Kagib Weteninhethart

Er was een mooi onderhouden gazon, niet te groot, en het was ongelooflijk groen; het lag achter een ijzeren traliehek, was goed besproeid, zorgzaam bijgehouden, gerold en prachtig levend, fonkelend van schoonheid. Het moet vele honderden jaren oud zijn geweest; er stond zelfs geen stoel op, geïsoleerd en beschermd als het was door een hoog en smal hekwerk. Aan het einde van het gazon stond een enkele rozenstruik, met één enkele rode roos in volle bloei. Het was een wonder, dat zachte gazon met die enkele roos; ze stonden daar gescheiden van de hele wereld van lawaai, chaos en ellende; al had de mens ze daar geplaatst, ze waren prachtig, veel mooier dan musea, de torens en de sierlijke lijn van bruggen. Ze waren luisterrijk in hun prachtige onbetrokkenheid. Ze waren wat ze waren, gras en bloem en anders niet. Er lag een grote schoonheid en rust over en de waardigheid van zuiverheid. Het was een warme middag, zonder een briesje, en de stank van de uitlaatgassen van de vele auto...

Er is een verlangen dat altijd mag blijven, levend mag blijven. Het verlangen dat het Andere in je op mag staan, zich mag openbaren, zichtbaar mag worden. Dat dit vooraan staat, voor alles gaat. Dat dit de allerdiepste intentie van je leven is. Maar ja, dat vindt t ikje het ego maar niks. Die wil blijven, die wil vol blijven van zichzelf, vol met zoveel. Dus die gaat r alles aan doen om dit proces te blokkeren. Maar als t Licht echt doorgekomen is, echt mag schijnen dan zul je dit snel doorzien. Dan zal het Licht hierop schijnen, zal de Kracht alle andere krachten oplossen. En zo mag er meer en meer ruimte komen voor de stilte. Een meer en meer verstillen, ruimte voor die stilte. Het vrijkomen van de allergrootste Kracht, de Kracht der Krachten, het Licht der Lichten. Minder en minder heeft er vat op je, kan je hier nog uit halen. Het is je fundament geworden, de Grond waar je op staat en waar de rest verder op gebouwd wordt, uitgebouwd wordt. Die Kracht is een zinderende Krach...

Je moet deze twee woorden begrijpen: geweten en bewustzijn. Bewustzijn is van jou. Geweten is je door de maatschappij gegeven. Het is een belasting van je bewustzijn. Verschillende maatschappijen belasten je bewustzjn met verschillende ideeën, maar zij leggen allemaal het één of ander op. En als eenmaal iets aan je bewustzijn is opgelegd, kun jij je bewustzijn niet horen, is het ver weg. Tussen jou en je bewustzijn staat een dikke muur van geweten, die de maatschappij je vanaf je vroegste jeugd heeft opgelegd. Osho Het is natuurlijk maar welke terminologie je gebruikt. Ik probeer het onderscheid zichtbaar te maken door het gebruik van een hoofdletter of niet. Maar t is duidelijk wat hij hier mee wil zeggen. Het geweten als een bepaald zijn door cultuur, of door een geloof. Daardoor geprogrammeerd zijn. Dit kan zo subtiel zijn. Maar voeling met het Bewustzijn wordt daardoor heel lastig, want het programma reageert meteen. Het de-programmeren van al die programma's is niet eenvoudig...

Ik zeg je dat je alleen verantwoordelijk bent tegenover jezelf.  En het wonder van deze bewering is: als je verantwoordelijk bent tegenover je eigen wezen, zul je ontdekken dat daarmee vele verantwoordelijkheden zijn vervuld, zonder ook maar in overweging te zijn genomen. Osho Ik zeg vaker, ik luister alleen nog naar mezelf. Dat lijkt heel egoïstich maar is het niet. Het heeft alles te maken met wat hier staat. In jou is een Waarheidsorgaan, iets wat Weet wat is. Dat heeft een overzicht op alles en iedereen. Dan kun je niet meer om jezelf heen, als je hier voeling mee gekregen hebt. Dat spreekt elk moment zich uit. Dat kan een toetssteen worden in alles wat je doet. Dat is het innerlijke Pad gaan. Niet eenvoudig, want dan sta je steeds in het Licht. Hoe meer voeling je hiermee krijgt hoe eerder je voelt/Weet dat je handelen niet waar is, niet waarachtig, dat je je verschuilt, dat je projecteert, dat je vlucht, dat je niet eerlijk bent. In alle interactie met me...

Dat is toch geweldig, als je dit door je heen laat dringen, het aloverkoepelende Bewustzijn, dat wat alles in gang gezet heeft, en tot op zekere hoogte alle touwtjes in handen heeft, is Liefde. En Liefde die alleen maar Liefde is, die er altijd is. Er altijd voor iedereen is. Het reikt elke seconde de hand. Als we die hand willen grijpen dan neemt Het ons mee op een ongelooflijke reis. Een reis met eindeloze fases en ont-wikkelingen, steeds verdere ontvouwing. Maar die Liefde dringt zich niet op. Het geeft ons alle vrijheid om ons ding te doen. Wat we maar willen. Maar dan zullen we ook de vruchten daarvan mogen plukken zonder oordeel. Alles energie, maar heel rechtvaardig. Dat is de vrije wil. Elke seconde kunnen we die hand pakken. Kunnen we ons overgeven aan dat wat werkelijk zeker is, wat werkelijk Weet wat werkelijk kan. Niet meer de schuld buiten leggen, maar bewust toelaten, tot je laten spreken, dit is mijn wereld die ik maak. Ik ben de enige die hier veran...

Zelfverloochening is het geforceerd loslaten van dingen. En telkens als je iets geforceerd doet, neemt niets werkelijk geleidelijk af. Het gaat gewoon dieper in je onbewuste. Het wordt een groter probleem dan het ervoor was. Het zal nu proberen op andere manieren, in andere hoedanigheden, met andere maskers op, naar boven te komen en je bent misschien zelfs niet in staat het te herkennen. Maar het zal zich handhaven, en met kracht. Je hebt het die kracht gegeven door het diep in het onbewuste te dringen. Als je iets dwingt, geef je er kracht aan. Je maakt het sterker, en je maakt dat de vijand zich in jou verschuilt, in het donker, waardoor jij kwetsbaarder wordt. Toen het in het bewuste aanwezig was, bevond het zich in het licht; toen was je minder kwetsbaar. Zelfverloochening is onderdrukking. Osho Stem er helemaal mee in.  Alles wil in het Licht komen dat duister is.  Dan kan het in het Licht oplossen.  Dat kan niet als je het onderdrukt.  Dat kan nie...

Er ligt over de rivier een smalle brug, die alleen voor voetgangers bestemd is; het is daar tamelijk rustig. De rivier was vol licht; er voer een grote schuit stroomopwaarts, vol met zand dat van de kust werd aangebracht; het was mooi, schoon zand. Er lag een berg van dat zand in het park, die daar speciaal was neergelegd voor kinderen om in te spelen. Er waren verscheidene kinderen en ze maakten diepe tunnels en een groot kasteel met een gracht er omheen.; ze hadden veel plezier. Het was een aangename dag, vrij koel, het zonlicht was niet te sterk en de lucht was vochtig; steeds meer bomen werden bruin en geel en er hing een geur van herfst. De bomen maakten zich klaar voor de winter; veel takken waren al kaal en staken zwart af tegen de bleke hemel; elke boom had zijn eigen kleurenpatroon in wisselende sterkte, van roodbruin tot bleekgeel. Zelfs in hun sterven waren ze mooi. Het was een aangename avond, vol licht en vrede, ondanks het geraas van het verkeer. Er bestaat geen d...