Kagib Weteninhethart

Het gaat er niet om dat je zomaar alles goed moet vinden wat gebeurd is. Iets kan je echt pijn gedaan hebben, verwond etc. en dat wegredeneren helpt niet. Maar hoeveel zetten we niet vast in beelden? Dat we ze bevriezen tot een starre realiteit. Je gedachten houden je daar dan in vast waardoor er niets nieuws meer binnenkan, niets je meer kan raken, tot een ander beleven en zien kan brengen. Eigenlijk ben je dan dood. Je leeft niet meer. Het verleden leeft door je heen, en alles wordt ingepast in dat wat in het verleden was. Daarom ont-moet het leven elk moment weer als nieuw. Laat t steeds weer nieuw op je afkomen, alsof je nog niets weet. Misschien is er wel iets veranderd in dat wat was in t verleden. Misschien is de ander wel veranderd. Misschien komt er nieuwe informatie binnen waardoor je idee over dat wat was veranderd. Dat je daardoor misschien tot begrip komt, misschien wel tot een bevrijding van dat wat was. Zo kan t bewustzijn steeds weer tot je spreken, elk moment nieuw, op...

De uitdaging van deze tijd. Niet dat we een of ander kanaal worden van een bepaalde entiteit, wat voor naam hij/zij zich ook geeft. Maar het vrijmaken van ons eigen Bewustzijn. Ons eigen Weten. Niets ertussenin. Geen enkele afhankelijkheid meer. Daarin jezelf gronden en vanuit gaan leven. Daar je Vrijheid in vinden. Waarlijke onafhankelijkheid. Dit betekent uiteindelijk een worden met Tao. In dit een Zijn, zullen we waarlijk verbonden/een zijn met iedereen waar dit ook gebeurd is. Ook dit zullen we Weten, waar dat gebeurd is. Op een bepaalde manier spreek je dan een zelfde taal, geen spraakverwarring meer. De taal van het Hart. Zo kan de mensheid meer en meer waarlijk één familie worden. Ik heb geen enkel oordeel over mediums/channeling etc. Waar t me slechts om gaat, en daar ben ik heel kritisch en duidelijk/helder in. Bevordert dit het vrijmakingsproces of raak je daardoor bevangen, gevangen in allerlei beelden van die entiteit. Zonder dat we het zelf in ons eigen bewustzijn kunnen t...