Kagib Weteninhethart

Jezus zeide: Het Koninkrijk van de Vader is gelijk een man, een koopman, die waar had en een parel vond. Die koopman was verstandig. Hij verkocht de waar, hij kocht de ene parel voor zich zelf. Zoekt ook gij naar de schat, die niet ophoudt, die blijft, waar de mot niet nadert om te eten waar de worm niet verderft. Het is een bekende gelijkenis. Het Koninkrijk als koninklijke staat voor de ziel waarover de goddelijke geest zijn heerschappij heeft, wordt vergeleken met de parel aller parelen. Al het andere wordt daaraan ondergeschikt en menigeen zal zich verzetten om die ondergeschiktheid te erkennen. Indien iemand die parel gekozen heeft, zal hij alles in hem wat van minder waarde is, daaraan ondergeschikt maken. Al het andere wordt dus dienaar en de wil tot het parelschap voert de heerschappij. Maar alleen in de mens en niemand behoeft het te weten, en het is geen besluit dat men voor zich uitbazuint. Men heeft dus de liefde ontdekt die alle liefde waardig is, hoe men haar ook noemt, h

Een nieuwe wereld, een nieuw leven, een nieuwe mens het is echt mogelijk. Het ligt in ons binnenste besloten, vaak opgesloten. Maar t verstand kan t niet bevatten. Slechts t bewustzijn kan meer en meer omvatten, bevatten, ruimer en ruimer meer en meer omvattender worden. Als wij die ruimte eraan geven. Dood/leven, het wordt alles een in dit beleven. Het vervult alles, is de vervulling van je grootste, diepste mooiste dromen. Vult je totaal, waardoor eigenlijk alle verdere verlangens wegvallen. Het heeft hierin zijn vervulling gevonden. Het Licht schijnt in de duisternis. Dit Licht kan geven inzicht in alle vragen. Het zal ware verlichting brengen, alles licht, tot licht maken. Een lichtvoetig leven, gedragen door dit Licht. In ontvankelijkheid, in het willen ontvangen, in het ontvankelijk zijn, kan t meer en meer Licht brengen in jouw bestaan. In ieders bestaan, wie maar wil. Alle duisternis verdwijnt, zal verdwijnen. Dit is t enige verlangen dat blijft, om hiermee Verbinding te houden

Hij is dan teruggekeerd naar zijn oorsprong en zich bewust geworden van een toestand van volmaaktheid zoals hij die voordien slechts kende als een herinnering vol heimwee aan een onbewuste staat. Het eenlingschap wordt gekenmerkt door een zekere zelfgenoegzaamheid, d.i. zichzelf-genoeg-zijn in de uiterste en verst doorgevoerde consequentie van zijn ingeslagen levensweg. Ook al vermag men slechts een klein licht te zijn, een geringe vlam, wat doet dat er toe? Lichtje plus lichtje is een groter licht. En in de samenhorigheid van het verlichten, al is het voor ieder op zich zelf nog zo weinig, ligt een grote vreugde. Niet de vreugde der angstvallige geborgenheid, dat is geen vreugde maar slechts een angstig veilig stellen. Nee, het is de openheid waarin het licht zich mededelen kan van mens tot mens en een zegen in de wereld wordt. De zelfgenoegzaamheid is dus een allerinnerlijkste zelf-tevredenheid en bevredigdheid, een onafhankelijkheid van alle jij en gij, een in zichzelf besloten tijd

Jezus zeide: Velen staan bij de deur, maar de eenlingen zijn het, die zullen ingaan tot het bruidsvertrek. De eenlingen kunnen geen navolgers zijn, want dan zouden het geen eenlingen zijn. Dus ook niet in het bijzonder de discipelen van Jezus die als zodanig onderscheiden worden. Eenlingen suggereert een toestand van 'niet een ander' te zijn, het beantwoordt in alles wat men doet en zegt, aan wat men zelf is. En wat men zelf is, het ware Ik, is de verbindingsschakel met dat waarin de mens geworteld is. Het Ik is de wortel zelf die zich uitstrekt in het rijk van de geest, in het godsrijk, zodat de merkwaardige paradox ontstaat dat we ons zelf en onze god vinden in ons eenlingschap en nergens anders. Op deze weg moet de mens zich innerlijk van alle aanhang ontdoen, niet uit onverschilligheid, maar om de innerlijke naaktheid te leren kennen en daardoor in dit leven al, in het heden, de verborgen lichtgestalte, die hij is, en waaraan zijn werkelijke natuur beantwoordt. Want deze li

Het lijkt heel kwetsbaar he, de Liefde. Want je hebt dan geen enkel verweer meer, geen voorbehoud, geen weerstand, geen beelden ertussenin, geen scheiding. Er zit niks meer tussen jou en de ander, tussen jou en de wereld in. Het komt direct naar binnen, geen gedachte ertussen, dat wat is. Je hebt lief, de ander, het leven, en dat is t dan. In eerste instantie is dit ook heel kwetsbaar, gewoon het leven toelaten, het liefhebben. Maar door groei van begrip, door groei van die Liefde binnenin verdwijnt die kwetsbaarheid meer en meer, omdat er eigenlijk niks meer te kwetsen is, daar komt het op neer. Alleen het ego kan gekwetst worden maar de Liefde niet. Het ego zit vaak vast aan zoveel, kan groot en klein gemaakt worden, maar de Liefde niet. Ja, de Liefde kan zo zacht en teder zijn, als er ruimte voor is, als het opgeroepen wordt maar is nergens afhankelijk van, verwacht er niks in, stroomt zacht en teder uit en laat los. Diepe, diepe lagen kunnen wakker gemaakt worden, kunnen uitgedrukt