Kagib Weteninhethart

Opstand kan natuurlijk goed zijn. Een fase. Toch ook een soort van wakker worden, van jeetje wat n wereld. Maar ja, als t daarbij blijft zal er nooit echt verandering komen. Alleen veranderingen binnen de gevangenis. De gevangenis van de dualiteit, van de afhankelijkheid van de eeuwige strijd. Geen rust vinden, steeds in gevecht met de buitenwereld. Vaak ook vol oordeel, weerstand. Geen ontvankelijkheid, geen werkelijk begrip. Dus de weg mag verder gaan. Dat nog n keer de ogen open gaan, en nu werkelijk. Dat de verandering begint binnenin en dan meer en meer uit zal mogen stralen naar buiten. Werkelijk inzicht en begrip krijgen voor het spel dat we hier met elkaar spelen, van waaruit het spel ontstaat. Intens onderzoek van jezelf, vol aandacht, zonder oordeel of invulling. Gewoon zien wat er allemaal getriggerd wordt door het leven buiten jou. Wat daar wakker wordt en wat dit jou wil zeggen. Werkelijk een ont-dekkingstocht gaan, een bevrijdingsweg. Jezelf vrij maken van illusies ...

Een nieuwe wereld, een nieuw leven, het is echt zo. Maar t verstand kan t niet bevatten. Slechts t bewustzijn kan meer en meer omvatten, bevatten, ruimer en ruimer meer en meer omvattender worden. Als wij die ruimte eraan geven. Dood/leven, het wordt alles een in dit beleven. Het vervult alles, is de vervulling van je grootste, diepste mooiste dromen. Vult je totaal, waardoor eigenlijk alle verdere verlangens wegvallen. Het heeft hierin zijn vervulling gevonden. Het Licht schijnt in de duisternis. Dit Licht kan geven inzicht in alle vragen. Het zal ware verlichting brengen, alles licht, tot licht maken. Een lichtvoetig leven, gedragen door dit Licht. In ontvankelijkheid, in het willen ontvangen, in het ontvankelijk zijn, kan t meer en meer Licht brengen in jouw bestaan. In ieders bestaan, wie maar wil. Alle duisternis verdwijnt, zal verdwijnen. Dit is t enige verlangen dat blijft, om hiermee Verbinding te houden, hier ontvankelijk voor te blijven. De Stille Stem te blijven horen/v...