Kagib Weteninhethart

Het is opnieuw een heldere, zonnige dag geweest, met lange schaduwen en glinsterende bladeren; de bergen waren sereen, massief en dichtbij; de hemel was ongewoon blauw, vlekkeloos en zacht. De aarde was vol schaduwen; het was een morgen voor schaduwen, voor kleine en grote, voor lange schrale en dikke verzadigde, voor plompe huiselijke en voor blije beweeglijke schaduwen. De nokken van de daken van boerderijen en chalets, de nieuwe zowel als de oude, glansden als gepolijst marmer. Er leek een grote juichende vreugde te heersen onder de bomen en de weiden; ze bestonden voor elkaar en boven hen was de hemel, niet de door de mens bedachte hemel met zijn kwellingen en hoop. Er was leven, eindeloos, groots, pulserend, dat zich uitstrekte in alle richtingen. Het was leven dat altijd jong en altijd gevaarlijk is; leven dat nooit op één plaats bleef, dat over de aarde rondzwierf, ongebonden, zonder ooit een spoor achter te laten, zonder ergens aan te kloppen of om iets te vragen. Het wa

Jezelf vrijmaken betekent eigenlijk vrijkomen van t verleden. Vrijkomen van alles wat bovenop onze Essentie is gekomen, en ons eigenlijk gevangen heeft gezet. Wat ons bepaald in ons leven, bewust of onbewust in onze daden, onze keuzes. Alles wat we doen waar we voor gaan of niet. Wat we aantrekkelijk vinden, echt alles. Een belangrijk stuk van deze ont-wikkeling, af-wikkeling is inzicht krijgen in, begrip krijgen voor jezelf, maar ook voor de ander. Jezelf doorzien, je patronen, alles waar je vol van bent, en van waaruit. Dat wat eigenlijk door jou heen zich uitleeft, waardoor jij eigenlijk niet meer leeft. Zoveel stemmen die bewust of onbewust door jou heen spreken jou allerlei richtingen opduwen. Het gaat erom al die stemmen te laten verstommen, in het zien wat ze zeggen, van waaruit ze het zeggen. Vaak vanuit eigen verblindheid, bepaling, vanuit het verleden. We zitten allemaal in hetzelfde schuitje. Maar er is iets in ons, wat hier totaal onafhankelijk van is, er eigenli

Het Zelf is dat waarmee je bent geboren. Het ego is dat wat je vergaart. Het ego is wat je bereikt hebt. Het Zelf is een gift van het bestaan aan jou. Je hebt niets gedaan om het te verdienen, jij hebt het niet tot stand gebracht; vandaar dat niemand het van je kan afnemen. Dat is onmogelijk want het is je natuur, de kern van je wezen. Osho Daar zou het dus om kunnen gaan, om dat Zelf vrij te maken. Dat het Zelf in je op mag staan. Maar het ego staat daar tussenin. Die is veel te vol van zich-zelf. En alles waarmee het vol zit moet verdwijnen. Pas dan kan het Zelf zich open-baren. Dat Zelf, ben jij, in diepste Essentie. Het Zelf blijft over als jij verdwenen bent. lieve warme groet Kagib

Zo kostbaar het hier zijn. Maar dan ook echt er totaal zijn, in volle aandacht. Dan liggen er de meeste mogelijkheden tot bevrijding, heling en inzicht. In het hier en nu zijn. Proeven wat nu is, wat nu wil, wat nu de aandacht vraagt. Hoe je Ziel spreekt, je Essentie, in dit nu, en elk volgend nu weer. Eventueel dwars door alle andere verlangens/behoeften heen. Want zijn niet vaak veel behoeftes/verlangens, compensatie, of vlucht voor dat wat je nu werkelijk nodig hebt, nodig is? Dit liever bedekken door zoveel. Verstrikt raken in, door, het labyrinth van de wereld? Het gebeurt hier, hier op aarde, met alles erop en eraan. Voelen wat is, geen vlucht in droomwerelden, verlangen naar hoe t was. Maar voelen de concrete aardse realiteit, met alles wat t bevat, alles wat het is. Het helemaal door je heen laten gaan, het toelaten wat is. Dan kan t doorstromen. Dan kan t teken gezien worden, en waar nodig kan dan heel veel wegvallen. Verdwijnen waar je aan vastzit, wat pijn doet, w

Door de eeuwen heen wordt alles steeds weer overgedragen, wordt alles van de ene hand aan de andere doorgegeven, van de ene generatie aan de volgende generatie - en het spel blijft aanhouden. Dit is het spel waaruit je los moet komen. De enige manier om eruit los te komen, is door je zelfrespect opnieuw te ontdekken, je waardigheid terug te krijgen die je als kind had toen je niet bedorven was, toen je nog niet geconditioneerd en vergiftigd was door de maatschappij en door de mensen om je heen. Wees weer kind en je gaat niet meer voor jezelf op de vlucht. Dan zoek je je toevlucht binnen in jezelf. De wereldse mens vlucht van zichzelf weg, en de zoeker vlucht naar zijn innerlijk om de bron van dit leven te ontdekken, van dit bewustzijn. En als hij de bron ontdekt, heeft hij niet alleen zijn levensbron ontdekt; hij heeft de levensbron van het universum, van de gehele kosmos ontdekt. Dan wordt je volkomen vrij van al het jargon dat de maatschappij je overgeleverd heeft. Dan gooi je ee

Het was een dag als geen andere: de hemel was intens blauw en alles fonkelde in de ochtendzon. Een paar wolkjes die nergens heen moesten dreven op hun gemak rond. De zon op de trillende espenbladeren schiep schitterende juwelen, afstekend tegen de groene, langzaam oplopende heuvels. De weiden waren in een nacht veranderd, intenser, zachter, van een volslagen onvoorstelbaar groen. Er stonden drie koeien lui te grazen, hoog tegen de heuvel op; hun bellen waren hoorbaar in de vroege klare morgenlucht; ze bewogen zich in één lijn, gestadig hun weg kauwend van de ene kant van de wei naar de andere. En de skilift ging over hen heen zonder dat ze zelfs de moeite namen om op te kijken of zich te laten storen. Het was een mooie morgen en de besneeuwde bergen stonden scherp afgetekend tegen de hemel, zo duidelijk dat je de vele kleine watervallen kon zien. Het was een morgen van lange schaduwen en oneindige schoonheid. Vreemd, hoe liefde in die schoonhid leeft; er was een zo grote tederhe