Kagib Weteninhethart

Nu kan er vervulling zijn, je totaal vervuld zijn. Zonder enig beeld over het verleden, of verlangen naar dat verleden. Zonder enig verlangen naar iets in de toekomst. Alleen maar dit nu. In het Eeuwige nu kan en zal uiteindelijk alles tot vervulling komen, samenkomen, samensmelten. Er is een werkelijkheid die bestaat, die heel concreet is. Maar over die werkelijkheid worden heel veel beelden gevormd. Van daaruit ziet ieder die werkelijkheid, ook bv de materie net weer anders, en bezien we elkaar vanuit een bepaalde achtergrond. Daarin zien we elkaar vaak niet meer, alleen onszelf. Het beeld dat we over de ander hebben. Toch kun je terugkeren naar een zijnsstaat waarin je puur ziet wat is. Als alle beelden verdwenen zijn. Dat wat is in het moment. Je doet je ogen open, en van alles verschijnt er, dus ook de stoel, de tafel, de computer, wat dan ook. Die zijn ook concrete realiteit. Die verbeeldt je jezelf niet, ook niet als je weer puur verbinding hebt met de werkelijkheid. Het belangr

Het kan goed zijn om eens te kijken naar alles wat je meeneemt, meesjouwt vanuit het verleden. Alle beelden die ontstaan zijn door alles wat op je pad gekomen is. Wat andere gezegd hebben wat de realiteit is, hoe alles in elkaar zit, waar het om gaat. Waarin ben jij hierin nog werkelijk aanwezig en wat is er allemaal bovenop je gelegd, van waaruit je bent gaan leven? Misschien is alles ook nog verwrongen geraakt door weerstand, door wonden die geslagen zijn, tegenreactie. Van alles in het onbewuste gestopt maar toch door jou heen zich uitwerkt. De centrale vraag blijft, wie ben jij? Wie ben jij werkelijk? Het gaat erom dat je doorziet, ontmaskert, alles wat je niet bent. Alles wat je denkt te zijn, denkt te moeten zijn. Alle automatische reacties, eventueel ook emoties die wakker worden. Wat is de reden hiervan? Vaak zijn we gestopt met innerlijk te groeien, lang geleden, jaren geleden. Alles wat daarna gebeurd voegt zich naar dat wat jaren geleden gevormd is, vaak misvormd is. Alles i