Kagib Weteninhethart

Zodra je aan verzaking doet, houd je jezelf voor de gek. Wat dacht je daarvan? Je lijdt aan waanvoorstellingen. Wat verzaak je nou eigenlijk? Zodra je iets verzaakt, zit je voor de rest van je leven vast aan wat je verzaakt. Als je tegen iets vecht, zit je er voor altijd aan vast. Zolang je ertegen vecht, verleen je het macht. De macht die je eraan geeft is evenredig aan de kracht die je gebruikt om je ertegen te verzetten. Je moet je demonen dus 'verwelkomen', want als je ertegen vecht, geef je ze macht. Als je iets verzaakt, zet het je gevangen. De enige manier om eraan te ontsnappen, is het te doorzien. Niet verzaken, doorzíén. Begrijp zijn werkelijke waarde en je hoeft het niet eens te verzaken; het zal gewoon uit je handen vallen. Maar natuurlijk zit je vast als je dat niet ziet, als je gehypnotiseerd bent om te denken dat je niet gelukkig kunt zijn zonder dit, dat of wat dan ook. Het gaat om begrijpen, begrijpen, en nog eens begrijpen. Als je het begreep zo

Is toch weer n interessant prikkeltje, tijd bestaat niet? Verandering bestaat, maar tijd niet. We hebben de verandering alleen vastgezet in ons tijdsysteem. Tuurlijk is het praktisch ook wel makkelijk mbt afspraken en zo, blijft t allemaal wat overzichtelijk. Maar als je geleefd wordt door de tijd dan ben je gevangen, als je geleefd wordt door de klok. Als je geen verbinding voelt met dat wat niet van de tijd is, wat is, wat nu is, en elk volgend nu weer nieuw is. In die Verbinding blijft het leven levend, vibrerend, vol avontuur en mogelijkheid tot ont-dekking, verdieping, verruiming. Dan mag t leven vol verwondering zijn, spannend, levendig, niets wat vast staat. Dan zal er nooit verveling zijn, zal het leven niet saai zijn. Dan zullen we elkaar blijven zien in het eeuwige moment. Dan zullen we elkaar steeds weer als nieuw zien. Niet elkaar vastgezet hebben in beelden vastgezet in de tijd, vastgezet in wat was, in het verleden. Nee elkaar Zien met open en onbevangen o

lieve jij, Steeds maar trouw zijn aan de Stroom, hoe mijn Hart spreekt. En t is zo'n vreemde tijd voor mij, het stopt, alles stopt. Niet nu maar dan t gaat allemaal tot dat moment, en dan is t op. Dan is de tijd op zo voelt t voor mij, op of rond 21 december. Dat is voor mij de Eind-tijd. De finale. Dat alles tot n finale komt waar ik meer dan de helft van mijn leven naar toe geleefd/werkt heb. Nee, de tijd bestaat niet en toch is r een tijd die afloopt. Als de tijd vol is de beweging naar zijn eind-punt gegaan is. een fundamentele fase uit-gewerkt is. Tot dat punt. En daarna....... Daarna is alles anders. Alles totaal anders. En daarom maak ik geen plannen. Ga ik niets nieuws ondernemen, uitbouwen. Want daarna is alles anders. Daarom sta ik zo anders... in het leven. Want veruit ver veruit de meeste gaan gewoon door. Gaan gewoon door met plannen maken, uitzien naar, verlangen naar, en straks komt kerstmis en nieuw jaar... en zo verder. En ik kijk er naar, sta

Denk terug aan het gevoel dat je hebt als iemand je prijst, wanneer je goedgekeurd, geaccepteerd, toegejuicht wordt. En stel dat tegenover het gevoel dat in je opkomt wanneer je naar de zonsondergang of zonsopgang kijkt of naar de natuur in het algemeen, of wanneer je een boek leest of naar een film kijkt waar je erg van geniet. Probeer dit gevoel op te roepen en vergelijk het met het eerste gevoel dat ontstond toen je geprezen werd. Begrijp dat het eerste soort gevoel ontstaat door zelfverheerlijking, zelfbegunstiging. Het is een werelds gevoel. Het tweede ontstaat door zelfvervulling, een gevoel van de ziel. Nog een ander contrast: denk eens terug aan het gevoel dat je hebt wanneer je slaagt, wanneer je het gemaakt hebt, wanneer je aan de top bent gekomen, wanneer je een wedstrijd, een weddenschap of een discussi wint. En vergelijk het met het soort gevoel dat je krijgt wanneer je echt geniet van het werk dat je doet, waar je in opgaat, de handeling waar je je op dit mo

Dit door je heen laten dringen, jij bent niet een vrijblijvendheid. Jij bent niet een overbodig deeltje dat niet veel toevoegt aan het geheel. Nee wat in potentie in jou aanwezig is kan waarlijk de wereld veranderen, een totaal ander aangezicht geven. Als jij er ruimte aan geeft, als jij het de juiste voeding geeft, dat zaadje in jou. Dan kan het zaadje gaan groeien, zich verder ont-wikkelen en meer en meer alles transformeren, omzetten, in jou en om jou heen. In dat zaadje ligt de ware Levensboom besloten, de boom van de Eeuwigheid, de boom die Liefde ademt, de boom die is was en altijd zal Zijn. Dat is in jou. Dat is in iedereen. Jij kan het vrijmaken. In potentie is die boom in jou aanwezig. De boom die staat in het paradijs. Als die op mag bloeien zal alles zich meer en meer tot dat paradijs transformeren. Een einde aan de strijd aan de dualiteit, aan de verwarring de chaos de pijn. Harmonie zal er zijn, vrede, vervulling. De oplossing is in jou. Dit zaad, het zaad

Het gaat om zelfobservatie. Het is niet hetzelfde als navelstaren. Navelstaren is met jezelf gepreoccupeerd zijn, als je je druk maakt om jezelf, als je je zorgen maakt om jezelf. Ik heb het over zelfobservatie. Wat is dat? Het betekent dat je alles in jezelf en om je heen zoveel mogelijk in de gaten houdt alsof het iemand anders overkomt. Wat betekent die laatste zin? Die wil zeggen dat je datgene wat je overkomt niet persoonlijk opvat. Het wil zeggen dat je de dingen bekijkt alsof je er helemaal niets mee te maken hebt. De reden dat je gebukt gaat onder je depressie en je angsten is dat je je ermee identificeert. Je zegt: 'Ik heb een depressie.' Maar dat is niet juist. Jij bent niet gedeprimeerd. Als je nauwkeurig wilt zijn, kun je zeggen: 'Ik ervaar momenteel een depressie.' Maar je kunt moeilijk zeggen: 'Ik ben gedeprimeerd'. Jij bent je depressie niet. Dat is maar een merkwaardig trucje van het denken, een curieuze illusie. Je hebt jezelf onbe

Spiritualiteit betekent wakker zijn. Al je illusies kwijtraken. Spiritualiteit betekent dat je een goudmijn in jezelf hebt ontdekt. Het is de bedoeling van religie om je daar naar toe te leiden. 'Wat baat het mij, als ik de hele wereld win, maar schade lijd aan mijn ziel?' Wat voel je als je naar een zonsondergang kijkt of als je je in harmonie voelt met de natuur? En vergelijk dat eens met hoe je je voelt als je gewaardeerd wordt, toegejuicht en geprezen. De eerste gevoelens zijn wat ik noem 'gevoelens van de ziel', de tweede 'wereldse gevoelens' . Stel je voor dat je een wedstrijd hebt gewonnen, of gelijk hebt gekregen bij een ruzie, of dat je je doel hebt bereikt, dat je succes hebt. Wat voor gevoelens komen er dan bij je naar boven? Wereldse gevoelens. En vergelijk die dan met de gevoelens die je hebt als je bezig bent met iets wat je dolgraag doet, als je helemaal opgaat in een hobby, een boek aan het lezen bent of naar een film kijkt. Dat zij