Kagib Weteninhethart

Uiteindelijk is dit het innerlijke Pad gaan. Het vinden van het innerlijk richtsnoer in je hart. Je hoeft alleen maar naar jezelf te luisteren. Maar dat omvat juist zo heel veel. Je bent dan vrij van de buitenwereld, in een juist totaal open en eerlijk zijn naar die buitenwereld. Door je heen laten gaan wat de buitenwereld, de wereld om je heen in je raakt, in beweging brengt. De betekenis hiervan. Dat is Bewustzijn. Als het Bewustzijn hierin kan/mag spreken. En dan kan de ander de Waarheid spreken over jou. Als je voelt dat dit zo is, mag je dit binnenlaten, tot je laten komen. Zonder jezelf hiervoor de grond in te trappen, of te gaan vechten, je verdedigen. Er dankbaar voor zijn dat die persoon jou geholpen heeft zicht te krijgen op een stuk in jou wat eerst onzichtbaar was, in het duister was. Ook zul je dan Weten of iets niet waar is, het de spiegel van de ander is. Zo kun je t weer van je af laten glijden, kan t door je heenstromen zonder dat het iets raakt, en zullen...

Eigenlijk is uiteindelijk alles schoonheid. Maar door de vele beelden van waaruit we de wereld inkijken, die vastgezet zijn, zo is t en niet anders, valt de sprankeling weg. Sijpelt het leven weg uit dat wat je ziet. Je ziet alles vanuit die beelden, reageert van daaruit. Vanuit dat wat al vaststaat, waar je al een beeld van gevormd hebt. Hoe doffer en ongevoeliger je in je binnenste bent hoe meer dit het geval is. Van daaruit komen de associaties. Het ene beeld is mooi, een ander beeld is lelijk. Het ene beeld stoot af een ander beeld trekt aan, etc. etc. Maar dat wat is, zie je dan niet. Je ziet beelden. Beelden gevormd uit het verleden, vaak met labels, woordjes eraan, om het helemaal vast te zetten. Van daaruit wordt je steeds heen en weer gegooid door al die beelden. Het ene maakt je blij, van een ander baal je, weer een ander beeld verveeld je, volgend beeld oh daar weet je alles van. Nooit gewoon Zijn. Nooit gewoon genieten van dat wat is. En er is, er is zoveel. Als je va...