Kagib Weteninhethart

Je hoort wel s mensen die zeggen, je moet me maar nemen zoals ik ben. Als t daarbij blijft verandert er natuurlijk niks. Dan blijf je blind en doof voor wat het leven je wil zeggen. Maar als je jezelf als werkmateriaal ziet, dan wordt t al heel anders. Dan kan t leven een avontuur worden, een ont-dekkingstocht. Gewoon onder ogen zien wat is, wat in je is, wat daar leeft. Wat wakker wordt door het leven om je heen. Wat dit ook is. Niet alleen de mooie verheven gevoelens, maar zonder schuldgevoel of oordeel ook de minder mooie gevoelens. Je woede, je verwijt, je verzet, je angst, je twijfel, je vooroordelen, je verdriet. Alles wat maar in jezelf zit, wat het spel door je heen speelt. Dit is het materiaal, jouw materiaal om mee te werken. Om naar te kijken. Om te proeven, te doorvoelen. Wat het wil zeggen, wat het je wil zeggen. Hier je Bewustzijn op laten schijnen. Niets is slecht, niemand is slecht. Alles en iedereen is materiaal tot zien, tot inzien, tot begrip. Hoe jij...

Is uiteindelijk niet alles angst wat ons tegenhoudt om Vrij te zijn? Is uiteindelijk het ego niet hetzelfde als angst? En waar t ego verdwenen is komt de Liefde vrij? Waar zijn we bang voor? Waarom? Wat kan werkelijk van ons afgepakt worden? Ons lichaam? Onze waarde? Zolang er op wat voor manier dan ook afhankelijkheid is van iets van buiten zal er angst zijn. Afhankelijkheid van materie, van mensen, van geld, van bezittingen, van een bepaalde presentatie. Hoe mensen je zien, of ze je wel of niet zien wel of niet gezien wordt. Zolang zal er angst zijn. En zolang je bang bent om iets verkeerd te doen, iets verkeerd te zeggen, helemaal gefixeerd bent op wat andere mensen van jou zeggen. Zolang zal er angst zijn. Maar binnenin is iets wat totaal niet gevoelig is voor angst. Dat wat is, wat er altijd is. Wat niemand van je af kan pakken, niemand kleiner kan maken maar ook niet groter. Het is wat het is. Dat wat uiteindelijk werkelijk Liefde is. Dat wat werkelijk Vrijh...