Kagib Weteninhethart

Is niet alles energie? Eindeloze uitdrukkingen van energie? Opgewekt van binnenuit, de wereld, energie. Jij bron van energie. Dat waar je verbinding mee maakt, op afgestemd bent komt tot uitdrukking buiten jou, geeft zich vorm. Alles energie. Emoties, lagen van energie. Negativiteit, positiviteit, het is energie. Er is geen oordeel, het is wat het is, komt tot uitdrukking, maakt zich openbaar, breekt naar buiten in een woedeuitbarsting, een stroom van verdriet, alles energie. Lachen van vreugde, energie. Jij bent energie. Ik ben energie. Eindeloze lagen van energie. Elke stem maakt zich openbaar. elke afstemming is door jou, waar luister je naar? Het is zo helder en klaar, alles energie. De waarheid, energie. We zoeken, we vinden, we doen ons ding. We doen wat we doen, waar we rust in vinden. Wat ons goed lijkt. De wereld kan zich vastzetten in energie. In een beeld, een verbeelding van de wereld. Een tot beeld verstarde wereld. Een beeld dat niet makkelijk breekt....

Het zonder beelden zijn. Meestromen in het Eeuwige moment dat zich voegt in dat wat in dat moment, en dat moment alleen, nodig is. Een ander moment misschien weer iets anders. Geen inbeelding, geen bevooroordeling, geen vastzetten vastgezet hebben, maar echt meestromen met dat moment. En hoe vaak vindt dit plaats? Echt elkaar zien/voelen/ervaren, geen enkel beeld ertussen? Dat zijn de meest kostbare momenten in het leven, waarin je elkaar zoveel kunt geven. Dan ben je eigenlijk één Wezen, één Ziel en kunt elkaar hierin aanvullen, verrijken, inspireren, bekrachtigen. Wat maar nodig is. In communicatie. Wanneer is er niet sprake van vastgezette beelden? Is t slechts een gevecht tussen beelden. Een schimmenspel, maar werkelijk leven zit er niet in. Het leven bevroren in dat beeld. Alles wat daarna komt kleeft zich eraan vast, bevestigd t beeld. Of er moet gevochten worden om t beeld overeind te houden, het moet verdedigd worden. Op deze manier zullen we nooit tot elkaa...

Er werd mij gevraagd: 'Je ontmoet mensen die zich zoveel mogelijk van anderen terugtrekken en liefst alleen willen zijn: daarin, en wanneer zij in de kerk zijn, vinden zij vrede . Is dit nu het beste? Ik antwoordde: 'Nee'. En ik zal zeggen waarom. Met wie het innerlijk goed gesteld is, vindt zich op alle plaatsen en onder alle mensen thuis. Is dit evenwel niet het geval, dan kan hij op geen enkele plaats noch bij wie ook vrede vinden. Maar met wie is het innerlijk goed gesteld? Met hem die God in waarheid bij zich heeft. En wie God in waarheid bij zich heeft, bezit Hem op alle plaatsen, in alle straten en bij alle mensen, net zo goed als in de kerk, in de woestijn of in een cel. Iemand die God echt bezit en Hem alleen, kan niets van Hem afbrengen. Waarom niet? Omdat hij enkel God bezit en Hem alleen liefheeft, worden alle dingen hem louter God. Zo'n mens draagt God met zich bij al zijn arbeid en op alle plaatsen; in heel zijn doen en laten is God alleen bezig. Want wie ...

Het is niet nodig dat minnaar en beminde iets elkaar met evenveel woorden zeggen. Door het feit dat de mens ervaart Gods vriend te zijn, is hij tegelijk zeker van zijn zaligheid. Want hoezeer ook de mens God is toegedaan, Hij is het oneindig veel meer. God is de trouw Zelve voor wie Hem waarachtig liefheeft. De zekerheid door liefde en vertrouwen geschonken, overtreft een bijzondere openbaring, waarin men zich altijd vergissen kan. Men ondergaat deze zekerheid met alle krachten van de ziel, zodat elke vrees omtrent zijn eeuwig heil verdwijnt. Immers, vrees is er in de liefde niet, de volmaakte liefde drijft de vrees uit. Petrus schrijft: 'De liefde bedekt tal van zonden'. Zeker, waar gezondigd wordt, kan van liefde noch vertrouwen sprake zijn. Maar wanneer de liefde de zonden heeft uitgedreven, is het alsof zij er nooit waren geweest. Want alle werken van God zijn zó volmaakt, zó overvloedig, dat wanneer God vergeeft, Hij ook alles vergeeft, en liever grote dan kleine zonden. ...

Is het niet zo dat bijna iedereen in eerste instantie de waarde probeert te vinden in iets buiten zichzelf, in wat je doet? En is dat niet uiteindelijk de grootste valstrik waardoor we onszelf verliezen, onze Essentie? En alles in het leven bekrachtigd dit dat hierin de waarde gevonden moet worden. De cultuur, de religie, waar ook ter wereld. Totdat we misschien tot bezinning mogen komen. Dat die waarde binnenin ligt. Dat wat werkelijk waardevol is, de grootste schat. In het puur, eerlijk, oprecht jezelf zijn. Durven voelen wat nu is, zonder je schuldig te voelen. Dit door je heen laten gaan, zonder verdringing. Kwetsbaar durven zijn, kwetsbaar mogen zijn. Niet groot hoeven zijn, niet sterk hoeven zijn, niet alles hoeven weten. Maar gewoon jezelf zijn. En in dit puur jezelf zijn, het vrijkomen van alle patronen, alles wat bovenop je gelegd is. Daarin liggen de mogelijkheden. Dan mag je in dit open zijn, meer en meer ervaren dat er iets in je is, dat er iets is in ie...

Hoe weet ik of mijn liefde tot God echt en volmaakt is? Als zij gepaard gaat met een onbegrensd vertrouwen. Geen betere toets van de liefde dan het vertrouwen. Zo men zich werkelijk met hart en ziel aan iemand gegeven heeft, houdt dit vanzelf vertrouwen in. Het vertrouwen dat men God schenkt, vindt in Hem zijn grond als in geen ander. Zoals een mens God nooit genoeg kan beminnen, kan hij ook nooit teveel vertrouwen in Hem hebben. Al wat men ook doen mag, is van minder nut dan zich absoluut op Hem te verlaten. Geen mens die op God bouwde, is ooit door Hem in de steek gelaten, integendeel: God heeft grote dingen aan hem gedaan. Hij wist wel dat dit vertrouwen voortkwam uit liefde. Zou iemand naar zijn vaste overtuiging door een bijzondere openbaring van Godswege hebben vernomen het eeuwige leven deelachtig te worden, de waarlijk liefhebbende mens bezit daarvan een zekerder waarborg. Deze berust hierop, dat de mens krachtens zijn liefde en vertrouwvolle omgang met God daaraan niet twijfel...

En wat in je bewustzijn is kan niemand meer van je afpakken. Wat werkelijk een doorleefd inzicht is geworden. Wat je werkelijk met je hele wezen hebt kunnen bevatten. Niet als een mooi nieuw denkbeeld, maar waarvan je tot in je essentie Weet dat het zo is. Als je het werkelijk Weet, diep doorleefd Weet dan is het in eenheid met jou. Is er geen gespletenheid, geen twijfel. Dan leef, adem je vanuit dit nieuwe inzicht. Maar ook het bewustzijn blijft in verandering. Een volgend moment kan alles toch ineens anders zijn. Daarom blijft een innige ontvankelijkheid, een waarlijk open zijn voor alle nieuwe impulsen en aanrakingen van fundamenteel belang. De durf hebben om elk moment weer, wanneer je voelt dat het toevoegt, waar is, om iets ouds los te laten. Maar tot dat moment heb je er volledig uit geleefd. Zo kan het innerlijke bewustzijn rijker en rijker worden, en meer en meer omvatten, bevatten. Dit is een waarlijk in het leven aan iets sterven, als je de durf hebt om di...