Kagib Weteninhethart

Je kunt pas waarlijk een ander mens met een vol, blij, open, warm, zacht hart liefhebben als je die mens niet meer nodig hebt. Dan is er geen angst, dan is er geen onzekerheid, geen behoefte aan compensatie. Je hoeft niks te bewijzen, jezelf niet groter te maken. In alle eenvoud, dan heb je lief. Dan is er Liefde in verbondenheid. Geen belangen, geen speciaal verlangen, gewoon toelaten de ander in wat hij of zij is. Wat er dan wakker gemaakt kan worden in jou, opgewekt kan worden, zichtbaar kan worden, is geheel afhankelijk van die ander. Je bent dan een zuivere spiegel. Maar dit kun je niet doen, het is een vrucht van een ont-wikkeling. Een fase daarvan kan als de woestijn voelen, dat je jezelf eenzaam voelt, zo kwetsbaar en onzeker. Als dat Andere nog niet gegrond is. Maar je bent dan jezelf, in die kwetsbaarheid, geen houding, geen masker, geen muur. Van daaruit kan dan dat Andere in jezelf groeien, opbloeien, je meer en meer vervullen. Waarlijk de Liefde, die gewoon Liefde is, waar

De berg is best wel een goed beeld voor de Spirituele weg. In eerste instantie raak je verder en verder af van het normale dagelijkse leven. Door alle inzichten, door alles wat zichtbaar wordt. Een steeds meer dat ankerpunt in jezelf. Steeds meer doorzien van jezelf, en jezelf afvragen waar ben ik in hemelsnaam mee bezig geweest. Dit kan pijnlijk zijn, confronterend. Je kunt niet meer meedoen, zomaar meedoen, raakt geisoleerd. Er is zelfs misschien verzet, weerstand tegen dat normale leven. Het Andere is in eerste instantie nog niet echt sterk, het is nog niet gegrond. Dat wat binnenin steeds meer zichtbaar wordt, ervaarbaar wordt. Daar zijn veel ervaringen voor nodig. Een groeien van vertrouwen om dit te wortelen. Een totaal anders de wereld inkijken en mensen kijken jou bevreemdend aan. Misschien ben je zelfs erg confronterend in jouw blik, in jouw zien. Maar dat Andere is uiteindelijk de Liefde. En als die Liefde meer en meer binnenin groeit dan wordt die alomvattend, wordt dat het