Kagib Weteninhethart

Dankbaarheid komt meer en meer vrij naarmate je in je hart beleeft, ervaart, hoe groots en veelomvattend het leven is. Hoe onvoorstelbaar geweldig dat alles in elkaar zit. Dat alles klopt, in elkaar past. Dat het zo, zo rechtvaardig is, en zozeer dat er Liefde en begrip uit spreekt. Je voelt je hierin eigenlijk heel nietig, heel klein. Hoemeer dat Andere in je vrij mag komen, ervaren mag worden. Dit betekent niet dat je dan kruipend op je knieën door t leven gaat. Nee je gaat juist met een rechte rug, oprecht door t leven. Met een lichte tred. Omdat je jezelf gedragen weet door dat Andere, door de Liefde. Maar opblazen zul je jezelf niet meer. Niets meer waar je, je eventuele grootheid op baseert. Dit alles verdwijnt. Verdwijnt in het ervaren/beleven van de grootsheid, de Alomvattende Liefde van dat Andere. Wat niet van deze wereld is maar deze wereld draagt en vervuld met Liefde. Er is slechts dankbaarheid dat je leeft. Dankbaarheid hoe mooi het leven is. En uit dankbaarheid wil je al

Ja, het Nu omvat eigenlijk alles he. Het is de bedding waarin iets gebeurd. Dat is de toeschouwer die toekijkt maar niet verdrinkt in alles wat het ziet, het kijkt toe. En toch ben je volledig aanwezig, in pure aandacht bij alles wat je doet. Het is kracht, puur kracht en energie, dat Nu, dat Bewustzijn. Juist daardoor kan als je hier Verbinding mee hebt zoveel verdwijnen, wegbranden, oplossen, in die aandacht. Het is Licht. Het Licht dat zoveel sterker is dan de duisternis als t meer en meer mag schijnen. Dan is er geen vluchten meer, je Ziet, je Weet. Het is de stille Kracht, de verstillende Kracht. Het is heilig want heilig zijn is heel zijn. Het Nu is heel, het mist niks. In dit Nu in het Eeuwige nu is het vervuld. Juist daardoor kan het alles heel maken, helen. Het wordt niet aangetast door dat wat t ziet, het Ziet gewoon. Het heldere Zien. Dat is uiteindelijk ook wat heilig worden betekent, als alles meer en meer op mag lossen in dit Eeuwige Nu. Kagib De uitgesproken woorden: htt