Kagib Weteninhethart

Niet verdrinken is niet altijd makkelijk. Juist omdat als je overspoeld wordt door golven, golven van emotie, dat dan alleen nog maar die golven lijken te bestaan. Dat er helemaal geen sprake meer is van een zee. En toch is die zee daar. En toch ben jij die zee, zijn de golven daar slechts stukjes van. Maar iets in jou omvat dit alles. Iets in jou zou naar al je golven kunnen kijken als een spel, als een moment-opname, waarin een volgend moment weer helemaal anders zou kunnen zijn. Iets in jou Weet en dat wat Weet wil dit kenbaar maken aan jouw afgezonderde ikje, je inzicht/begrip geven. Maar zo moeilijk he, om dat dan nog te kunnen ervaren als alles zo diffuus, of zwaar is vanwege emoties. Om dan nog de zee te zien, als je bijna verdrinkt in de golven. Worstelt om boven te blijven, vecht om te overleven. Maar de zee is in volledige harmonie, is een en kan je dragen, als je voeling hiermee mag/kan krijgen. Het kan je inspireren, begrip geven over alles wat zich afspeelt. Je bent meer d...

Zoek dus de goede aarde. Zij is niet bedorven door vooringenomenheid, noch verzuurd, noch vergiftigd, noch verdroogd door gebrek aan regen, en de zonneschijn van het geestelijk leven heeft die aarde doorwarmd en verkwikt.Zoek de goede aarde en laat de hand des Heren er zijn zaad in strooien opdat de mens de geuren zal leren onderscheiden van het hemelse leven op zijn goede aardegrond. Welk een kostelijk geheim verbergt de alombekende gelijkenis van de zaaier. Zij bracht goede vrucht voort, zestig per maat en honderdtwintig per maat. Zes maal tien en twaalf maal tien.Kabbalistisch is de zes bevruchting, een bezielende kracht verbonden met een sterk vermogen, waardoor de stromen des levens worden verbreid. Tien wijst op verzekerd bezit, verworven door innerlijke kracht, een zich zelf schenken uit liefde, een uitwisseling van geven en nemen, een-in-een, in ononderbroken harmonie. Terwijl twaalf het eindeloos zich schenken is van de godheid in haar twaalf aspecten, zoals de zon in de maand...

Hebt ge aarde genomen in uw hand? Hebt ge gevoeld welk een goede aarde? Mijn doorploegde, omgewerkte, mijn beregende en zonbeschenen akker, doorwoelde oude aarde, waarin zoveel verteerd is en vergaan, kostelijke aarde, humus, mijn stof, waarvan de pessimisten zeggen dat we er toe terug keren. Ik keer tot u terug en laat u bezaaien. Ik maak van u een lieflijke tuin en zie toe welk zaad erin gestrooid zal worden. De aarde, van wie ik mij afgewend had, is tot mij gekomen en heeft zich mij aangeboden en gezegd: daarvoor ben ik. Daarvoor is het aardse leven: opdat het vruchtbaar wordt. Zal het aardse gewassen dragen? Als het mels zaad erin uitgestort wordt in de arme, verachte en ontkende aarde, wat zal de aarde doen? Zij zal aan de hemelbloemen een bijzonder glans verlenen. Zij zal hemelse geuren voortbrengen en ons herinneren aan het land van onze vaderen.Dat kan de aarde. O hemel, wat zijt gij zonder aarde. O God, wat zijt ge zonder mens? O hemelse mens, o adam kadmon waar zijt ge, zonde...

In eerste instantie is de kracht van de barbaarsheid veeeeel sterker dan t tere plantje van de liefde. Het overwoekert dit, slaat t dood. Het plantje is zo kwetsbaar, onzeker. Het ervaart de barbaarsheid als zo groot en sterk allesoverheersend. Of het is er zo boos op vanuit onzekerheid, angst. Maar ja dit kun je natuurlijk nog niet de Liefde noemen, want de Liefde omvat alles met Liefde en begrip. Hierdoor wordt de barbaarsheid alleen maar sterker. De Liefde kan wel inzicht geven in dit proces, Kracht, ondersteuning, inspiratie en eventueel confronteren. Het zijn fases waar ieder doorheen gaat, doorheen kan gaan onder leiding van de Liefde. Als zo meer en meer waarlijk de Liefde jou mag vullen, vervullen en daarmee alles mag vervullen, dan is het een veeeeeeeeeel grotere Kracht dan de barbaarse kracht, omdat t niet gespleten is. Het is een, heel, een geheel. Je voelt je niet meer aangevallen, dus je hoeft je ook niet meer te verdedigen. Uiteindelijk is deze Kracht onkwetsbaar in zijn ...

Het zaaien kan een aanvang nemen. De innerlijke bevruchting kan plaats hebben. Het zaad kan van de kansel geblazen worden. Zijn het levenskiemen die in de geharkte zielen neerdalen? Hebben er ontploffingen plaats in het gemoed? Is de rotswand gespleten? Worden de bouwstenen eruit gehouwen?En dan de doornen. De giftige, de stekelige, de scherpe en bittere. Heeft iemand een doorn in uw ziel geslagen? Of hebt u die zelf gevoed, onderhouden, gecultiveerd en vergiftigd? Hoe is het eigenlijk. Zijn wij verantwoordelijk als de buren rommel in onze tuin werpen die de grond bederft? Kunnen de buren dat? Kan iemand, wie ook, uw grond bederven, uw akker, wanneer het u te doen is een vruchtbare aarde te verkrijgen? Moet er geploegd worden? Als er doornen in u groeien, de doornen der verbittering, de stekeligheid der angsten? Wie heeft het toegelaten. Er zit een doornenduivel in mijn hof. Hij krabt en bijt en slaat als een wilde kat. Ik zal die kat moeten temmen. Direct maar de klauwen gebruiken. Da...

Toch is men het zaaien gaan organiseren. Akkertjes en akkers. Men is zelfs zeer zuinig geworden met het zaaien. Niet overweldigend veel. Men sprak van Gods Woord dat gedrukt staat. Maar Gods Woord staat niet gedrukt. Het is een levend woord en het kan wakker worden in ons gemoed. Het kan opkomen in het menselijk hart. Mozes beitelde de geboden op stenen tafelen. Daarna kwam het gesproken woord dat door de wind werd meegenomen en door degenen die het hadden verstaan zorgvuldig werd bewaard. Daarna werd het gedrukt op papier en miljoenvoudig verspreid. Zo stormt de geest Gods over de wereld. Waar het valt valt het. Welke vogels pikken het kostelijk zaad weg? Hebt u het vergaard, en kwamen de vogels aanvliegen om het weg te pikken? De vogels van uw twijfel? Van uw ongeloof? Van uw te ver doorgedreven scepsis? De vogels van uw verstand - dat het altijd beter weet? Angstige vogels die denken zich niet meer in het hoofd te kunnen nestelen indien het zaad ingang krijgt in het gemoed? Of zijn ...