Kagib Weteninhethart

Willen we een radertje blijven binnen de onvolmaakte wereld die altijd een onvolmaakte wereld zal blijven? Of willen we iets in ons zelf wakker maken, dat eigenlijk niet van deze wereld is, maar van een totaal andere wereld. Dat de onvolmaaktheid tot volmaking, tot volmaaktheid kan voeren. Tot vervulling, tot heelwording. Met ons ikje kunnen we het niet, omdat die eigenlijk altijd vol zit met die onvolmaakte wereld. Die wil een radertje blijven, wil blijven doen, vechten, zich groot houden. Dit ikje wil niet overgeven, verstillen, leeg worden. Het wil niet verdwijnen, verzet zich daartegen met hand en tand. En toch ligt daar de Oplossing. In het wel overgeven, aan dat wat niet van deze wereld is. Dat wat diep in ons binnenste is, wat in ons hart is, wat Liefde is. Een Liefde die niet aangetast, niet besmeurd kan worden door deze wereld. Dat wat altijd Liefde is. Die Liefde die alles en iedereen omvat met begrip. Ook die onvolmaakte wereld, elk radertje binnen die wereld. Een volmaakt b...

Als je loslaat en overgeeft komen er mogelijkheden. Er groeit ruimte binnenin. Ruimte voor dat Andere. En hoemeer je dat Andere ervaart, destemeer alle forceren wegvalt, alle behoefte om iets te versnellen. Om iets anders te doen dan dat wat is. Hoemeer dat Andere je vervult, hoe meer er stilte komt, vrede. Het is goed. Het is dan goed. Goed in dat wat is. In dat wat is, is de mogelijkheid. De kans tot inzien, tot begrip, waar nodig. Vervulling vindend in dat wat is, en zo van moment tot moment gaan van binnenuit. In alle eenvoud, zonder forceren. Dat wat wil. Waarvan je meer en meer hebt mogen ervaren dat dit de Wil is. De Wil die alles Weet. Weet wat nodig is, wat past. En je volgt slechts, doet wat het moment vraagt. Er is inzicht. Er is begrip. In jezelf. In het Leven. De Verbinding. Zo binnen zo buiten. Weerspiegeling. En uiteindelijk ben je die je bent. En hoeft dan eigenlijk niet zoveel meer. Je Weet wie je bent, en dat is voldoende. In alle eenvoud, vervuld van binnenuit, volg ...