Kagib Weteninhethart

Het Licht kan slechts dan in je werken, de Eeuwigheid, het Weten, de alwijsheid, als je enige verlangen, je enige liefde de waarheid is. De waarheid van dit moment, wat nu jouw waarheid is. wat nu is, wat nu leeft, in jou, door jou heen werkt en zich uitdrukt. Zo kun je van waarheid tot waarheid gaan in een steeds weer loslaten, ontmaskert worden, onder leiding van de Waarheid. Van hieruit vindt t omzettingsproces plaats, het transformeringsproces. Het veranderingsproces dat nooit ophoudt, want steeds zijn er weer nieuwe poorten te openen, nieuwe dimensies die zichtbaar, openbaar kunnen/mogen worden. Zolang de ontvankelijkheid blijft. En in Verbinding voel je jezelf meer en meer hierdoor gedragen, beschermd, vervuld. Je Weet dat Het Weet, en je geeft je onvoorwaardelijk over. Met lege handen, met een onbevangen open hart. Je enige verlangen is nog dat dit Licht dat deze Liefde waarlijk in jou tot opstanding mag komen. Uit mag stralen, zich mag openbaren, door jou heen. Niets lie

Het is een soort van paradox. Aan de ene kant ben je totaal doorlaatbaar, helemaal open, gevoelig, vol leven, onbevangen, en toch kan er uiteindelijk dan minder en minder echt raken. De grovere trillingen kunnen niet meer doordringen. Je Ziet wat is maar kan minder en minder uit de Liefde gehaald worden. De grovere trillingen gaan gewoon door je heen. Er zijn geen aanrakingspunten meer, geen aanhaakpunten. Ze blijven niet hangen, stromen gewoon verder. Dit gaat heel ver. Niet alleen in interactie met mensen. Alles wat daar nog wel kan raken, daar ligt werk voor je. Waarom zijn er nog die aanrakingspunten, waarom schiet je nog in emotie, voel je jezelf aangevallen, onzeker. Waarom kan t niet gewoon door je heenstromen, dat wat is? Maar ook in het omgaan met situaties, hoe penibel ook. Al stort de hele wereld om je heen in, als je die innerlijke Werkelijkheid meer en meer tot Werkelijkheid gemaakt hebt dan kan ook hierin minder en minder vat op je krijgen. Minder en minder je uit