Kagib Weteninhethart

Het was een vervallen tempel met dakloze lange gangen, poorten, beelden zonder hoofd en verlaten binnenplaatsen. Het was een heiligdom geworden voor vogels en apen, papegaaien en duiven. Enkele van de onthoofde beelden waren nog steeds van een massieve schoonheid; ze hadden een stille waardigheid. De hele plek was verbazingwekkend schoon en je kon op de grond zitten om naar de apen en de kwetterende vogels te kijken. Eens, heel lang geleden, moet de tempel een bloeiend oord zijn geweest met duizenden tempelgangers, bloemenkransen, wierook en gebeden. De atmosfeer ervan hing er nog steeds, de hoop, angsten en devotie. Het heiligdom was al lang geleden in verval geraakt. Op dit moment vertrokken de apen omdat het heet werd, maar de papegaaien en duiven hadden nesten in gaten en spleten in de hoge muren. Religie is tot bijgeloof en beeldendienst geworden, geloof en ritueel. Het heeft de schoonheid van waarheid verloren, wierook heeft de plaats van de realiteit ingenomen. In plaats v...

Het lijkt heel kwetsbaar he, de Liefde. Want je hebt dan geen enkel verweer meer, geen voorbehoud, geen weerstand, geen beelden ertussenin, geen scheiding. Er zit niks meer tussen jou en de ander, tussen jou en de wereld in. Het komt direct naar binnen, geen gedachte ertussen, dat wat is. Je hebt lief, de ander, het leven, en dat is t dan. In eerste instantie is dit ook heel kwetsbaar, gewoon het leven toelaten, het liefhebben. Maar door groei van begrip, door groei van die Liefde binnenin verdwijnt die kwetsbaarheid meer en meer, omdat er eigenlijk niks meer te kwetsen is, daar komt het op neer. Alleen het ego kan gekwetst worden maar de Liefde niet. Het ego zit vaak vast aan zoveel, kan groot en klein gemaakt worden, maar de Liefde niet. Ja, de Liefde kan zo zacht en teder zijn, als er ruimte voor is, als het opgeroepen wordt maar is nergens afhankelijk van, verwacht er niks in, stroomt zacht en teder uit en laat los. Diepe, diepe lagen kunnen wakker gemaakt worden, kunnen uitged...

De wereld bestaat uit werkwoorden, niet uit zelfstandige naamwoorden. Zelfstandige naamwoorden. Zelfstandige naamwoorden zijn een menselijke uitvinding - noodzakelijk, maar uiteindelijk toch een menselijke uitvinding. Maar het bestaan bestaat uit werkwoorden, alleen uit werkwoorden, niet uit zelfstandige naamwoorden en voornaamwoorden. Kijk hier eens naar. Je ziet een bloem, een roos. Het een bloem noemen (flower) is niet juist, want hij is niet gestopt met bloeien (flowering), hij bloeit nog steeds; het is een werkwoord, het is een stroom. Door het een bloem te noemen, heb je het tot een zelfstandig naamwoord gemaakt. Je ziet de rivier. Je noemt het een rivier - je hebt het tot een zelfstandig naamwoord gemaakt. Hij is aan het  rivieren.  Het zal existentieel gezien zuiverder zijn te zeggen dat hij aan het  rivieren  is, aan het stromen. En alles is aan het veranderen, aan het stromen. Het kind is een jonge man aan het worden; de jonge man is oud aan het worden; le...

Geloof en je zult nooit ontdekken, en wat je ook ontdekt is niets anders dan de projectie van je eigen geloof - het is geen waarheid. Wat heeft waarheid te maken met dat geloven van jou? Twijfel, en twijfel totaal, want twijfel is een schoonmaakproces. Het haalt alle rommel weg uit je denken. Het maakt je weer onschuldig, weer het kind dat door de ouders, door de priesters, door de politici, door de pedagogen is kapot gemaakt. Je moet dat kind weer ontdekken. je moet daar weer beginnen. Ja, ik vind twijfel niet het beste woord. In twijfel zit twee, gespletenheid. Wat hij wil zeggen is, blijf open. Zet niks vast als waarheid. Elk moment is weer nieuw. Dit wil niet zeggen, dat er niet iets in je kan groeien wat echt Waarheid is, maar toch open blijven. Want er kan iets komen wat dit aanvult, verdiept, verruimd. Het gaat er in ieder geval om je vrij te maken van alle programma's. Toelaten in jezelf, wat je denkt wat je voelt, is dit waarheid? Van waaruit komt dit? Ben ik dit? Steeds ...

Wij beschermen onszelf, omdat we geloven dat we kwetsbaar zijn. Het gaat natuurlijk wel heel ver als je dit totaal door je heen laat dringen. Is er dan niets dat gekwetst kan worden. Nee niets. Alleen het ego kan gekwetst worden. Alles waar t ego aan vastzit, zich aan vastklampt. Alles wat het ego denkt te zijn. Alles wat het ego gelooft dat ie is. Alles waarmee het ego geprogrammeerd is. Zo heeft ieder zijn/haar eigen programma. Maar uiteindelijk is dit allemaal lucht, illusie, beeldenspel. Om tot dit beleven, tot dit Zijn tot deze conclusie te kunnen komen is de voorwaarde paradoxaal genoeg, het kwetsbaar durven zijn. Toelaten wat is. Toelaten wat pijn doet. Toelaten de betekenis van je hechtingen aan mensen, aan je lichaam, aan dingen, aan zoveel. Je Essentie kan niet gekwetst worden. Wat er ook met je lichaam gebeurd. Wat er ook over je gezegd wordt. Wat ook van je afgenomen wordt, van je Essentie kan niets afgenomen worden. Al wordt je lichaam gedood, verwond, verkracht, je ...

We moeten geen enkel hoekje en gaatje van het bestaan en van ons wezen onbekend, in het donker, laten. We moeten overal licht laten schijnen. En tenzij dit gebeurt, blijf je in ellende verkeren, heb je pijn. Je geloofsovertuigingen zullen je niet helpen; je geloof helpt je niet. Als er licht is, verdwijnt de duisternis. Het is niet zo dat de duisternis vervaagt; duisternis bestaat helemaal niet. Het is alleen maar een afwezigheid van licht. Het ego is net als de duisternis; het heeft op zichzelf geen bestaan. Het is alleen maar de afwezigheid van gewaarzijn. Ik zeg dus niet dat je het ego moet laten vallen; ik zeg, sla het gade. Wees waakzaam, kijk ernaar - en je zult het in zoveel lagen ontdekken, dat je verbaasd zult zijn. Osho

Er is een nieuw bewustzijn en een volkomen nieuwe moraal nodig om een radicale verandering in de huidige cultuur en sociale structuur teweeg te brengen. Dit spreekt voor zich, maar toch lijken links en rechts en revolutionair gezinden hieraan voorbij te gaan. Elk dogma, elke formule, elke ideologie, is een onderdeel van het oude bewustzijn: zij zijn de produkten van het denken, waarvan de aktiviteit fragmentatie is - links, rechts en centrum. Deze aktiviteit zal onvermijdelijk leiden tot bloedvergieten van links of rechts of tot totalitairisme. Dit is wat overal om ons heen plaatsvindt. Men begrijpt de noodzaak van sociale, economische en morele verandering, maar de reaktie vloeit voort uit het oude bewustzijn, waarbij het denken de voornaamste acteur is. De chaos, verwarring en ellende waarin mensen terecht zijn gekomen, maken deel uit van het oude bewustzijn en zonder dit grondig te veranderen zal elke menselijke aktiviteit, politiek, economisch of religieus, alleen maar leiden t...