Kagib Weteninhethart

Is het niet zo dat bijna iedereen in eerste instantie de waarde probeert te vinden in iets buiten zichzelf, in wat je doet?En is dat niet uiteindelijk de grootste valstrik waardoor we onszelf verliezen, onze Essentie?En alles in het leven bekrachtigd dit dat hierin de waarde gevonden moet worden? De cultuur, de religie, waar ook ter wereld?Totdat we misschien tot bezinning mogen komen.Dat die waarde binnenin ligt.Dat wat werkelijk waardevol is, de grootste schat.In het puur, eerlijk, oprecht jezelf zijn. Durven voelen wat nu is, zonder je schuldig te voelen. Dit door je heen laten gaan, zonder verdringing. Kwetsbaar durven zijn, kwetsbaar mogen zijn.Niet groot hoeven zijn, niet sterk hoeven zijn, niet alles hoeven weten.Maar gewoon jezelf zijn.En in dit puur jezelf zijn, het vrijkomen van alle patronen, alles wat bovenop je gelegd is. Daarin liggen de mogelijkheden.Dan mag je in dit open zijn, meer en meer ervaren dat er iets in je is, dat er iets is in iedereen wat van onschatbare waa

Steeds komt hetzelfde thema in steeds weer andere bewoordingen terug. Je kunt het niet doen. Wat dit ook is. Het draait om bewustzijn. Het bewustzijn. Het toelaten van het bewustzijn, hoe het spreekt, kan de verandering bewerkstelligen. Zo mag er inzicht komen en begrip. Over jouw leven, de betekenis van het leven. Ondergronden/achtergronden van waaruit we leven. Waarom dingen gebeuren, waarom we dingen doen, waarom het leven is zoals het is. Waarom de wereld is zoals die is. Dit heeft niets met het verstand te maken. Het komt vrij en hoe meer t vrij mag/kan komen hoemeer je waarlijk vrij mag zijn en mag staan in het leven. Het leven zal meer en meer waarlijk een vrij, bevrijdend Spel mogen worden vanuit een innerlijk beleven en Zijn. Je zit niet meer vast. Aan niets of niemand. Afhankelijkheid verdwijnt. Je stroomt mee met de Stroom en die Stroom, het Bewustzijn vervult je binnenin. Alles wat overbodig is valt weg door waarlijk inzicht, door waarlijk begrip. Het verdwijnt. Je hoeft ni

De kracht van het kind is wonderbaarlijk en Jezus vraagt of wij zo willen worden. Indien u meent dat ge er geen contact meer mee hebt stoort u zich daaraan dan niet. Geloof erin en u zult tot de ontdekking komen, dat het er is. Het is volkomen echt, niets gekunstelds is daarin, niets naïevelijk of aanstellerig. Zoals een licht schijnt omdat het de zin van het licht is om zich te verspreiden. Zo verspreidt het kind om zich een licht en een stille glans. Het is niet druk als ge dat soms meent, het is niet lastig, het is blijde en verheugt zich in u dat ge er zijt en indien ge het bemerkt zult ge het nooit weg kunnen sturen of er geen tijd voor hebben. Ge zult het in u betrokken houden en ge zult het liefhebben. Ge zijt het in wezen zelf maar ge weet dat nog niet. Ge denkt als ge de zaken ingewikkeld maakt en druk en belangrijk of naar aardse maatstaf zeer waardevol, dat het kind daarin storend werken zal. In het geheel niet. Het zal lachen omdat het lacht, maar het lacht u nooit uit al z

Het kind in ons speelt en leeft en is blijde en verlangt naar ruimte en gelooft niet in de ellende en afschuwelijkheden van het dagelijks leven zoals er mensen zijn die zeggen dat dat het werkelijke bestaan is. Zodra het zich mede kan delen aan het bewustzijn heeft er een eigenaardig proces van onderwerping van al het andere plaats. Deze onderwerping van het dier waarin het kind verscholen leeft is niet onmiddelijk maar geleidelijk. Zijn invloed is onweerstaanbaar en brengt daardoor zoveel teweeg. Het weet niets van schuld en angst en zonde. Dit is niet aan het kind eigen. Als het in u wakker wordt ondergaat ge een grote verwondering. Dat dit nl echt is en ge er niet aan twijfelen kunt. Het kind is het dat tenslotte de eenheid bewerkstelligen zal, alle verdeeldheid zal opheffen waar het verschijnt. Het deelt zich vrijmoedig aan alles en allen mee. Het kan niet geschaad worden en geeft aan ons bewustzijn een ontwapenende vrijmoedigheid en blijheid. Het heeft geen behoefte om iets te wee