Kagib Weteninhethart

Vrij zijn om te gaan. Om wat voor weg dan ook in te slaan. Meer en meer het Leven te verstaan. Vrij zijn van belangen, verlangen, alle wereldse gezangen. En toch een totaal genieten. Omvatten. Meegaan. Het leven ondergaan, met alles erop en eraan. Zonder hechting. Zonder afsluiting. gewoon gaan. De beelden verdwenen. Een totaal andere werkelijkheid is verschenen. Alles kan in de Stroom, zonder schroom. Onbevangen als een kind, gedragen door de Goddelijke wind. geen angst voor wat men hiervan vindt. Er is dan geen mijn en dijn. Geen water bij de wijn. Het is achterlaten van de schijn. Een drinken uit de zuivere bron. De Bron van waaruit alles ooit begon. Vrijheid betekent afscheid. Afscheid van alles wat je dacht dat was. En je weet niet waar deze weg naar toe leidt. De ware Vrijheid binnenin. En elke stap heeft een totale zin. Gewoon gaan. Volgen, de dans van het Leven. Jezelf totaal aan deze dans over geven. Een met alles en iedereen zijn verweven. Vrij zijn. In Vrij...

Als we Verbinding hebben met de Zee binnenin, met de Eeuwige Golfslag daarin. De Eeuwige Stroming gedragen van binnenuit. Dan zijn we daarin een met elkaar, dan is er harmonie en verbondenheid. Want ja, dan wordt je ook meegenomen door de golfslag van de Liefde. Je voelt je hierdoor van binnenuit gedragen. Elk moment weer is er een mogelijkheid hier verbinding mee te maken. Maar vaak scheiden we ons af. Dit voelen we, al willen we dit vaak niet weten. Dan voelen we ons geïsoleerd, en proberen dit op alle mogelijke manieren te compenseren met allerlei activiteiten of invullingen van ons denken. Dan wordt het leven meer een worstelen, een symbolisch vechten tegen die zee. Tegen onszelf omdat de vervulling van binnenuit ontbreekt. Omdat de verbinding met de Zee verloren is geraakt. Maar de Zee is er altijd. Het Zijn is er altijd, de Eenheid is er altijd, de Liefde is er altijd. Alleen wijzelf maken ons steeds weer hier uit los. Het Leven begon in de Zee, een met de Zee, he...

De weg tot het kosmische bewustzijn waarlangs Eckhart ons leidt, telt tien treden, tien op elkaar volgende rijpingsstadia van de ziel, waarbij de stadia steeds weer onmerkbaar in elkaar overgaan, maar dankzij de aanwijzingen van Eckhart duidelijk als treden van het pad herkenbaar blijven. Iedere trede van het pad is een trede van toenemende bewustzijnsverruiming, die een steeds hogere graad van volkomenheid bereikt, totdat ons ik-bewustzijn met het Al-bewustzijn wezenseen is geworden. De indeling in tien graden is slechts een hulpmiddel; ze is geen dogma, of belemmering, maar alleen een vergemakkelijking van het pad. Het nut van deze indeling blijkt uit het feit dat al degenen die evenals Eckhart het kosmische bewustzijn bereikten, in hun berichten over deze stadia van de zelf-bewustwording, overeenkomsten vertonen met de aanwijzingen van Eckhart. Iedere hogere trede is het resultaat van de voorgaande. Wij hoeven dus niets bijzonders te ondernemen om van de ene trede naa...

Meester Eckharts weg tot het ontwaken van het zelf en tot het kosmische bewustzijn is de weg, het pad van iedere lichtzoeker die, in plaats van naar verre einders te dwalen, zijn schreden naar binnen richt. Aan het begin van het pad staat de belofte gegrift: Iedere ziel bereikt langs dit pad het punt waar hunkering tot ontwaken wordt, ontwaken tot leven en leven tot beleven en scheppend zijn: het één-zijn met de Eeuwige! Hoe verder wij op dit pad voortgaan, des te meer wordt ons hart het Al gewaar, des te machtiger stroomt de bron van innerlijke kracht. Zodra wij het pad betreden als zoeker, zijn wij terzelfdertijd een door God gezochte; en wanneer wij aan het einde van het pad de volle wasdom van de eenheid bereiken, weten wij dat er niet langer twee tegenovergestelden zijn, die elkaar zochten en vonden, doch dat nog maar één is: vinder en zoeker tegelijkertijd. Alles wat er over deze weg tot voleinding kan worden gezegd, is door Eckhart uitgesproken. Zijn aanwijzingen...

Jammer al de afscheidingen die door ervaringen door het leven heen ontstaan. Bang voor hen die we haten...... Onder haat zit vaak een diepe pijn. Een diep gekwetst zijn in de liefde, in iets wat heel belangrijk was. Dan wordt die liefde ingekapseld door haat, zodat je het niet meer hoeft te voelen. Je stoot alles en iedereen af wat verbinding heeft met die haat, kan de ander wel vermoorden. Maar eigenlijk zou je dan iets in jezelf doden. We waren zo kwetsbaar en onzeker, en zijn op onze ziel getrapt, en we willen terug slaan. De enige bevrijding ligt in de Liefde. Dat die zijn Stem mag laten horen, dat er begrip, inzicht mag komen. Iemand die door de afweer van de haat heengaat met Liefde, niet beangstigd wordt door de haat, zich niet aangevallen voelt. Zo is er een kans en mogelijkheid dat de Liefde onder de haat verborgen, weer vrij mag komen, en de haat mag oplossen. En bang voor hen die we liefhebben? Ja, echt liefhebben is zo kwetsbaar. Want je bent al zo vaak pijn...

In deze God-zelf-bezinning wordt voor de eerste keer het tweevoudige aanzicht van de Eeuwige bewust: hij is ten eerste het eeuwig onbewogen, alles in zich sluitende en toch voor al het gewordene gans onkenbare absolute - de Godheid -, en tevens is Hij het werkende Zijnde, de zich openbarende Geest van het worden, de beweger der werelden en schenker van het leven aan alle schepselen - God -. De een wacht ons aan het einde van onze weg omhoog, de andere staat aan het begin van alle zelfverwerkelijking - als onze God-zelf. En beiden zijn één: de Geest des levens, die leeft in al wat leeft en tegelijk boven al het zijnde is. Wanneer Eckhart spreekt van de God der innerlijke wereld betekent dat niet dat God en wereld hetzelfde zouden zijn. Zij zijn dat evenmin als dat ik en en mijn kleding hetzelfde zouden zijn. Voor hem is noch het Al, noch alles God, maar wel is God in alles en alles in God. God is de dragende Essentie der wereld. Toch zijn God en het leven ook weer niet he...

    De levenszee. Een zee van leven van allerlei soort en aard. Voor sommigen is het moeilijk het hoofd boven water te houden. Er zijn er die dreigen kopje onder te gaan. Maar juist dan pakken twee zachte liefdevolle handen hen net op tijd vast, en trekken hen omhoog. Handen van een vriend of vriendin. Handen als symbool van een lichtje dat ineens van binnen begint te schijnen. Helaas komt het vaak voor dat er geen handen zijn. Of ze zijn er wel, maar worden niet gezien, ervaren. Anderen dachten op een groot sterk schip te zitten. Maar ineens komt er een gat in de bodem. Ze zien er geen gat meer in. Ze worden overspoeld door emoties, komen in een draaikolk van negativiteit. Ze worden in de diepste diepte gezogen. Steunend op een stuk hout, dobberen ze machteloos rond. Ze zijn nu overgeleverd aan de stroming van de zee. En juist dan......... Een boot komt voorbij. Ze mogen aan boord. Of ze spoelen aan op een eiland van rust. Hier kunnen ...