Kagib Weteninhethart

In eerste instantie zijn we veel te eigenwillig. We willen het zelf weten, we denken het te weten, zelf te kunnen. We willen het zelf doen. Geen overgave, geen leeg worden, maar vol blijven van dat wat we denken te zijn, denken te weten. Vol met gedachten hierover en emoties vanuit het verleden. Dit als er geen loutering heeft plaatsgevonden door het Bewustzijn. Zolang wij het zelf blijven doen, willen doen, zonder ontvankelijkheid voor het Andere, voor de Essentie zullen we daar ook de vruchten van blijven plukken en nooit kunnen terugkeren in het paradijs. Dan zullen we nooit waarlijk weer aan de hand van God lopen. Maar t leven zit dan zo mooi in elkaar dat uiteindelijk of de kracht vervliegt om dit te blijven doen, dat alles grijs wordt en leeg. Of dat er grote tegenslagen komen, dat je jezelf totaal ontworteld voelt, niets meer zin heeft, je totaal instort door ziekte of wat dan ook. Dat kan het begin zijn. Dan kan er enige ontvankelijkheid komen voor dat wat waarlijk Weet e

Het is een heel proces wat in gang gaat, als echt dat Andere ingang gevonden heeft. Nee, dan ben je er nog niet, zeker niet. Dan begint t pas. Tijd van ontmaskering, muren omlaag, beelden opruimen. Steeds weer sterven en opstaan, sterven en opstaan. Hee de wereld is weer anders, alles is weer anders, en weer. Jeetje alsof je een nieuwe wereld ingestapt bent, alsof de mensen nieuw zijn. Keer op keer op keer. Zoveel dat er vrij komt aan emotie. De ware Liefde, kan meer en meer vrij komen naarmate het begrip groeit over de mens, de betekenis van het leven hier, het Plan. Maar je hebt hier het Bewustzijn voor nodig, het omvatten, begrijpen van het leven in dit Bewustzijn, dat meer en meer omvattend kan worden. Je zou kunnen zeggen, dat dit het reinigen van het hart is. Alles wat beladen is, geladen is, met beelden, verlangens, verwachtingen, angsten, boosheid, verdriet, noem maar op. Dit allemaal op laten lossen in de Liefde. Hoe leger je wordt, hoe meer je waarlijk zachtmoedig,