Kagib Weteninhethart

We leven hier zo allemaal bij/op elkaar, op een kluitje. Dat noemen we een samenleving, een maatschappij. Die maatschappij is gegrond op een bepaalde visie. Iets wat alles samenbindt, verbindt. Maar is die visie niet heel relatief? Had het ook anders kunnen zijn? Een andere cultuur een ander jasje? En dan waren er weer andere vruchten, ontwikkelden mensen zich weer anders. Is hoe wij met elkaar leven ook niet gebaseerd op een bepaald geloof. Een bepaald stelsel van waarden en normen, regels. Hier draait het om, en niet anders, hier zul je jezelf naar moeten voegen. Maar is dit dus niet slechts een jasje. Het jasje van een cultuur, of een religie of wat dan ook? En vinden we onszelf zo? Als we allemaal dit jasje moeten dragen. En we bevestigen elkaar in dit jasje. Ja dit is het juiste jasje, past je goed, je past goed, doet mooi mee met de cultuur, met het spel. Maar waar draait dit spel bij ons dan om, werkelijk om? Om geld? Carrière? Jezelf bezig houden? Is het ...

Veel woorden, zinnen, worden zo vanzelfsprekend geuit zonder diep te ervaren de betekenis. Bv de betekenis van de Geest, van het Weten in het hart, van de Essentie... Wat voor naam je er ook maar aan wil geven. Het staat buiten de tijd. En daarom is het paradoxaal genoeg nooit uit de tijd. Het is duizenden en duizenden jaren geleden wakker geworden en kan over 100.000 jaar weer wakker worden. Omdat het uiteindelijk hoe raar het ook klinkt niks is. Het is onafhankelijk van de zintuigen. Onafhankelijk van wat buiten is. Als het er is, als het vervuld is, dan is het er. Je hoeft er niks voor te doen om het te laten blijven. Geen technieken, geen methoden, geen oefeningen, geen visie. Want het is uiteindelijk niks. Gek hé. Het is gewoon. Er hoeft hierin niks meer, want Het is er. Dus als je 100.000 jaar geleden aan de wandel was, en je ont-moette iemand, dan zou je vanuit deze Geest meteen Verbinding gemaakt hebben. Misschien zelfs zonder iets te zeggen, je voelt het, je...