Kagib Weteninhethart

Er wordt vaak gesproken over bewustzijn. Maar wat is bewustzijn? Uiteindelijk is het een heel relatief begrip, maar het draait uiteindelijk om dit bewustzijn. Wat werkelijk bewust geworden is in jouw leven. Wat werkelijk een met jou geworden is. Dat wat je werkelijk bent. We kunnen in het leven eindeloze denkbeelden verzamelen. Beelden waaruit we gaan leven. Ideeen, gedachten, idealen, waarden, normen. Dat wat we denken te zijn, of waarnaar we willen leven, een bepaalde gedragscode. Maar dit is geen bewustzijn. Dit is iets wat er bovenop gelegd wordt. Je associeert, geeft het leven vorm, vanuit deze beelden. Deze denksystemen die je geleerd zijn, zelf geleerd hebt. Maar werkelijk leven zit hierin niet. Vaak is er ook geen werkelijke ontvankelijkheid meer voor het bewustzijn. Het bewustzijn is levend in jou. Bewustzijn is veel meer dan je huidige gedachten. Bewustzijn is je zijnsstaat van dit moment Dat wat je werkelijk bent. Dit in je zelf ervaren, wat het ook is

Steeds komt hetzelfde thema in steeds weer andere bewoordingen terug. Je kunt het niet doen. Wat dit ook is. Het draait om bewustzijn. Het bewustzijn. Het toelaten van het bewustzijn, hoe het spreekt, kan de verandering bewerkstelligen. Zo mag er inzicht komen en begrip. Over jouw leven, de betekenis van het leven. Ondergronden/achtergronden van waaruit we leven. Waarom dingen gebeuren, waarom we dingen doen, waarom het leven is zoals het is. Waarom de wereld is zoals die is. Dit heeft niets met het verstand te maken. Het komt vrij en hoe meer t vrij mag/kan komen hoemeer je waarlijk vrij mag zijn en mag staan in het leven. Het leven zal meer en meer waarlijk een vrij, bevrijdend Spel mogen worden vanuit een innerlijk beleven en Zijn. Je zit niet meer vast. Aan niets of niemand. Afhankelijkheid verdwijnt. Je stroomt mee met de Stroom en die Stroom, het Bewustzijn vervult je binnenin. Alles wat overbodig is valt weg door waarlijk inzicht, door waarlijk begrip. Het ver

Waar het schepsel eindigt, begint God. God verlangt niet meer van ons dan uit onszelf te treden en God in ons God te laten zijn. Het geringste geschapen beeld dat zich in ons vormt, is zo groot als God. Waarom? Omdat het ons van de totale God afhoudt. Waar het beeld ingaat, moet God wijken met heel zijn godheid. Waar daarentegen het beeld uitgaat, treedt God binnen. God verlangt dit zó vurig alsof zijn zaligheid hiervan afhing. Hoe zouden wij God niet gunnen dat Hij in ons is? Als wij heel en al uit onszelf gaan om Godswil, gaat God heel en al uit Zichzelf om onzentwil. Hetgeen blijft nadat deze twee zijn uitgegaan, is het enkelvoudig Ene. In dit Ene baart de Vader zijn Zoon. Daaruit bloesemt de Heilige Geest op en ontspringt in God een wil die de ziel toebehoort. En zolang de wil onaantastbaar blijft voor al het geschapene, is hij vrij. Meester Eckhart Helderder kan niet. Het gaat om het ware voor-beeld te hervinden, voeling te krijgen met wat voor alle beelden is. Dat is het Godd

Zolang wij ons werk doen omwille van God of onze eeuwige zaligheid, met andere woorden om iets wat buiten ons is, zijn wij niet op de goede weg, al is het ook vergeeflijk. Hetzelfde kan men zeggen van wie meent dat hij meer van God verkrijgt in vroom gebed, innige overweging of andere geestelijke oefeningen dan bij het haardvuur of in de stal. Het is alsof men God Zelf vastgreep, Hem een doek over zijn hoofd deed en ergens onder een bank stopte. Want wie God zoekt op een bepaalde wijze, kiest voor die wijze, maar hij verzaakt God die daarin schuilgaat. Wie daarentegen God op geen enkele wijze zoekt, neemt Hem zoals Hij in Zichzelf is. Een dergelijk mens leeft met de Zoon en is het leven zelf. Zou men duizend jaar lang het leven vragen: 'Waarom leef je?', het antwoord zou geen ander zijn dan: 'Ik leef om te leven'. Dit komt, omdat het leven leeft uit zijn eigen grond en uit zichzelf opwelt. En stelt men de vraag aan iemand die waarlijk uit zijn innerlijk werkt: 'Waar

Begrip. Geen begrip vanuit een leefregel, een norm, een waarde. Vanuit liefdadigheid, vanuit iets erbovenop gelegd, maar waarlijk van binnenuit. Een doorleefd begrip waardoor het gevecht voorbij is. Het vechten tegen, het jezelf moeten bewijzen. Een waarlijk omvatten vanuit bewustzijn, vanuit Liefde, heel onpersoonlijk. Want het Bewustzijn omvat alles en iedereen met waarlijk begrip. Het Ziet, Weet, van waaruit we doen. En daar ligt de uitdaging dat het Bewustzijn meer en meer ruimte in ons krijgt. Dat meer en meer waarlijk alles en iedereen omvat wordt met begrip. Dan maakt het niet meer uit of de ander jou begrijpt maar jij begrijpt de ander. De ander kun je dan laten zijn wie hij/zij is, als een vanzelfsprekendheid. Hoemeer dit waarlijke begrip ruimte mag krijgen in de wereld hoemeer er waarlijk vrede en harmonie mag komen. Deze energie is niet gespleten, niet van de dualiteit. Het kan niet aangetast worden, hoeft niet te vechten, is heel helder, en doet wat nodig is

'Hierin heeft Gods liefde zich onder ons geopenbaard, dat God zijn eengeboren Zoon in de wereld heeft gezonden, opdat wij door Hem zouden leven'. Men gaat er doorgaans van uit, dat alle mensen van nature gelijk zijn. Ik zie dit zo: al het goede dat de heiligen gemeen hebben - Maria, de moeder Gods, en Jezus Christus wat zijn mensheid betreft daarvan niet uitgezonderd - is ook mij van nature eigen. Want uit dezelfde grond waaruit de Vader de Zoon baart, ontwelt ook de menselijke natuur. Deze natuur is één en enkelvoudig. Het kan zijn dat haar iets aankleeft - maar dit is het Ene niet. Ik wil nog iets anders hierover zeggen, wat in de praktijk niet zo gemakkelijk is. Indien iemand alleen krachtens deze natuur wil leven, moet hij zichzelf wegcijferen, zodat hij bv een mens die aan de overkant van de oceaan woont en die hij nog nooit met eigen ogen heeft gezien, evenveel goeds gunt als de mens met wie hij verkeert en die als zijn beste vriend geldt. Zolang dit niet het geval is, h

Maar diep binnenin is iets verborgen dat van een totaal andere orde is. En vanuit vrije keuze kan hier verbinding mee gemaakt worden door alles te doorzien, te ervaren dat het geluk, de vervulling van ons leven niet buiten onszelf ligt maar diep in onszelf. Iets wat wakker wil worden, zich zichtbaar wil maken, wil openbaren en groeien. Iets wat ons wil omzetten, transformeren van binnenuit. Als we dit ten diepste kunnen doorvoelen en ervaren en Weten met ons hele wezen dat het daarom draait dan zal daarna alles anders zijn. De omkering van buiten naar binnen. Het ankerpunt in jezelf leggen waardoor de rest eigenlijk bijzaak wordt. Dat is de vrije keuze, de ontkoppeling van het lot dat bepaald is, ons eindeloze verleden dat zich zal voltrekken zonder dat we het tegen kunnen houden zolang we hieraan geketend blijven. En vanuit vrijheid kunnen we dan een totaal andere weg op gaan. Vanuit een totaal nieuwe intentie en beleven, waardoor we met een glimlach het leven tegemoet