Kagib Weteninhethart

Het lot voltrekt zich. Zijn we vrij in deze voltrekking? Vrij in dat wat tot uitdrukking komt? Dat wat zichtbaar wordt, de stappen die we zetten. Stappen waarvan we zeggen dat we die uit vrije wil zetten. Zijn deze stappen werkelijk vrij? De keuzes die we maken? Zijn dit werkelijk onze keuzes, of zijn de keuzes al bepaald door ons verleden? Keuzes waar we zo vol van zijn, vol hartstocht voor gaan, of juist niet voor gaan. Zijn we vrij in die lotsvoltrekking? Wie bepaalt ons lot? Zijn we niet geketend aan ons lot? Worden we niet geleefd door eindeloze krachten die op ons inwerken? Een slaaf hiervan zijn terwijl we denken dat we het zelf doen. Dat we zelf ons lot voltrekken. Maar is het lot niet al voltrokken? Ligt niet al klaar wat klaar ligt, waarin is hierin een vrije keuze? Worden we niet geleefd door het verleden? Is hierin nog werkelijk een vrije keuze, een vrije beweging of ligt het al vast, en voltrekt het lot zich stap voor stap door ons hee

Er is een Oeressentie die er was voor de val. Dat wat niet in de tijd gevallen is zou je ook kunnen zeggen. Maar ja, wij zijn wel gevallen in de tijd, en daar de weg kwijtgeraakt. Maar die Oeressentie staat buiten de tijd, en heeft uiteindelijk de touwtjes in handen van alles wat binnen de tijd plaatsvindt, de dualiteit. De dualiteit speelt haar eigen spel. Het wil eigenlijk dat spel door blijven spelen wat zelfs verbinding heeft met heel grote krachten, heel grote wezens. Die kunnen je ook weer misleiden, waar je maar gevoelig voor bent. Ze kunnen ook bv via channeling zich openbaren. Maar de Oeressentie spreekt zich ook uit, maar is een heel stille Stem. Het is aan jou of je wil luisteren, waar je verlangens liggen. Wil jij blijven, of wil je verdwijnen, daar komt t op neer. Wil je vol blijven van jezelf, of leeggemaakt worden, verstillen. Alles, maar dan ook alles overgeven. Niets meer weten, niets meer kunnen. Dan kan de Essentie in jou gaan spreken, en het omze

Het is een eigenschap van Gods geboorte in ons, dat zij steeds als een nieuwe verlichting van de ziel plaats grijpt. De goedheid moet uiteraard zich meedelen waar zij ook is. Zúlk een volheid van licht deelt God aan de ziel mee, dat het zich niet beperkt tot het wezen van de ziel, maar in de zielekrachten overvloeit en zelfs in de uiterlijke mens aan de dag treedt. De overvloed van licht dat de grond van de ziel vervult, stroomt over in het lichaam. Het wordt daardoor getransfigureerd. De zondaar vermag dit licht niet in zich op te nemen, hij verdient het niet omdat hij wars is van het licht. 'Het licht schijnt in de duisternis en de duisternis nam het niet aan'. Licht en duisternis gaan evenmin samen als Schepper en schepsel. Wil het Ongeschapene intreden dan moet het geschapene uittreden. Wanneer de mens zich naar zijn Schepper keert, stroomt het licht zijn ziel binnen en doen hem inzien wat hij doen en laten moet: hij weet hetgeen hij voordien niet wist. Meester Eckhart Wa

De Godheid - dat is de eeuwige Eenheid, zonder verband, zonder eigenschap, ondoorgrondelijk, het Niets, waarin alles besloten ligt, de absolute wereld-grond. God daarentegen is de oorzaak en de scheppende bron der werelden, van het zijn en van de wezens. God is dan ook iets dat begin en einde heeft - zij het dat voor Hem begin en einde en de ganse wereld-ontwikkeling die daartussen ligt, slechts één ogenblik is - zoals het moment van een droom, dat voor de dromer eeuwig lijkt te duren. K.O. Schmidt Dit stukje, om diep tot je te laten spreken, hoe relatief alles is wat wij hier doen. Welke plaatjes wij ook op God plakken maar niks met God te maken heeft. God heeft het Al-overzicht, op alles wat zich binnen de tijd afspeelt. Daarom als je hier weer voeling mee krijgt daarin weer resoneert dan ben je in harmonie met het totale Leven met alles en iedereen. Dus het gaat om voortgang te geven aan t proces wat hij hierna aanduidt: En nu herkennen wij het worden en vergaan der wezens en werel

Zoveel dat zich achter gesloten deuren afspeelt. Door de situatie, door dat wat gebeurd is zijn er gesloten harten ontstaan waardoor niemand er vanaf weet. Wie nog in vertrouwen te nemen, alles zo kwetsbaar, teveel pijn om nog toe te kunnen laten. Er is teveel gebeurd. Voor jou die dit leest, realiteit? Meestal komen we niet zomaar op het spirituele pad. Meestal gaat er heel veel aan vooraf. Diepe wonden die geslagen zijn, zoveel pijn. En daardoor zo verwrongen dat leven geworden, een overleven. Zoveel dat opgesloten is geraakt. De onbevangenheid, het gewoon zijn, het gewoon mogen zijn die we zijn. Open het leven, de ander ontvangen. Er is vaak teveel gebeurd. Er is moed voor nodig het open te maken, beetje bij beetje. Niet teveel want dan wordt t overstelpend. Dan verdrink je erin. En ondertussen draait de aardbol gewoon door. Ondertussen doet iedereen net alsof ze heel gelukkig zijn. De massamedia doet hier hard aan mee om dit beeld hoog te houden. En waarschijnli

De Godheid is naamloos en hoedanigheidsloos, want over haar kan niemand iets verklaren, noch kan iemand haar kennen. In deze zin zegt een Meester: wat wij van de eerste oorzaak kennen of erover verklaren, dat zegt meer over onszelf dan over de eerste oorzaak, want die is boven alle verklaren en kennen verheven! Zeg ik dus van de Godheid: God is goed, dan is dat niet de volle waarheid; veeleer ben ik goed, maar God niet. Want wat goed is, kan beter, en wat beter kan worden, kan ook het beste worden. God is niet goed, daarom kan Hij ook niet beter en niet het beste worden. Zulke bepalingen passen ten enen male niet bij God. Zeg ik verder van de Godheid: God is wijs, dan is ook dat niet de waarheid. En zeg ik dan nog: God is het Zijnde, dan is ook dat niet waar. De Godheid is veeleer een boven het Zijnde verheven Niet-zijn. Maar wat zo vraagt gij, moet ik dan doen? Onttrek u aan al, wat gij zelve zijt, ga onder in de rust van Zijn wezenheid; wat eerst apart was: Hij daar, hier Gij, voegt