Kagib Weteninhethart

Het heldere Zijn, daarin is het vervuld. Heel helder intens aanwezig zijn in wat is. Zo levend in het Eeuwige moment. Dat heldere Zijn is Liefde.  Dat is dus niet iets van buiten, dat is iets van binnenin. En tuurlijk straalt dat wat binnenin is naar buiten, in alles wat is. Het bevrucht de zintuigen. Maar hierin is dan geen afhankelijkheid meer. Het is een extraatje, meegenomen. En tuurlijk ben je ook in dit heldere zijn heel helder afgestemd op wat is. Want je staat er niet meer tussenin. Het heldere Zijn Weet. Het ware Weten is altijd verbonden met de Liefde. Omdat dat heldere Zijn er niet is, maken wij deze wereld. Maken wij deze wereld heel gespleten, complex verwarrend. Omdat dit heldere Zijn er niet is, is de wereld vol conflict. Er is afhankelijkheid, hechting, aan mensen, dingen, verwachtingen, verlangens, noem t maar op. We hebben het fundament verloren, als we het al ooit gehad hebben. Het heldere Zijn is zou je kunnen zeggen, het Licht in de duisternis. Met dat heldere Zijn

Als je waarlijk voeling hebt gekregen met het werkelijke Leven is hierin een heel natuurlijke beweging, stroom van in en uitademing.  Maar dit komt heel weinig voor. Vaker zitten er blokkades op de in of op de uitademing, wordt alles heel geforceerd, verkrampt. Alles onder controle.... houden. Zo kom je vaker in adem-nood, ben je buiten adem.  Leven vanuit het hart, is de beste voorwaarde dat je weer voeling mag krijgen met de natuurlijke ademhaling in alles. Maar ja, vaak zetten we onszelf helemaal vast, raakt alles vast, opgesloten, verkrampt. Geen enkele natuurlijkheid meer, strijd, verzet, weerstand, oordeel, projectie.  Dat maakt uiteindelijk ziek, je zit helemaal in de stress, raakt uitgeput, want je hebt niets wezenlijks om uit te putten.  Zoveel groot te houden, zoveel gevecht, zo weinig ruimte voor het ware leven, beleven. En het leven zou zo natuurlijk kunnen zijn, als je dichtbij je hart bent, voeling met jezelf, zo voeling hebbend met de ander. Eerlijk oprecht, durven kwets