Kagib Weteninhethart

Het mooie van de Waarheid is, dat als die vrijgekomen is, er nooit meer oorlog zal zijn. In ieder geval de persoon in wie die vrijgekomen is zal hier nooit een bijdrage aan leveren. De Waarheid omvat alles en iedereen met Liefde, mededogen, begrip. De Waarheid hoeft niet verdedigt te worden, dus het spel van aanval en verdediging valt weg. De Waarheid is gewoon de Waarheid. Je hoeft er niets meer mee. Je hoeft deze Waarheid niet te bewijzen. Belering, bevoogding, iets op leggen valt weg. De Waarheid is uiteindelijk leeg, is uiteindelijk niets. Dat is het wonderlijke. Sja. als je de wereld in kijkt, vol van eindeloze waarheden waarmee we elkaar bevechten, het leven zuur maken of bitter of zout. Terwijl de Waarheid, de vervulling van de Waarheid niets is. Eigenlijk, als het vervuld is hoef je er ook niets meer over te zeggen, niets meer mee te doen, want je bent Dat. De Waarheid is je leven, je ademen, je Zijn. Aan de ene kant speel je dan het spel van de wereld zo g...

Onthoud nu waaraan men herkennen kan dat men zich tot de hoogte Gods verheft. Ten eerste: wordt het zulk een ziel door de blik van de Heilige Geest gegeven, dat in haar al haar schuld gedelgd wordt, en dat zij zichzelve vergeet en alles wat tot de dingen behoort. Ten tweede: ontvangt zij de goddelijke wijsheid: de kennis en onderscheiding van alle dingen. Zo wordt zij bevrijd van dunken en menen: zij heeft de waarheid bereikt. En wat zij voordien geloofde en inzag alleen maar door middel van wie weet hoeveel woorden en bewijzen, daar hoeft zij nu niemand meer te vragen, om t even wat haar door mensen of de geest wordt aangeduid. Ten derde ontvangt de verlichte ziel in één ogenblik goddelijke kracht, zodat het haar mogelijk wordt alle dingen te doen. Want het is nu niet meer de ziel die handelt, niet zij kent, niet zij bemint, maar God handelt, bemint en herkent Zichzelve in haar. De ziel is naar haar natuur aldus gevormd: waar er van haar ook maar iets is, daar is zij geheel en al. Zi...

Je komt uiteindelijk tot paradoxen in het leven, in de ontvouwing. Je kunt het beeld van de diamant gebruiken. De kern van een diamant zijn ligt in het onkwetsbaar zijn. Als jij er nog bent kun je gekwetst worden. Als je nog aan iets moet vasthouden, iets hoog te houden hebt, iets te verdedigen hebt. Dan ben je verkrampt, angstig, meestal onbewust, je moet groot zijn, sterk. Daarin schijnbaar onkwetsbaar zijn. Maar om een diamant te kunnen worden is juist de voorwaarde, kwetsbaar zijn, open zijn, eerlijk, het leven toelaten, de ander toelaten. Alles toelaten wat maar is. Wat maar door je heen gaat, welke emoties dan ook. Alles door je heen laten stromen, er niks tussenin zetten, geen verweer. Zo kan Het tot je spreken. De onkwetsbaarheid komt door kwetsbaar te kunnen zijn. Door totaal open te zijn totdat alles doorzien is. Totdat een alomvattend begrip ontstaan is, alles opgenomen is in het Bewustzijn. Wat kan je nog raken als je jezelf kent? Als je Weet de diepste...

Indien wij verlicht willen worden, moet het eerst donker in ons geworden zijn - donker als in de schaduw van de dood. Het is, alsof wij door de diepste duisternis van middernacht een nieuwe dag tegemoet treden. In deze middernacht moet alle liefde voor het zelf sterven, opdat de nieuwe morgen een nieuwe mens aantreft. Eerst wanneer het volstrekt nacht in ons is geworden, kan de innerlijke zon rijzen. Hoe dieper de duisternis, des te nader is ons de klaarte van de gemeenschap Gods. Zulk een overgangstijd is altijd donker, stormachtig en dikwijls smartelijk. Maar altijd is zij vol van de belofte van het nieuwe, dat in wording is. Wij noemen dit stadium van het verliezen van het zelf, dat zich in uren of dagen kan voltrekken, maar ook maanden en jaren kan duren, de 'nacht van de ziel', die korter wordt naarmate onze bereidheid tot zelf-overgave toeneemt. Stoten wij, door de duisternis die ons omringt, moedig door tot in de klaarte die achter haar verborgen is! Overwinnen wij het ...

    Woorden die tot uitdrukking komen, vanuit de stilte gevuld, vervuld door Liefde. Gevormd, gedragen uitgeademd in Liefde. Stromen van tederheid, verbondenheid met jou, Jij die dit leest, een Liefde voelen voor jou. Liefde zo diep, zo stil zo veel. Zoveel dat het is, zoveel dat in deze Liefde aanwezig is, wat niet te verwoorden is, wat is. Wat stroomt, dat uitstroomt, dat zeker geen illusie is. De Liefde die zo eenvoudig is, als we het zouden kunnen ontvangen, als het door alles heen zou mogen dringen, als het je werkelijk zou mogen, kunnen raken. Dat alles Liefde is. Wat we ook doen, als de rest verdwenen is, dat er dan nog steeds Liefde is. Wat de vervulling is, als we werkelijk zouden kunnen ontvangen, onszelf hiervoor zouden kunnen openen. De Liefde die van alles de vervulling is, de oplossing is. Ik spreek tot, deel deze woorden met, jouw hart. Deel mijn Liefde met jou, als je dit leest, dat ik je Liefheb, mijn Liefde er voor jou is. Wie je ook bent...