer proeven hoe de vruchten smaken van het albegrijpen van het al-ene. Leer zien hoe het lichtend lichaam is van de ene, de eerste, de eeuwige mens, de eerste en de laatste, de alfa en de omega, die ...

De dode mens is het voedsel van de levende mens. Daarom: 'Ten dage dat gij het dode at, maakte gij het levend. Eet u zelf levend, maar bedenk dat het niet in de eerste plaats uw aardse lichaam is. Indien ge u daarmede identificeert behoort ge tot de doden die niet leven. Kies de levenden die niet zullen sterven en maak het dode levend door het te eten. Eten is verteren. Verteren is verbranden. Verbranden is vergaan. Daarom zal de mens in liefde vergaan en in liefde wederom opstaan.'Wanneer ge komt tot het licht, wat zult ge doen?' Geef uzelf antwoord op deze vraag. Wat zult ge doen? Als het licht tot u komt en gij tot het licht, wat zult ge doen? Wat met het licht der waarheid? Wat met het licht van het leven? Zult ge het niet behouden willen? Zult ge het wegschenken, honderdduizendvoud? Zult ge ophouden om te zien naar de duistere dagen? Zult ge u verheugen dat ge in het licht moogt wandelen? Zult ge licht zijn en licht schijnen? Wat zult ge doen? Het is het geluk dat ge n...