Kagib Weteninhethart

Twee handen. De ene kant als symbool van t 'slechte' en dit in de meest ruime zin van t woord. Wat goed lijkt kan toch slecht zijn voor jou of de ander. Je zou kunnen zeggen in de ene hand alles wat nog niet opgegaan is in t Licht, in de Liefde tot begrip is geworden en doorleefd inzicht. En de andere hand als symbool van dat Licht, van de Liefde, van het Eeuwige Zijn. Als er dan geen bevruchting plaatsvindt van beide handen dan zal er nooit werkelijke verandering, bevrijding plaatsvinden. Als we ons helemaal ingekapseld hebben, helemaal vol zitten van ons ikje, geen ruimte voor het Licht. Maar t Licht, de Liefde blijft eigenlijk ook een beetje steriel als t niet bevrucht mag/kan worden door de duisternis, door dat wat nog in het duister is. Dus uiteindelijk is het ongelooflijk vruchtbaar voor beide kanten voor beide handen als er een openheid is, een open stroom. Dan kan er een transformatieproces plaatsvinden, een verruiming, een verdieping. Wat schijnbaar slecht was k

Je kunt t niet doen. En uiteindelijk is dat de kern van het Taoïsme, het niet-doen. Dit betekent niet dat je niets doet maar dat je het niet met je ikje kunt doen. Wat dit ook is. Dat zorgt alleen maar voor verkramping, of onderdrukking, gespletenheid. Het enige wat je kunt doen is toelaten wat is. Wat dit ook is. Wat er maar leeft. Niet het wegdrukken maar tot je laten spreken. Tot je Bewustzijn laten spreken. Het eigenlijk in t Licht zetten, het voelen, het proeven. Wat spreekt eruit, wat wordt wakker in je, zonder oordeel. Gewoon dat wat is. Als iets uitgeleefd wil worden, leef t uit, tot t geen kracht meer heeft. Tot de zin om t uit te leven verdwenen is. Of leef t uit, beleef t, voel t, en laat je Bewustzijn erop schijnen, tot je spreken. Wat is de grond van dat wat gebeurd, wat er met je gebeurd, wat er in je geraakt wordt. Wat spreekt eruit? Zonder dat iets goed of slecht is. Het is wat het is. Zo mag er meer en meer verdwijnen waarmee we vol zitten. Zo mag meer en meer r