Kagib Weteninhethart

Zien we elkaar, of het verleden? Zetten we elkaar vast in dat verleden in dat wat we in dat verleden opgebouwd hebben? Een eindeloos beeldenspel dat we met elkaar spelen. En wie wil er Zien? Werkelijk Zien? Zichzelf doorzien, ontmaskeren. Zich vrijmaken van al die beelden? Als dit het enige verlangen is, om vrij te komen van dat verleden, is het allerbelangrijkste dat je totaal aanwezig bent in het nu, vol aandacht. Dan kan t Bewustzijn spreken over dat moment, in dat moment over dat wat is. Nietsontziend maar heel rechtvaardig. Dwars door je heen kijkend. Geen schijn maar het zien van de pure waarheid van dat wat je nu bent en doet. De achtergrond van waaruit je doet en bent en leeft. Alles wordt dan in het volle Licht gezet of iemand anders triggert de waarheid, jouw innerlijke waarheid en het Licht zal spreken, je inlichten. Ja kan pijn doen, kan confronteren, maar uiteindelijk is t zo bevrijdend, als je jezelf meer en meer van al die beelden bevrijdt ontstaan in dat verleden. Want

Eigenlijk is t heel wonderlijk. We proberen met zijn allen iets buiten onszelf te vinden, in van alles wat we doen, denken te moeten doen, terwijl Het er altijd is. Elk moment, de ware vervulling, in onszelf. We gaan er steeds van weg. Meestal gaat er een lange, lange weg aan vooraf, voordat we tot deze conclusie komen. Of er gebeuren radicale gebeurtenissen, komen er radicale ingrepen, ziekte, dood, ontslag etc. En toch zijn dit allemaal stadia op de weg, want je kunt niks forceren. Uiteindelijk zult je Weten zonder dat je het gedaan hebt. Juist het doen blokkeerde het. Vanuit het zoeken, vanuit het zoeken vanuit een bepaald idee, vanuit een bepaald denkbeeld versmal je de marge van waaruit je de wereld in kijkt, het leven beleeft. Je zet iets vast in een beeld, en alleen dat is er nog maar. Terwijl de werkelijkheid, het nu, zo ruim kan zijn, zoveel kan geven, prikkelen, raken, ontroeren, verwonderen. Als je Wezen aanwezig is, als je in volle aandacht in het nu bent. Gewoon aanwezig b

  Kerstmis. Wat is er mis met kerst-mis? Is er iets mis met kerstmis? Misschien mist er iets met kerstmis. Gaan we steeds de mist in. Iets heel fundamenteels wordt gemist. Wat nog steeds niet gevonden is, gevoeld is, beleefd is. De gemiddelde mens weet niet waar ik het over heb. Is toch hartstikke fijn kerstmis, peace on earth, al die lichtjes, lekker eten, wat wil je nog meer. Jaar in jaar uit dezelfde rituelen. We gaan naar de mis, nouja steeds minder, de kerken lopen leeg. We komen weer samen, gezellig joh, lekker met de familie. Nouja de ene vindt dit wat lekkerder dan de ander. Ook dat is bekend. We zijn lief voor elkaar, och we doen ons best, voor een paar dagen dan. En dan weer terug naar de orde van de dag, waar het echt om gaat. Zelfs oorlogen worden soms gestopt. Ok dit jaar niet, de oorlog in de Oekraïne, waarin vele in de kou staan, letterlijk en figuurlijk. Maar waar gaat het eigenlijk allemaal om, waar zijn we eigenlijk mee bezig? Niet met wat echt wo

Durven toelaten wat is. De mogelijkheden liggen juist in de duisternis. Daar liggen de kansen, de aanreikingen, het werkveld. Om via de duisternis, via alles wat nog duister is in het Licht te komen. Dit in het Licht te brengen, in het Licht op te lossen door het Licht erop te laten schijnen. Dat is het spel van de dualiteit. Als we slechts een kant willen zien, het zogenaamd goede, alleen het lichte willen volhouden en het duister onderdrukken, naar onderen drukken, dan kan het Licht nooit helpen, Zijn werking tonen. Dan blijven we gevangen in het spel van goed en kwaad van licht en duisternis. Het Licht oordeelt niet, onderdrukt ons niet, maar geeft ons wel n stuk verantwoordelijkheid. Dat we willen antwoorden op het Licht, het willen toelaten zodat het ons kan helpen, bevrijden, helen. Dit proces is de betekenis waarom we hier zijn, waarom we op aarde zijn. Om alles weer in het Licht te brengen, in de Liefde, alles hierin te laten oplossen. Zolang er oordeel is over een andere mens,

We doen het allemaal zelf. We hebben zelf het pakketje in elkaar gezet waarmee we in dit leven geconfronteerd worden. Maar hierin is geen enkel oordeel vanuit de Geest, onee, dat oordeel komt slechts van onszelf. Het enige verlangen vanuit de Geest, vanuit onze Essentie is, dat we ooit tot bezinning komen. Dat het verlangen groeit om weer naar Huis te gaan, de verloren zoon, de verloren dochter. Het onszelf open gaan stellen voor die Geest, voor de Essentie, in verbinding. Het kwetsbaar durven zijn. Het toelaten in ons hart van de werking van die tijdloze Geest van de Essentie. Durven het Licht hierop te laten schijnen. Dan kan alles daarin oplossen, als we dit toelaten. Het kan pijn doen deze confrontatie, deze loutering, het onder ogen zien, het doorzien, maar alles zal uiteindelijk oplossen in het Licht, in de Liefde. Het is de enige mogelijkheid tot bevrijding om dit Licht toe te laten, om zo uit het doolhof uit het labyrinth te geraken waar we in verstrikt zijn geraakt. Onder leid

Ik vind t een erg mooi beeld een membraan. Het doorlaatbaar zijn, het doorlaatbaar worden. Het membraan raakt verstopt omdat er zoveel is wat we verstoppen. Wat we naar onderen drukken en daardoor een eigen leven gaat leiden, ons leven gaat inkleuren. Van waaruit we gaan reageren en leven. De zuivere boodschap vanuit de Essentie wordt niet meer gehoord, of raakt vervormd, of overstemt. We laten het niet meer door, onze oren verstopt, doof voor de stem van de Eeuwigheid van onze Essentie. Te vol van ons zelf, wat we denken te zijn waardoor dat wat is niet meer ervaren kan worden. Maar als we ons open gaan stellen, ons hart, durven kwetsbaar te zijn, dan kan de Essentie gaan spreken aan de andere kant van t membraan. Meer en meer door ons heen stromen, zich door ons heen openbaren. Meer en meer dat de verstoppingen weggehaald worden, als t verstoppertje spelen voorbij is en we durven toe te laten wat is. Meer en meer dat dan zuiver door ons heen kan stromen wat is, en wat ons kan zuivere

Het lijkt heel kwetsbaar he, de Liefde. Want je hebt dan geen enkel verweer meer, geen voorbehoud, geen weerstand, geen beelden ertussenin, geen scheiding. Er zit niks meer tussen jou en de ander, tussen jou en de wereld in. Het komt direct naar binnen, geen gedachte ertussen, dat wat is. Je hebt lief, de ander, het leven, en dat is t dan. In eerste instantie is dit ook heel kwetsbaar, gewoon het leven toelaten, het liefhebben. Maar door groei van begrip, door groei van die Liefde binnenin verdwijnt die kwetsbaarheid meer en meer, omdat er eigenlijk niks meer te kwetsen is, daar komt het op neer. Alleen het ego kan gekwetst worden maar de Liefde niet. Het ego zit vaak vast aan zoveel, kan groot en klein gemaakt worden, maar de Liefde niet. Ja, de Liefde kan zo zacht en teder zijn, als er ruimte voor is, als het opgeroepen wordt maar is nergens afhankelijk van, verwacht er niks in, stroomt zacht en teder uit en laat los. Diepe, diepe lagen kunnen wakker gemaakt worden, kunnen uitgedrukt

Wij beschermen onszelf, omdat we geloven dat we kwetsbaar zijn. Het gaat natuurlijk wel heel ver als je dit totaal door je heen laat dringen. Is er dan niets dat gekwetst kan worden. Nee niets. Alleen het ego kan gekwetst worden. Alles waar t ego aan vastzit, zich aan vastklampt. Alles wat het ego denkt te zijn. Alles wat het ego gelooft dat ie is. Alles waarmee het ego geprogrammeerd is. Zo heeft ieder zijn/haar eigen programma. Maar uiteindelijk is dit allemaal lucht, illusie, beeldenspel. Om tot dit beleven, tot dit Zijn tot deze conclusie te kunnen komen is de voorwaarde paradoxaal genoeg, het kwetsbaar durven zijn. Toelaten wat is. Toelaten wat pijn doet. Toelaten de betekenis van je hechtingen aan mensen, aan je lichaam, aan dingen, aan zoveel. Je Essentie kan niet gekwetst worden. Wat er ook met je lichaam gebeurd. Wat er ook over je gezegd wordt. Wat ook van je afgenomen wordt, van je Essentie kan niets afgenomen worden. Al wordt je lichaam gedood, verwond, verkracht, je Essent

God inademen en uitademen, en inademen, en dit steeds door in een Eeuwige Stroom. Het zou zo kunnen zijn. Het zal eens zo Zijn. Een stroom van harmonie in harmonie, gedragen door de Liefde. Maar vaak doet inademen zo'n pijn. Wat op ons pad komt. Om dit helemaal in te ademen, toe te laten, door je heen te laten gaan. Dat het zo kan spreken, en van daaruit oplossen, verdwijnen. Door begrip door inzicht, doordat het Bewustzijn spreekt, ziet wat het is, wat het werkelijk is. En het uitademen, het loslaten, het overgeven. Alles overgeven in vertrouwen zonder dat er iets achter blijft. Maar zoveel heeft zich vastgezet in ons hoofd. Is vastgeklonterd in beelden, gedachtenbeelden over het leven. Het Leven wordt niet meer ervaren. Slechts een leven uit deze beelden, vanuit deze beelden. De Stroom is geblokkeerd, er zit van alles voor. We zitten er zelf voor met onze gedachtebeelden, onze emotiebeelden en verbeeldingen. Maar als de Liefde zijn werk in ontvankelijkheid, in het hebben van een

Schoonheid is. Schoonheid is in alles. Als de ogen open gegaan zijn, alle beelden en verbeeldingen verdwenen zijn. Dan is in alles schoonheid. Als je Ziet wat is. werkelijk Ziet wat is. Zonder een gedachte erover, dit is dit en dat is dat, maar gewoon zien, zonder invulling. Alles steeds weer nieuw zien. De ander steeds weer als nieuw. Alles wat je doet steeds weer als nieuw. Alles steeds weer fris, sprankelend. Gewoon de beweging volgen, zien de vormen, zien het spel van leven, hoe alles steeds weer in verandering is. Alles heeft schoonheid. Als de ogen gezuiverd zijn, vrijgemaakt zijn, van het verleden van invullingen, verbeeldingen. Als er Liefde is. Liefde voor alles en iedereen. Alles en iedereen elk moment weer als nieuw ont-moeten, als nieuw zien. Zodat we elkaar werkelijk zien en niet wat we denken te zien, denken te weten. Alles heeft schoonheid, zelfs dat wat schijnbaar zo lelijk is als wat. Als je ziet heeft zelfs dit zijn eigen schoonheid. Zo blijft er verwondering, zo blij

Als we meer en meer onze eigenwilligheid, het zelf willen doen, het  hart gesloten willen houden, achter ons laten, kan het Licht binnenstromen. Dan kan dit Licht dat in de duisternis schijnt de duisternis laten oplossen. Als we tot overgave willen komen. Als we met lege handen durven staan. Als we alles durven overgeven. Alles wat we denken te zijn, denken te moeten doen. Als we durven geconfronteerd te worden met alle illusies die we opgebouwd hebben over het leven. dan kan Zijn overnemen. Dit is niet voorbehouden aan bepaalde inspiratoren, Jezus, Boeddha, noem maar op. Daar mogen we ons niet meer achter verschuilen. Het gaat nu om ons allemaal. De ruimte is geschapen. De kerken zijn ingestort. Meer en meer storten alle starre systemen in of worden ontmaskert. Alles wordt blootgelegd, en nu is het aan ons om te antwoorden. Om die Vrijmakingsweg, Bevrijdingsweg te gaan, onder leiding van Zijn, onder leiding van het Licht, onder leiding van de Liefde, onder leiding van Dat wat alles We

Uiteindelijk ben je leeg. Je wordt leger en leger door begrip door inzicht, door innerlijke bevrijding. Maar juist daardoor wordt je een vat van zoveel. Juist daardoor kun je meer en meer bevatten. Zoveel mogelijkheden tot uitdrukking komend in de meest subtiele lagen. Wat maar nodig is. Als je het werkelijk bevrijdt hebt van emoties, belangen, verlangen, beelden etc. Hiervan leeg geworden bent. Als het geen beladenheid meer heeft, geen enkele verbinding meer heeft met het ego, met het ikje. Dan kan het gebruikt worden. Dan wordt het opgeroepen als het moment het vraagt zonder dat je hierover nadenkt. Eigenlijk zonder enige gedachte. Geheel natuurlijk. Even wordt er iets meer ervaarbaar, Liefde, compassie, ontroering, betrokkenheid op wat voor vlak dan ook. Anders is er eigenlijk leegte, maar heel licht, een heel heldere leegte. Gewoon Zijn, in alle eenvoud. Je bent niet voortdurend in extase. Er is hier ook geen enkele behoefte toe, of gelukzaligheid. Dit heeft geen enkele toegevoegde

Het gaat om ontvouwing. Maar hoever willen we ontvouwen, hoeveel lagen, hoeveel dimensies, hoeveel poorten willen we openhouden? Willen we vasthouden aan wat we zijn, het daarbij laten, of...... Het leven zou zo'n geweldige reis en ont-dekkingstocht kunnen zijn als het onze diepste intentie zou zijn om dat ontvouwings, dat uitvouwingsproces plaats te laten vinden. Steeds weer nieuwe werelden van beleven en zijn die zich dan kunnen openbaren, en nu al verborgen aanwezig zijn. We hoeven ze alleen maar te her-ontdekken, te bevrijden, door de uitdaging aan te gaan van het tot begrip komen. Het vrijmaken van alles waarmee het bedekt is geraakt. Daar ligt het verschil tussen het onbevangen kind dat niet beter weet, en bewustzijn, het Bewust Zijn. Een kind kan zeker vrij zijn, spelen met leven, met alles, alles een, maar heeft daarin nog geen voeling met gevolgen. Het speelt, het is, maar het weet eigenlijk niet dat het speelt, dat het is, het weet niet beter. Wij kunnen weer tot die onbe

Wat is het doel van het leven? Leven. En vooral heel bewust leven, met aandacht. Je niet laten leven door t leven. Dan kan het Leven het meeste voor je betekenen. Dan kunnen de tekens gezien/ervaren/ontvangen worden. Dan is de grootste kans dat je in de Stroom blijft en indien nodig daarin correcties krijgt. Dan vervul je de werkelijke reden waarom we hier zijn. We zijn hier niet om van alles te doen. We zijn hier om bewust te worden en te zijn van dat wat we doen, en de betekenis daarvan. Dan kun je nog jezelf een bepaald doel stellen, een bepaalde richting opgaan. Maar als je jezelf hierin verliest dan stopt je innerlijke groei, en dan komen er vroeg of laat wat intensere tekens om je weer wakker te schudden. Mocht hier nog mogelijkheid voor zijn. Je hebt een baan, je bent moeder met kinderen, je volgt een studie, wat dan ook. Het is niet de bedoeling dat je dit halfslachtig doet omdat t niet belangrijk zou zijn. Nee, je moet t vol overgave doen, en waar dit niet mogelijk is onderzoe

Waarom komen we niet graag thuis, bij onszelf, in onszelf? Gewoon Zijn, zonder iets. Zonder iets te doen, zonder iets te hoeven, zonder iets te hoeven zijn. Gewoon Zijn? Waarom zoeken we het steeds weer buiten ons zelf, bij anderen, in wat we doen? Het zou zo eenvoudig kunnen zijn. Maar we maken het zo moeilijk. Op alle mogelijke manieren die vervulling, de bevestiging, de bekrachtiging buiten onszelf vinden. Van ik mag er zijn? En het daar nooit kunnen vinden. De bekrachtiging, de Kracht ligt binnenin. Het is er altijd, het draagt ons. Dat Zijn we werkelijk. Elk moment kunnen we er naar terug keren. We hoeven er niets voor te doen, we hoeven het alleen maar te doen. Elk moment weer een kans het te doen. Voelen, ten diepste voelen wat nu is. Door je heen laten gaan wat nu is, het mag er allemaal zijn. Wat vertellen die gedachten allemaal over jou? Wat je zou moeten zijn, wat je zou moeten doen, wie je wel niet bent? Allemaal gedachtespelletjes. Ze spelen een spel met je. Maar de Waarhe

  Hoeveel waarheden verkondigen we met elkaar die helemaal niet onze levende waarheid zijn? Maar een waarheid opgepikt, opgelegd door zoveel dat op ons pad gekomen is. Opvoeding, maatschappij, cultuur. Zoveel jasjes aangetrokken. En vanuit deze waarheden bevechten we elkaar. Met deze waarheden houden we onszelf overeind. We zoeken lotgenoten die dezelfde waarheid verkondigen en zo voelen we ons sterk. Sterk tov van andere met andere waarheden. Zovele geloven die we verkondigen als de Waarheid, en waar zelfs oorlogen om gevoerd worden in t groot en in het klein. Maar het onder ogen durven zien dat dit alles schijn is? Dat dit alles slechts een aangetrokken jasje is? Dat is heel confronterend. Maar als je de durf hebt om het vuur brandende te houden. Om niks vast te zetten, alles open te houden, stromend. Elk nieuw moment weer werkelijk als nieuw proeven. Dan kan alles wegbranden, wegvallen wat jij niet werkelijk Bent. Jasje na jasje dat uitgetrokken kan worden. Totdat er geen jasjes mee

De uitdaging van deze tijd. Niet dat we een of ander kanaal worden van een bepaalde entiteit, wat voor naam hij/zij zich ook geeft. Maar het vrijmaken van ons eigen Bewustzijn. Ons eigen Weten. Niets ertussenin. Geen enkele afhankelijkheid meer. Daarin jezelf gronden en vanuit gaan leven. Daar je Vrijheid in vinden. Waarlijke onafhankelijkheid. Dit betekent uiteindelijk een worden met Tao. In dit een Zijn, zullen we waarlijk verbonden/een zijn met iedereen waar dit ook gebeurd is. Ook dit zullen we Weten, waar dat gebeurd is. Op een bepaalde manier spreek je dan een zelfde taal, geen spraakverwarring meer. De taal van het Hart. Zo kan de mensheid meer en meer waarlijk één familie worden. Ik heb geen enkel oordeel over mediums/channeling etc. Waar t me slechts om gaat, en daar ben ik heel kritisch en duidelijk/helder in. Bevordert dit het vrijmakingsproces of raak je daardoor bevangen, gevangen in allerlei beelden van die entiteit. Zonder dat we het zelf in ons eigen bewustzijn kunnen t

De oceaan en de golf. We scheiden ons steeds af van de oceaan, in wat wij willen, denken te moeten doen. In wat we denken wat is, onze eigenwilligheid. En zo maken we eindeloze golven die soms woest te keer kunnen gaan. Zoveel dat vat op ons kan hebben, ons in beweging brengt. Maar die beweging maakt ons dan los van de Oceaan. Wij maken die beweging, wij maken die golf. Wij zetten ons in beweging of laten ons in beweging zetten, wat ons maar kan triggeren. Daardoor maken we ons los van die Oceaan, een Oceaan van Liefde, van Zijn, van Weten. Maar als meer en meer dat Bewustzijn, wat eigenlijk die Oceaan is, in ons kan spreken over alles wat we doen. Over alle golven die we veroorzaken, alle turbulentie, alle verwarring, alle opwinding. Dan kunnen die golven, als er aandacht is, doorzien worden, gezien worden in wat ze zijn. Zo kunnen ze een voor een verdwijnen. Langzaamaan kan zo alles weer tot rust komen, tot stilte worden, verstillen. Een met de oceaan van Bewustzijn, van Zijn, van Li

Het is wat het is? Het is wat het is, als we het zo eens zouden kunnen ervaren. Niks is slecht, alles is uiteindelijk materiaal. Uiteindelijk wil alles bevrijd worden, gezien worden. Pas dan kan het verdwijnen, wat het ook is, welke emoties ook door je heen gaan, hoe donker die ook kunnen zijn, hoe confronterend. Als je ze met je wil probeert te onderdrukken, te verzaken, gaan ze alleen maar harder vechten. Of ze gaan zich in allerlei andere gedaanten vertonen waar je helemaal geen vat meer op krijgt. Alles waar je tegen vecht, vecht terug zo simpel is het. Alles waar je tegen bent kom je weer tegen. Dus het gaat erom alles te doorzien, totaal te proeven, door je heen te laten gaan. Dat wat is, dat wat in je is, wat in je leeft. Het niet daarbij laten maar het wel totaal toelaten en dan voelen wat het je wil zeggen, wat er speelt. Waarom worden die emoties wakker? Het antwoord ligt in jezelf. En als je het Ziet, werkelijk Ziet verdwijnt het, zo simpel is het. Als je het echt met je hel

De Kracht.. Ja, de Kracht kan pas meer en meer ervaren worden naarmate wij stil geworden zijn, alles verstild is. En in dat verstild zijn is er een helder Zien, een helder voelen, dat wat is. Hoe meer dit proces gevorderd is, hoemeer je sneller in de gaten hebt wanneer andere krachten hun spel willen spelen, je willen manipuleren. Je doorziet ze. Je Weet wat er speelt wat er aan de hand is, wat de achtergrond is. Zo kan zich meer en meer een innerlijk autoriteitsgevoel ontwikkelen. Je maakt je daarmee eigenlijk vrij van de buitenwereld want je Weet het zelf. Het Geweten spreekt. Dat wat we altijd Geweten hebben, het tijdloze Weten. Zo maak je jezelf vrij van alles, voel je jezelf vrij van alles. Geen beklemming meer, geen hechting geen fixatie, geen verstrikking. Gewoon Zijn, en lekker meestromen. Er hoeft eigenlijk niet zoveel meer. Er moet niks meer gebeuren dus dan kan alles gebeuren wat maar wil gebeuren. Uiteindelijk zal alles weer een zijn. Uiteindelijk zal de hemel op aarde geko

Als we het zo eens zouden kunnen ervaren, er is geen ander moment dan nu. Dat er geen enkel verlangen meer zou zijn naar wat dan ook in de toekomst of angst over de toekomst of spijt over t verleden, verlangen naar t verleden. Of je toekomst veilig stellen op alle mogelijke manieren, of plannen. Alles vastzetten, beelden over toen en straks. Als er alleen nu was, en het in dat nu vervuld zou zijn? Zou toch geweldig zijn. Dan zouden we toch vrij zijn? Totaal dat nu omarmen, je hiermee laten vullen wat nu is. Er is niet meer dan dit, er is alleen maar nu. We kunnen de tijd niet versnellen en ook niet terughalen wat geweest is. Er is alleen maar nu, en dat nu kan boordevol leven zijn. Gewoon voelen wat nu is. Jezelf in de gaten krijgen hoe eventueel je gedachten je in de greep hebben. Niet in dat nu willen zijn, voortdurend bezig zijn in toekomst en verleden. Je gedachten doorzien en zo ontmaskeren. De spelletjes die met je gespeeld worden? Want je bent veel meer dan je gedachten die vanu

De ultieme Waarheid. Dat mag meer en meer wakker worden. Dat er zoiets groots in ons is, zoiets niet voor te stellen groots en veelomvattend. Zo zoveel Liefde dat dit bevat. Zo'n totaal mededogen en begrip. Een alomvattend Weten dat alles Weet, dat het totale Plan met ons als mens omvat en meer. Dat dit in ons is. Dat dit om ons is. En Het dwingt ons niet. Het geeft ons alle, alle vrijheid, om te doen wat we doen. Maar als we klaar zijn, bereid zijn, ons overgeven, alles overgeven, dan neemt Het ons aan de hand als een Vader/Moeder. Dan toont Het ons de vele schatten die nu nog verborgen zijn, als we er rijp voor zijn. Het Ziet alles, Weet alles wat nodig is, wat zich zou kunnen ontvouwen. Wat in potentie in ons aanwezig is. Het zal ons onvoorwaardelijk steunen, leiden/inspireren van binnenuit. Zo zullen we meer en meer vrij worden, waarlijk Vrij worden van onszelf. Ons onderdompelen in de Ultieme Vrijheid. In een niet te bevatten Liefde en vreugde. Als we het kunnen ontvangen. Als

Wat is waarheid? Is er een waarheid? Ja die is er. En die kan spreken. En als die spreekt heeft het gevolgen. Als we willen luisteren. Het ziet gewoon wat is. Hier kunnen we afstemming mee krijgen met dat wat is. Meer en meer hiermee resoneren. Maar tot de ultieme Waarheid, eenheid hiermee, kom je niet zomaar. Het is een gaan van waarheid tot waarheid. Steeds weer ontmaskert worden. Steeds weer bleek het illusie te zijn. Steeds weer was het toch anders. Weer een anders zien, weer een anders beleven, weer een andere wereld. Steeds weer sterven en weer opstaan, sterven en weer opstaan. En dat in dit leven, terwijl we hier op aarde zijn. Als dit je intentie is, je diepste verlangen, om de waarheid te volgen, de stroom van de waarheid, van waarheid tot waarheid. Je zult alles verliezen. Alles wat je dacht te zijn, dacht hoe de wereld was, wat belangrijk was, de zin van het leven. Maar je krijgt er zoveel voor terug. Je krijgt er de Waarheid voor terug. Op die Waarheid kun je uiteindelijk g

Zijn we niet een klein beetje gek? Of n beetje veel? Och ja, heb r geen probleem (meer) mee dat we beetje gek zijn. Maar toch, als je er goed naar gaat kijken proberen we met z'n allen iets te bereiken wat op deze manier nooit te bereiken valt. Het valt niet buiten onszelf te vinden, in van alles doen of niet doen, in een boel activiteiten daar ligt de kern. Maar ja, de hele wereld is zo geprogrammeerd dus t valt niet zo op dat we met z'n allen beetje gek bezig zijn. We hebben eindeloze theorieën dat t allemaal heel zinvol is wat we doen. We bevestigen elkaar hierin, bekrachtigen dat dit zo is, dat het heel zinvol is. Ieder heeft dan weer een ander programma, een ander geloof, een andere ideologie. Zo blijven we gescheiden in hokjes, eindeloze hokjes. Symptomen als dingen uit de hand lopen in onszelf of in de maatschappij worden bestreden. Maar er wordt niet echt gekeken daar waar de oplossing is. Die ligt in onszelf. Niet als een mooie nieuwe theorie, een nieuw denkbeeld, een

Er is iets in ons wat onaantastbaar is en in Dat zullen we weer waarlijk samenkomen, eenworden, versmelten. Geen subjectief beleven, maar objectief puur hetzelfde ervaren daarin één Zijn. Er is maar een Liefde, de Essentiële Liefde. Die kan van binnenuit vrijkomen. Als die in iemand vrijkomt is dit steeds weer dezelfde Liefde, dezelfde Compassie, hetzelfde Leven. Geen gekleurde blik en beleven vanuit een bepaalde achtergrond, vanuit het verleden, maar tijdloos en universeel. Dat, de Essentie kan steeds krachtiger in ons gaan werken. Het kan een innerlijk richtsnoer worden van waaruit we het levenspad gaan, onze keuzes maken, onze stappen zetten. Het is Bewustzijn, het is wat we Zijn. Wat we Zijn kan ons aan de hand nemen, leiden/begeleiden van binnenuit waardoor uiteindelijk alles wat we dachten te zijn, alles wat van ons ikje is, ons ego is, verdwijnt. Omdat onze Essentie, ons Zijn het witte Licht dit doorziet, begrijpt, Weet. Het Weten in het hart. Naarmate dit proces zich verder en

We zitten vaak te vol met onszelf met beelden, veronderstellingen waardoor we elkaar niet meer zien, niet meer zien wat is. Dat is t grote manko van de hulpverlening. Zoveel geleerd, alles in hokjes gezet van zo is het, en dat moet gebeuren maar de client wordt niet meer gezien. Er wordt niet meer gevoeld en ervaren wat is. Er is zoveel meer maar dit is niet te bevatten met het brein, met het verstand. Die blijft er altijd buiten in interpretatie en invulling. Ook algemeen vaak in interactie met elkaar, we zitten te vol, zetten elkaar vast in beelden. Er is een reservoir aan Leven aan beleven dat onuitputtelijk is, maar dit gaat buiten het brein om. Het heeft niets met het brein te maken. Het is levend, vibrerend, steeds weer nieuw, echt het Weten, het Bewustzijn. De Ziel is daarin een soort van tussenkanaal die zich open kan stellen voor de Geest, voor wat in de Geest is, zodat de Geest, het Eeuwige zich in de Ziel kan uitgieten, zoveel de Ziel maar kan bevatten. Het is de uitdaging v

Vindt t een mooi woord, uiteenvallen. Komt zoiets naar boven, als we niet uiteen durven te vallen, kan nooit dat Nieuwe door ons heen opstaan, kunnen we ons nooit werkelijk vernieuwen. Dan zullen we alleen maar kristalliseren. Een dikke korst om ons heen laten groeien van ideeën, beelden, gedachten, noem maar op, waar niks meer door kan. Dus daarom helemaal uiteenvallen, neerstorten. Dat het leven je even helemaal vermorzeld. Dit toe durven laten dat dit kan, dat dit mag gebeuren. Een soort sterven, waardoor waarlijk iets nieuws in ons wakker kan worden, zichtbaar mag worden. Dat er ruimte mag komen voor t Eeuwig nieuwe, vernieuwende. Durven toelaten wat is, geweldig. Durven gewoon die pijn te voelen, dat klotengevoel, die zo 'lelijke' gedachten/emoties. Dat alles er mag zijn. Dan kan t verdwijnen, oplossen. Puur en kwetsbaar durven zijn. Het echt niet meer weten, totaal wanhopig en weerloos, zodat het Weten kan spreken en je weer mag helen, transformeren. Onszelf zijn, maar da

Het is zo moeilijk uit te leggen wat nu Bewustzijn is. Het is Licht, en uiteindelijk maakt dit het leven licht omdat t alles doorlicht. Alle afhankelijkheid verdwijnt want in dit Bewustzijn heb je alles. Je neemt het overal mee, daarin is alles vervuld. En omdat alles doorlicht is, heb je lief, omdat je niets meer van de ander moet, hoeft. Je hebt gewoon lief en een totaal begrip. Het is door t verstand niet te bevatten, niet te begrijpen, dat dit alles is. Een onverwoestbare Kracht die uiteindelijk door niets aangetast kan worden. Het vervuld zijn door dit Licht is nog slechts het begin. Vanuit die basis gaat de ontvouwing verder, want er wil steeds meer omvat, bevat worden. Steeds meer doorzien. Steeds meer dimensies die zich willen openbaren. Trilling van groot of klein spelen hierin geen enkele rol meer want je hebt alles. Wat kan daar nog aan toegevoegd worden door iemand in complimentjes etc. als je alles hebt. En de Liefde maakt als vanzelfsprekend nederig omdat je Weet dat er i

Dat is de kern, in ons diepste Wezen zullen we all-een zijn, zijn we all-een maar nooit eenzaam. Dus als we die Kern vrijmaken is eenzaamheid van de verleden tijd. Dan ben je verbonden, een, met alles en iedereen. Dit vrijmaken gaat natuurlijk niet vanzelf. Er is geen wonderformule voor, het is geen denkspelletje, het is iets van ont-dekken. Het heeft ook met begrip te maken. Over je medemens, dat we allemaal gewoon heel lieve mensen zijn maar door omstandigheden, ervaringen uit het verleden, vaak heel misvormd geraakt zijn, onszelf kwijt geraakt zijn. Maskers opgezet, muren opgebouwd, ons verschanst achter bepaalde zekerheden. Maar dit is niet de hele mens. De ware Mens zit daaronder. De kwetsbare mens vaak, het gevoel verstopt, de pijn verstopt, of niet meer weten dat t anders is omdat het zo weggestopt is dat je er niet meer bijkan. Dit is natuurlijk ook nog niet de ware Mens. Maar deze mens, de kwetsbare mens, de verwonde mens kan pas geheeld worden als zij deze wonden mogen laten

Volgens mij zitten we in de finale. Tijd voor een grondige bezinning, tijd voor het hart, een open hart, het Weten in het hart. De enige mogelijkheid om zin te geven aan de fase waarin we nu zitten. Tijd voor de Sleutel. Wat dit voor de maatschappij kan betekenen heb ik in mijn nieuwste boek uitgewerkt. Een soort manifest van waaruit een nieuwe maatschappij een nieuwe wereld opgebouwd kan worden. Te koop bij Boekscout en Bol.Com. Het heet tijd voor de Sleutel. #openhart #tijdvoorhethart #gnosis #eindtijd #boek #bezinning #maatschappij

Ik hoorde dit net in mijn mix op Spotify Actueel? 

Wakker zijn, omvat een boel. Dan ben je eigenlijk Vrij, los van het spel, heb je het totaal doorzien. Juist daardoor kun je in Vrijheid het spel door blijven spelen zolang het nodig is. Je gebruikt erin wat er nodig is, maar je zit er niet meer aan vast. Het spel hier is tijdelijk, van de tijd, maar je hebt dan verbinding gemaakt met de Eeuwigheid. Dus t maakt je niet zoveel meer uit hier of daar, dood of leven, het is allemaal deel van het spel. Hoe dieper ik t leven beleef, of beter gezegd dat andere door mij heen alles kan beleven hoemeer ik zie hoe wonderlijk ons leven eigenlijk is. Gevangen in die tijd en alles wat zich daarin afspeelt. Het is allemaal heel vluchtig, en we zijn er zo bevangen door. Het mag allemaal, ieder mag zijn/haar spel spelen, en daar de vruchten van plukken. Maar soms kunnen wat krachtigere prikkels goed werken om kansen te geven wakker te worden zonder oordeel. Want ja, zou zeggen zolang je nog aangesproken wordt door bepaalde woorden, emoties wakker worden

Is het niet het denken, dat iets van je maakt? En ja, als dat denken er niet is dan ben je toch ook niks? Als ik dan bewust ga denken, oh wat ben ik geweldig, of oh wat ben ik niks waard, dan is dat weer heel geforceerd. Is dit niet interessant om naar te kijken, naar wat je over jezelf denkt? En dan zeg ik, dat denken is maar een spelletje dat met je gespeeld wordt. Bewustzijn is van een totaal andere orde, das niks. Je Bent gewoon, en dat is alles. Daarin is het vervuld, daarin ben je vervuld. Gevuld met Licht. Juist daardoor is het leven zo licht, want je hoeft niets meer te bewijzen, niet meer anders te zijn dan je bent. Niks verdedigen, niks beschermen, niks verbergen. Want dat is alleen maar als je denkt iets te zijn. Het is zo stil, heeeeel stil. Alleen dat denken maakt steeds die drukte. Dus als dat er niet is, ja dan is t wel lekker vredig. Wat kan je dan nog uit die vrede halen? Je ziet gewoon wat is, drinkt het in, zet er niks tussen, geen beeld dat je opbouwt. Steeds weer n