Kagib Weteninhethart

Niet buiten is het rustpunt, maar binnenin. Binnenin staat de ware rust op, de gelijkmoedigheid, zachtmoedigheid, het gelijkmoedig Zijn. Alle afhankelijkheid van buiten verdwijnt. Niets kan je daar meer uitbrengen. Om daar te komen zul je los moeten komen van dat wat je bespeeld, waardoor je bespeeld wordt in je gedachten, je emoties. Ze doorZien ze doorvoelen en zo mag dit alles verdwijnen, tot niets worden zodat het ware Niets beleefd kan gaan worden. Het Niets is onaantastbaar, onaangrijpbaar, niet beweegbaar. En toch is er dan de grootste bewogenheid, betrokkenheid, warmte, medeleven, Liefde, als dit Niets waarin alles kan zijn zich heeft kunnen openbaren. Je leert iets kennen dat nooit voorbijgaat. Daar voeling mee krijgen binnenin, dat zal algeheel vervulling geven aan het totale leven. Dat is de Eeuwigheid die de tijd heeft opgeslokt. Dat wat de tijd draagt, omvat. In Liefde. Dat is en blijft de Kern de Liefde. In alles dat is. In die Liefde zal uiteindelijk alles oplossen. Het

Bepaalde manier her-ken ik het wel in mezelf, het voorbijganger zijn, het een voorbijganger geworden zijn. Maar dit betekent niet dat ik onverschillig geworden ben. Alleen er is een onthecht zijn, een gelijkmoedig zijn. Er is niet veel meer wat me uit mijn Zijnsstaat kan halen. Daar hoef ik niets voor te doen, dat is een vrucht van een innerlijk proces. Voorbijganger worden kun je dus ook niet doen, het is een vrucht van een proces. Het is een overzien van alles, doorzien van alles, een alomvattend begrip voor alles. En juist daarin kan dan Liefde zijn, is de Liefde. Wil je voorbijganger worden dan moet je juist niet zomaar voorbijgaan aan dat wat is. Dan zul je juist moeten voelen wat is, daarin aanwezig zijn, eerlijk en wakker. Dat het in het Licht komt te staan, zodat het uiteindelijk in dat Licht van waaruit het ware inZicht vrijkomt kan opgaan. Het gevaar van de advaita. Een uitspreken van alles is vluchtig alles is niets, je hoeft niks te veranderen. Wat is de zin daarvan? Als je