Kagib Weteninhethart

Het is de liefde tot het leven zelf, de ene tot allen, de stralende die zich al duidelijker en duidelijker zal voordoen in de wereld waardoor er meer en meer mensen komen die haar ontmoeten, haar herkennen en haar willen. Hier is het woord. Want het waarachtig willen, het onvermengde echte willen is zelf een lichtkracht, is zelf als een bliksem van stilte en innigheid, zoals daarmede de geboorte van de mensenzoon als een onmiddelijk gegeven is vergeleken. Want dit willen is een vermogen. Het is tegelijk een kunnen. Wanneer het is ontwaakt in de ziel, wanneer het wordt beleefd en gevoeld door en door, dan weet de mens op dat ogenblik dat hij deel heeft aan een Goddelijke kracht, een geschenk dat voor hem op dat ogenblik het hoogste is dat hij ooit zou kunnen ontvangen. Een zegevierend beginsel dat niet zijn persoonlijkheid zelve is, maar waarnaar alles in zijn persoonlijkheid zich gaat richten en waarvoor al het andere - en dat is zeer veel - zich buigt. Niet in een valse of verradelij...

Het mensendier dat zich zo tiranniek kan gedragen in het lichaam heeft nu zijn meester gevonden en wordt beteugeld. En plotseling is hier de bestemming. De zwakke mens wordt opgericht. Het is een onvergelijkelijke ontdekking dat hij zelf wil is, dat hij een geestelijke kracht is en tegelijk gestalte krijgt in een innerlijke nieuwe geboorte, zijn oorspronkelijke schepping. De kwaliteit van zijn wil - het van goeden wille zijn - laat niets meer te wensen over. In die innerlijke toestand heerst geen enkel affect meer, hetzij van het lichaam of van het gemoed. Er zijn geen tegenstellingen meer werkzaam en geen conflicten. Geen voor of tegen, geen leven of dood als voorkeur of angst, er is geen gevoel van afhankelijkheid van enige macht op aarde of in de hemel en er is geen vraag meer naar gezondheid of vrees voor ziekte. Iets van enig gehalte dat het leven van deze geesteshouding kan beïnvloeden lost op. Het is het weer deel krijgen aan een verlichting als gevolg van het licht der werel...

Ja, antwoordde ik, 'maar als ik je zo hoor spreken, kan ik jou beter vragen dan jij mij. Want jij weet wat je wilt en formuleert dat voor mij alsof wij hetzelfde willen. Want wie zou dat nu niet willen. Iets dat zo licht is dat al het donkere erin verdwijnt, dat van een onsterfelijke gelukzaligheid is, waarin al wat sterfelijkheid betekent, in het bewustzijn vergaat. Dit is toch niet voor een enkel mens alleen? Wat jij wilt, wil je voor allen, want wie zou dat nu niet willen?' nee, zegt hij, 'zo is het niet. Er zijn miljoenen mensen, dit dit niet willen, omdat ze het niet kiezen en ze kiezen het niet, omdat ze er niet in kunnen geloven en ze geloven het niet, omdat ze bevangen zijn en omhuld door de macht van wat zij werkelijkheden noemen en die toch slechts de produkten zijn van hun eigen voorstellingen uit de wereld waarin zij leven. Wat ik je hier zeg vinden miljoenen al zo onwaarschijnlijk en zo onmogelijk, dat als je het teveel zegt, je kans loopt dat ze je een strik ...

Iemand zegt tegen mij: ik wil iets hebben dat je kunt zijn, iets dat niet te schokken meer is. Ik wil iets dat deugdelijk is. Een deugdelijke substantie die ik werkelijk goed kan noemen, want dat is iets dat deugt. Zij moet van een natuur zijn die onvergankelijk is en waarvan een onvergankelijke kracht uitgaat. Deze kracht moet in staat zijn al het andere in de wereld ondergeschikt te maken, een kracht der krachten die in mij de wereld overwint, die alles wat niet met haar overeenstemt in zich of aan zich onderwerpt of verwerkt. Een kracht, die alle ellende vernietigt, alle smart lenigt, alle ziekte heelt en die tegelijk lichtend is en vol vreugde, een kracht die de oorsprong is van alle blijdschap en alle werkelijke lach. Die er nooit op uit is zich te handhaven, maar die doordat ze zichzelf verliezen wil, altijd maar intact blijft, onuitputtelijk is en voor ieder mensenkind bereikbaar. Een kracht, die een grote zegen voor ons allen betekent en een groot geluk. Die zo gaaf is en volk...

Het komt eropneer om steeds het leven, de ander als nieuw te ontvangen. Zo blijft er verandering en groei, mogelijkheden en kansen voor aanraking. Open en ontvankelijk zijn, je durven te laten raken. Als we helemaal vol zitten met onszelf, met van alles en nog wat, hoe kan er dan nog iets veranderen? Alles stuit, botst op dat wat we denken te weten over het leven, over de ander, wordt weer in een hokje gestopt wat je wel kent, dat t wel past. Vermijden heeft natuurlijk geen enkele zin, bv arrogantie vermijden. Gewoon zien wat is, en als je arrogant bent ben je arrogant. Maar wat is de grond hiervan, de oorzaak, van waaruit is die arrogantie ontstaan. Waar heeft het verbinding mee, waar is het uit opgestaan? Die vragen beantwoorden, durven in jezelf te voelen dit antwoord, dan kan er iets veranderen. Heb je de behoefte om jezelf meer te voelen in iets over iets, waarom dan? Als het je werkelijk gaat om vrij hiervan te komen, dan durf je ook toe te laten hoe t bewustzijn hiero...

Het is mogelijk dat bewustwording van innerlijke ervaringen bevreemdend en onwennig is. Maar éénmaal met deze nieuwe werkelijkheid geconfronteerd, ontstaat er een sterk pogen hieraan meer deel te krijgen. Er ontstaat een versterkte wilsdrang die geleidelijk zeer stellig wordt en met zich een gewaarwording meebrengt, die verlichtend en bevrijdend is en geheel anders aandoet dan het voldoen aan zijn lichamelijke zinnen. Het is of deze op het tweede plan komen. Er voltrekt zich een zelfverandering in het dagelijks leven. Natuurlijk zijn alle orgaanfuncties nuttig als zij dienen voor de instandhouding en gezondheid ervan. Het is mogelijk dat men in het eerste enthousiasme is geneigd het lichaam te verwaarlozen of zelfs te minachten. Dit zou een kwalijke houding zijn die niets dan schamperheid en teleurstelling oogst. Onze natuur verdraagt geen achteloosheid en wreekt zich. Het gehele bewustwordingsproces verloopt analoog aan een lichamelijke verandering, waardoor een voortdurende uitwisse...