Kagib Weteninhethart

Het regent niet veel in dit land van de wereld, ongeveer vierhonderd tot vijfhonderd milimeter per jaar. Deze regen is uiterst welkom want de rest van het jaar regent het helemaal niet. Er ligt dan sneeuw op de bergen en in de zomer en de herfst zijn ze kaal, door de zon verbrand, rotsachtig en afschrikwekkend; alleen in de lente zijn ze zacht getint en uitnodigend. Het had een tijdje geregend en de vallei was groen, de sinaasappelbomen droegen fruit en bloeiden. Het is een prachtige vallei, een heel eind van het dorp, en je hoorde de tortelduif. De lucht raakte langzaam vervuld van de geur van sinaasappelbloesem en over een paar dagen zou het overweldigend zijn, met de warme zon en windstille dagen. De vallei werd geheel omringd door heuvels en bergen; achter de heuvels lag de zee en achter de bergen woestijn. 's Nachts was het er buitengewoon stil, machtig en doordringend. Gecultiveerde meditatie is heiligschennis van schoonheid, en van elk blad en twijgje straald...

Het zonder gedachten zijn, is r dan nog iets over? Jazeker. Eigenlijk staat er dan niks meer tussen jou en de realiteit. Je vult niks in, zet r geen beeld voor. Je maakt er niet iets van vanuit jouw idee en achtergrond. Je kunt dan puur indrinken dat wat is. Meestromen met de beweging van het Leven. Je kunt dan de ander puur indrinken, maakt r geen voor-stelling van maar laat de ander zijn in wat hij/zij is. Geen interpretatie, geen speculatie. Juist dan kun je alles doorzien. Ook jezelf. Je eigen spelletjes. De energie die in de lucht hangt, de betekenis van die energie. Je hebt eigenlijk geen gedachten hierin nodig, je Weet het gewoon. Gedachten zijn t verleden, daar spreekt het verleden door. Alles wat we opgebouwd hebben aan beelden, aan kennis, in dat verleden. Een muur van kennis die je om je heen gebouwd hebt. Een gevangenis die je gebouwd hebt, waar je jezelf helemaal veilig in voelt, maar uiteindelijk ben je toch gevangen. Gevangen in een cocon. In een bepa...

Het ongeluk is vaak slechts de weg, die het geluk inslaat om ons te bereiken. Fliegende Blätter Ja, als je het zo eens kon zien. Dat juist in het ongeluk mogelijkheden liggen om tot het ware geluk te komen. Tot nieuw inzicht, bevrijding, verruiming, heling. Als het leven rustig voorthobbelt, heeft t leven eigenlijk weinig zin, dan ga je dood zoals je geboren bent. Het gaat erom dat iets in jou vrijkomt wat van een totaal andere orde is, wat waar geluk en vervulling is. En dat kan meestal pas via het ongeluk. Als je niet meer voort kunt hobbelen, niet meer van de ene vakantie naar de andere vakantie kunt leven. Niet meer jezelf verliezen in eindeloze ditjes en datjes en vastgeroeste gewoontes en patronen. Ja, een ongeluk breekt dit open, brengt dit een halt toe. En als je het teken oppakt, dan zul je achteraf zeggen, wat een geluk dat dit me overkomen is. lieve warme groet Kagib

Hoe minder je je hart openstelt voor anderen, des te meer zal je hart lijden. Deepak Chopra Ja, het Hart lijdt eigenlijk niet. De Essentie. Die wacht gewoon op jou in een eeuwig geduld, tot je jezelf hiervoor opent. Maar jij lijdt dan, al is t misschien als je jezelf helemaal op slot gezet hebt nog niet eens zo snel zichtbaar, voelbaar. Maar je merkt het in allerlei symptomen, stress, onrust, niet alleen kunnen zijn, steeds maar bezig zijn, voortjagen. Steeds maar vechten om de beste te zijn. Daar lijdt wel je fysieke hart onder. Daardoor komen veel hartproblemen. Maar zolang je hart op slot zit kan de ander, kan het leven je ook niet echt raken. Dan sijpelt het leven uit je weg. Je hebt steeds weer nieuwe prikkeltjes nodig om zin in het leven te hebben. Heel veel hebben hebben hebben. Echte vrienden heb je niet, want je voelt ze niet aan, er is geen openheid voor je medemens. Dus mensen die daar geen probleem mee hebben trek je dan aan. Diep van binnen ben je ...

zoek eerst het Koninkrijk en alle dingen zullen u toegeworpen worden. Als je dat Koninkrijk gevonden hebt, binnenin, dan heb je alles. Maar voor t verstand is dit niet te bevatten, in verbinding met ons emotieleven, alles wat van de dualiteit is. Belachelijk, om te lachen zal t verstand zeggen, onzin. En toch het is er, als Het in het hart ontvangen kan worden. Of beter gezegd als het hart zich wil openen voor Het. Een wereld die alomvattend is. Een Bewustzijn die deze wereld omvat met Liefde en begrip en toch niet van deze wereld is. We kunnen het pas horen als we naar ons hart willen luisteren, naar Het willen luisteren. In dit proces zal alles steeds meer verstillen tot stilte worden. Als alles meer en meer leeg gemaakt wordt zal alle opwinding wegzinken in deze Stilte. Geen stemmen van entiteiten of allerlei wezens, maar onze eigen Stem. De Stem van onze Essentie, van de Kern, van ons Wezen. Dat wat waarlijk Wezenlijk is en waarmee alles verwezenlijkt ...

Het is enkel met het hart dat we op de juiste manier kunnen zien; wat wezenlijk is is onzichtbaar voor het oog. Antoine De Saint-Excupéry Ja, hierover is wel eens verwarring. Dit hart heeft dus niets te maken met wat wij over het algemeen onder het hart verstaan. Een hart vol emoties, verlangens, vol met zoveel. Dit vaak gevoed door het denken. Nee, wat hij hier bedoeld is het Hart in het hart. Dat Weet. Dat is niet aangetast door de wereld door emoties door gedachten over. Dit kun je niet bedenken, je zult het Weten. Daar Verbinding mee maken. De eerste fase is dan eigenlijk onder leiding van het Hart, het zuiveren van het hart. Zo kun je meer en meer een worden met het Hart, met het Bewustzijn, met de Essentie wat alles draagt en vervuld. lieve warme groet Kagib