Kagib Weteninhethart

Het is wel een thema wat in mijn wezen ronddanst. Alles wordt steeds meer tot Niets, de tijd vliegt voorbij, alles vluchtig vervluchtigt in het Niets in het Alles. Niets heeft zin alles heeft zin. Het is nietszeggend, alleszeggend. Ik kijk naar de wereld en die is zo vol van zoveel en uiteindelijk is het niets vervluchtigt weer tot niets. Zo vol van iets in het moment, misschien wat meer momenten en dan trekt weer een ander iets en zo gaat het door. En het is Niets. En het is Alles.  In ieder geval aan denkspelletjes hebben we niets.  Het gaat om wat levend is wat leeft wat je beleeft, wat levende werkelijkheid is voor jou, in een toelaten van het leven alles wat het leven bevat omvat.    Denkspelletjes vergaan tot niets, maar voegen niets toe aan t Niets, moeten uiteindelijk weer oplossen in het Niets.  Dat diep door je heen laten dringen, alles vervluchtigt, alles vervluchtigt in t Niets.  Niets is belangrijk alles is belangrijk.  De tijd-...

Als ik naar mijn leven kijk vind ik het zo'n geweldig mooi aspect van de betekenis van het leven, begrip. Geen begrip van het hoofd maar waarlijk een doorleefd begrip met je hele wezen, in het openstaan voor het Bewustzijn. Het heeft uiteindelijk ook alles met Liefde te maken dit begrip, met je medemens met het totale leven. Het werkt verbindend een-makend. Juist door de loutering van dat leven kon ik tot dat begrip komen en van daaruit kwam die Liefde vrij voor alles en iedereen. Begrip heeft dus verbinding met Weten het echt Weten. En Weten heeft weer verbinding met Zijn wat je Weet. Alles ineen. Wat je Weet, wat tot begrip gekomen is kun je dragen kun je waarlijk verantwoordelijkheid voor nemen. Ja, het Bewustzijn is. Dat hoeft niet meer tot begrip te komen. Maar wij in het openstellen voor dat Bewustzijn voor het Bewustzijn moeten tot begrip komen. Het Licht dat schijnt in de duisternis. Maar de duisternis wil er bijna nooit naar luisteren omdat ze denken dat ze hel...