Kagib Weteninhethart

Het was een heldere, wolkeloze avond, de rook ging recht omhoog de lucht in, er was geen zuchtje wind en op de weg zag je de mensen, het kantoorpersoneel dat bij duizenden tegelijk op de fiets naar huis ging. Het was behoorlijk fris en sommige fietsers hadden wollen handschoenen aan, de moeheid stond hen op het gezicht en ze verlangden ernaar weer thuis te komen. Aan beide kanten van de weg was woest, ongecultiveerd terrein met rotsen, doornige struiken en paadjes voor het vee. Het was een heerlijke avond en daar waar de aarde de hemel raakte was het wolkeloos helder en van een grote schoonheid vervuld. In deze wildernis wordt een nieuw park aangelegd, een rotstuin met bloemen, cactussen, open groene gazons met slootjes met stromend water ertussen. Grote groepen schoolmeisjes zongen en joelden, ze stapten ervandoor als soldaten, ze waren niet vrolijk, maar rumoerig. En de zon ging onder als een grote, brede oranje ballon, in stralende pracht en alleen. Het is vreemd

Liefde zonder eerlijkheid is sentimentaliteit. Eerlijkheid zonder Liefde is brutaliteit. onbekend Mooi wat hier gezegd wordt. Eerlijkheid is echt niet altijd Liefdevol. Het kan een forceren zijn, er kan oordeel in zitten, inkleuring, bevooroordeeldheid. Als je iemand eerlijk de waarheid wil zeggen is het goed om jezelf af te vragen van waaruit. Is het beladen met emotie, boosheid, verwijt? Dit wil niet zeggen, dat eerlijkheid niet heel belangrijk is. Maar eigenlijk vooral heel eerlijk naar jezelf toe. Heel open en eerlijk. In die verbinding, in een open zijn voor jezelf, is het soms heel goed om eerlijk te zijn duidelijk te zijn naar de ander. Jezelf uitspreken, grenzen aangeven. Ook dat is Liefde. Liefde is echt niet alleen lief. Liefde is soms heel assertief, spreekt zich krachtig uit, tot hier en niet verder. Maar het begint in jezelf. lieve warme groet Kagib

Liefde maakt het gezicht mooi Dostojevski Ben het hier helemaal mee eens. Ik ben echt een gezichtefreak, zoveel is uit een gezicht af te lezen. In een fractie van een seconde een heel leven. Vaak maakt t me niet echt blij, er zijn zo weinig gezichten waar liefde doorheen straalt. Er zijn zo weinig open gezichten. Zoveel gesloten gezichten. Als een masker, alle echtheid verborgen achter dat masker. Zoveel frustratie te lezen, verveling, wrok, stress, hoogmoed, afgestomptheid. Echt leven en beleven zit er niet in. Daarin is weinig schoonheid. Maar als je dan een gezicht ziet dat straalt, dat open is, vol beweging, een pure glimlach, waar het kind doorheen straalt, dat je puur iemands ziel in kijkt dan is dat zo intens genieten, dat drink ik in. Ja de liefde maakt een gezicht ook jong, het is eigenlijk een tijdloos gezicht. Als er totale overgave is, een totaal over geven, een pure onbevangenheid ook bij je geliefde dan smelt ik weg daarin dan is dit het mooiste op aarde

Wat betekent vervuld zijn? Het komt eropneer je doet niks meer als opvulling, om de tijd door te komen. Dat je iets moet, je moet bewijzen, je moet presteren, uit verveling, vul t rijtje maar aan. Je doet gewoon dat wat t moment vraagt, wat het moment oproept van binnenuit. Eigenlijk hoef je niks meer, t is klaar. Je voelt je vervuld binnenin en dit neem je overal met je mee. De interactie met t leven, met mensen roept dan van alles op, maar t blijft heel essentieel. Echt alleen wat dat moment vraagt. Geen overbodige woorden, geen overbodige daden. Gewoon die innerlijke afstemming behouden en je stroomt mee. En tuurlijk dat kan heel licht zijn heel blij, heel gek, heel kinderlijk. Of heel invoelend, heel luisterend heel aandachtig voor de ander. Of heel praktisch, gewoon dingen doen, de afwas, boodschappen, noem maar op. Maar dat past dan in dat moment, wat dat moment vraagt. Je zit boordevol dynamische energie, en kunt toch totaal verstild zijn. Maar zo alert, zo w

Liefde is niet te koop, en toch het kostbaarste wat er is. auteur onbekend Natuurlijk een heel bekende uitspraak. Maar ja, welke liefde dan? De echte Liefde, ja de echte Liefde. Het kostbaarste wat er is. En die diamant is nog zo weinig opgedolven, vrijgemaakt. Die diamant heeft nog zo weinig kunnen stralen, uitstralen, doorstralen, alles, het totale leven. Nog zo weinig kunnen verwarmen, inspireren, waarlijk verrijken, vervullen. Omdat veruit de meeste mensen niet eens weten dat die diamant er is. Niet weten dat er iets anders is dan waar ieder zo vol van is, meestal buiten zichzelf. Het toch gezocht wordt in die uiterlijke rijkdom, of aanzien, of het uiterlijk. Of de  liefde in afhankelijkheid of bepaling. Geen open warm ontvankelijk hart, kwetsbaar, puur en eerlijk. Maar het denken te weten, zoveel willen, een onuitblusbaar verlangen naar.... Ja, misschien wel onbewust naar die ware Liefde die blijft stralen, stralen, stralen, totdat die toegang wordt gegeven, he

Er hing een dichte mist die morgen. Je kon de overkant van de weg niet zien, je zag ook de hoge, kale boom niet, net zo min als zijn tere takken. De bladeren dropen van de dauw en de enkele gele viooltjes bogen diep onder het gewicht ervan. Het gebruikelijke geronk van vliegtuigmotoren ontbrak, ze konden niet vertrekken bij deze deze dichte mist. De vogels waren stil, alleen de kraaien waren op pad, laag vliegend, op zoek naar voedsel. Straks zou de zon tevoorschijn komen en dan zouden de schaduwen verschijnen, de zware en de lichte. Maar alles bleef verborgen in de mist die morgen. Het vuil, de schoonheid, de blauwe hemel en de verwelkende roos. De mensen aan de andere kant van de weg huiverden in hun smerige vodden, ze hielden de armen over de borst geklemd, in afwachting van de zon, er huilde een baby. En langzaam, aarzelend, kwam de zon tevoorschijn, tot een mistbank haar weer verborg. Maar al gauw was alle mist verdwenen en was daar de blauwe ochtendhemel. Het w