Kagib Weteninhethart

Zo belangrijk open te zijn,  open voor het leven, de ander. Meestal gaat daar wel veel rijping aan vooraf,  loutering. In eerste instantie willen we toch vooral vasthouden aan ons kleine wereldje, en wordt alles ingepast binnen dit wereldje? Het heeft dan ook nog niet zoveel schokken ondergaan, dus t blijft nog een beetje vrijblijvend.  Zo kunnen we ons wereldje, onze belevingswereld, onze denkwereld, hoe we in het leven staan, overeind houden. Totdat het leven werkelijk toeslaat, zekerheden die zo vast leken onderuit haalt. Dan wordt er een bres geslagen in je wereld. Uit wanhoop reik je uit, open je jezelf voor iets wat misschien groter is, dieper, rijker. Snak je naar antwoorden. Dan ben je rijp om dit binnen te laten, jezelf hierdoor te laten raken, eventueel veranderen. Je hierdoor werkelijk te laten inspireren. Maar als je nog vast zit in je kleine wereldje, dan is vaak elke aanslag daarop een gevaar. Er  komt  teleurstelling als bv waar we zo op gehoopt hadden niet uitkomt, als

  Wat is nu werkelijk belangrijk? We zijn natuurlijk heel veel belangrijk gaan vinden, waar we belang aan hechten, wat belangwekkend is. Maar is dit allemaal zo belangrijk. Als je diep in jezelf kijkt? Worden we niet vaak door wat we zo belangrijk zijn gaan vinden geleefd?  Leven we daardoor eigenlijk nog wel? Ons werk, al onze hobby's, alles waarmee we ons leven volplannen, waar we ons leven op bouwen. Alles waarmee we ons leven overeind houden, de spullen die we kopen, waar we aan gehecht zijn. Zoveel om naar toe te leven, maar weer ja, echt leven? Is er dan nog wel echt leven? En toch kunnen we elke dag weer momenten maken, kiezen, ruimte scheppen, om echt bij onszelf te zijn. Om echt te proeven van het leven. Het door je heen te laten gaan, hoe het tot je spreekt, wat het raakt. Zoveel mogelijkheden om te genieten. Zelfs als we een volle baan hebben of andere verplichtingen kun je toch zo leven dat je niet de Verbinding verliest met Jezelf, met je Essentie. Dat is een keuze. Om