Kagib Weteninhethart

Als we Verbinding hebben met de Zee binnenin, met de Eeuwige Golfslag daarin. De Eeuwige Stroming gedragen van binnenuit. Dan zijn we daarin een met elkaar, dan is er harmonie en verbondenheid. Want ja, dan wordt je ook meegenomen door de golfslag van de Liefde. Je voelt je hierdoor van binnenuit gedragen. Elk moment weer is er een mogelijkheid hier verbinding mee te maken. Maar vaak scheiden we ons af. Dit voelen we, al willen we dit vaak niet weten. Dan voelen we ons geïsoleerd, en proberen dit op alle mogelijke manieren te compenseren met allerlei activiteiten of invullingen van ons denken. Dan wordt het leven meer een worstelen, een symbolisch vechten tegen die zee. Tegen onszelf omdat de vervulling van binnenuit ontbreekt. Omdat de verbinding met de Zee verloren is geraakt. Maar de Zee is er altijd. Het Zijn is er altijd, de Eenheid is er altijd, de Liefde is er altijd. Alleen wijzelf maken ons steeds weer hier uit los. Het Leven begon in de Zee, een met de Zee, het Zijn,

Jammer al de afscheidingen die door ervaringen door het leven heen ontstaan. Bang voor hen die we haten...... Onder haat zit vaak een diepe pijn. Een diep gekwetst zijn in de liefde, in iets wat heel belangrijk was. Dan wordt die liefde ingekapseld door haat, zodat je het niet meer hoeft te voelen. Je stoot alles en iedereen af wat verbinding heeft met die haat, kan de ander wel vermoorden. Maar eigenlijk zou je dan iets in jezelf doden. We waren zo kwetsbaar en onzeker, en zijn op onze ziel getrapt, en we willen terug slaan. De enige bevrijding ligt in de Liefde. Dat die zijn Stem mag laten horen, dat er begrip, inzicht mag komen. Iemand die door de afweer van de haat heengaat met Liefde, niet beangstigd wordt door de haat, zich niet aangevallen voelt. Zo is er een kans en mogelijkheid dat de Liefde onder de haat verborgen, weer vrij mag komen, en de haat mag oplossen. En bang voor hen die we liefhebben? Ja, echt liefhebben is zo kwetsbaar. Want je bent al zo vaak pijn gedaa