Kagib Weteninhethart

We kunnen alleen ontvangen wat in ons is? Wat we kunnen bevatten, waar ruimte voor gemaakt is? Als bepaalde lagen nooit aangeraakt zijn of al heel vroeg deuren dichtgeslagen zijn dan weet je vaak ook niet beter. Als veel niet ontvangen is wie je bent wat in je is, wat je wezen is. Dat het niet op aarde kon komen. Daarnaast zit er natuurlijk gewoon veel verschil in zielen die hier op aarde komen. Bij de geboorte wordt al een erfenis meegenomen een achtergrond een pakketje dat is geen schone lei. Veel dat nog beleefd wil worden gevoeld wil worden vaak voordat de lagen aangeboord kunnen worden van het vrijmaken van werkelijke Liefde. Maar is het dan ook niet vaker zo dat zielen die wel al die lagen kunnen beleven maar dat dit niet ontvangen wordt niet gezien wordt niet gevoeld wordt niet opgevangen wordt dat zo die ziel dat al heel snel afsluit? Dat het een innerlijke schat is die blijft maar dat er te weinig veiligheid was om die schat de wereld in te laten stralen met de wereld te delen...

Hoe gaan we om met innerlijke pijn, verdriet, kwetsbaar zijn, een open  kwetsbaar hart, echt de pijn toelaten in onszelf. Dat gebeurt eigenlijk minimaal in de maatschappij. Ok er mag emotie zijn in verband met wat de ander gedaan heeft dat de wereld slecht is of je vriend of de familie etc. maar het toelaten van algemeen innerlijke pijn, geen weg meer weten, intense confrontatie met jezelf dat gebeurt minimaal. En omdat we hier geen ruimte aan geven, dit er niet mag zijn, kunnen we er ook niet werkelijk zijn met een open eerlijk hart bij de medemens die in die situatie terecht komt. Zolang het ons niet overkomt kunnen we er makkelijk over praten er over-heen praten met sussende woorden, of komt wel goed, en kop op, nu terug naar de orde van de dag. Maar we laten die ander zijn/haar pijn niet echt toe omdat we nog nooit onze eigen echte pure innerlijke pijn toegelaten hebben. Daarom hebben we alles verplaatst naar de hulpverlening, zij lossen het wel op, ga maar in therapie. De gees...